Η Γρασαδορο-θηρία

Υπό το μηδέν

Τα νέα είναι ευχάριστα,
για όσα είν' αγρασάριστα
αμπάρια και μπουλόνια....

Είχανε καναδυό χρόνια
να στείλουν γράσο,
                      [έστω ένα "πόντο",*                            *ντενεκέ
απ' όταν πόρτο πιάσαμε 
        [στον Εύξεινο τον  Πόντο
και τα μαντάτα είχανε έρθει*....                            *Οδησσό

Η Εταιρεία δεν θα παρέχει,
και..ως εδώ και μή παρέκει...."
είχαν μηνύσει,
        [κι αμάν τα έξοδά σας,
να σπάσετε τα κέρατά σας,
μας βγάλατε σπάταλοι
                      [στο δρόμο."

Μετά τον πρώτο τρόμο,
είπαμε....ρε δεν πηδιώνται,
(δεν γράφω δεν @@@νται

έκανα εξ ανάγκης

                     [αυτολογοκρισία)

ας συνεχίσουμε όμως
                              [την ιστορία....

Φορτώναμε λοιπόν με φούρια
ενώ μπαινόβγαιναν λιγούρια,
άλλος για το ρεγάλο,
άλλος γιατί 'χε "κάλο"...

Σύνηθες στα λιμάνια,
καθώς πολλά τσογλάνια,
θέλουν να εκμεταλλευτούν
και να αρπάξουν ότι "βρουν",
μπορεί ακόμη και κάτι
      [πολύ ασήμαντο ευτελούς αξίας, 
στα δε πρατιγαρίσματα* τις ζούμε                         *έλεγχοι ελευθεροκοινωνίας 
               [τις "καταχρήσεις εξουσίας",
τις βλέπουμε εμείς στην πράξη,
αν έχεις τύχη διάβαινε
                [το πλοίο όπου αράξει......

       _______________


Οι μούτσοι ακολουθάνε όλοι

τον ναυτολοστρόμο  
             [Μιχάλη Παπατσόλη                               *παρατσούκλι
κοντά στα στόρια,
  [που αφημένα είναι στο μώλο,
κι από εργάτες, αρπάν' με δόλο
ένα γρασαδόρο*                                                    *εργαλείο γρασαρίσματος
           [προσωρινά παρατημένο                                                      
που στη προβλήτα 
                 [είδαν ακουμπισμένο

καθώς δουλεύαν ντόπιοι 
          [κει πέρα προηγουμένως....

Οι εργάτες γυρίζουν
                          [κι επισταμένως

ψάχνουν, μα μάταια,
                             [και επομένως...

κεφάλια στρέφουνε,
   [και μας  κοζάρουν με υποψία,

μας βρίζουνε και μας λεν μαφία !

Την κάναμε εξ ανάγκης
               [αλλά σιγά την αμαρτία",
(ο γρασαδόρος 11 μηνες
     [ήτανε ρεκουζισιονπαραγγελμένος*                   *λίστα προμηθειών
αλλά αδικαιολόγητα  αργοπορημένος.

Τη μία λέγανε απ' τα γραφεία
     [πως ο "σιψάντης"* ήτανε παρμένος,                 *προμηθευτής εφοδίων 
την άλλη ότι το ξέχασε 
                       [τα είπαν επανειλημμένως !

Τον βούτηξε ο μπόσης λέγοντας
                     [τώρα επιτέλους...  θα τσουλάνε,
μας έχουν @@@@σει τα κωλοαμπάρια,
                         [του κερατά, που όλο κολλάνε...."

Του καραβιού μας τα αμπάρια
ανοιγοκλείνουνε σα συρτάρια,
μα φρακάρουν απ’ το μινεράλι*                           *χωματομετάλευμα                             
που για να το ξεφορτώσουμε
         [ήρθαμε Αμερική και πάλι..

Μούτσος για όλες τις δουλειές,
          [πάω και σκίζω ένα ρετάλι,
κάνω πανάκια και τυλίγω
     [τους πύρους, ενώ γρασαδοράκια*          
προσθέτω βιδώνοντάς τούτα,
           [όπως βιδώνουμε παξιμαδάκια,
καθως τα περισσότερα
          [από το ανοιγόκλειμα έχουνε φύγει,
και όλα αυτά καθώς το χιόνι στρώνει
      [και άσπρο στρώμα γρήγορα με τυλίγει.

Γενάρης και είναι η Φιλαδέλφεια
"κοκαλιασμένη", 
   [κι εγώ ο άμοιρος έχω συνέχεια, 
απ' τόνα αμπάρι, πηδώ στο άλλο,
που το ύψος τους αν πέσεις
                     [είναι αρκετά μεγάλο..

Η λαμαρίνα όπου πατάω
       είν' σκεπασμένη όλη με πάγο,
και ο μ@@@@ς....  δεν κοιτάω
  [το που τυχόν, εγώ....  θα πάω
εάν τυχόν λίγο γλιστρήσω.

Μα απ' το χιόνι σαν γυρίσω,
"πρήζω ευθύς", του μπόση
                               [το 'να μάτι,
για μήνες τον ρουφιάνο,
                            [τον είχα άχτι....

Ήταν η πρώτη μας η στάση,*                     *εξέγερση
και με το τζόβενο* 
         [Κουμπάκη Αναστάση,                       *μαθητευόμενος ναύτης
πήραμε "εύφημο μνεία",
κερδίσαμε εκτίμηση, 
         [αληθινά βραβεία
απ’ τους παλιούς της Οενό*                        *Ομοσπ. Ελληνικών Ναυτεργατικών Οργανώσεων      
που 'χαν ξεμείνει.....
                        [απ' το καιρό,
που πολεμήσανε για μας
                   [μέσα στα πλοία
χτυπώντας μιζέρια
                   [και κάθε αδικία, 
που υποχρεώσαν τους ιδιοκτήτες
        [να τρων σε πιάτα* οι ναυτικοί,          *έφερνε στη βαλίτσα ο καθένας
νάναι μ' ωράριο κι όχι.....
      [μέχρι τη δύση απ' την ανατολή,
και να τους δίνουνε 
                  [κουβέρτες και σεντόνια,
το κρέας νάναι καθημερινό,
      που ήτανε "σαν τα χιόνια"

Έτσι εμείς οι νέοι τότε, 
                   [εγώ και άλλα τζόβενα σωρό, 
είχαμε ακούσει για τους αγώνες τους
               [και δείχναμε μεγάλο σεβασμό,
τους βλέπαμε σαν υπερανθρώπους
          [και τους ακούγαμε όλοι με δέος
τους τιμούσαμε δε γιατί....  
                         [είχαμε κι έχουμε χρέος.

Δυό από "δαύτους", παληκαράδες, 
στους άλλους λέν',  "Ρε κερατάδες
είδατε τι τσαγκό που είχαν
                    [οι μουτσοι πιτσιρικάδες ? !
τους κατα@ά@@@@ν τις μανάδες,
και 'σείς δω πέρα κότες ....  
                       [το δάκτυλό σας πιπιλάτε,
σας τη "φοράνε" σφυράτε αδιάφορα,
                [και ότι σας λένε το "ρουφάτε"....*      *σας εκμεταλλεύονται και δεν διαμαρτύρεστε

__________________________________________________________-

Από το βιβλίο "Σπασμένος κάβος". βιωματικό έμμετρο έργο
του Οδυσσέα Ηβιλάγια No 67/ e-mail: pmataragas@yahoo.com /
Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων Cathy Rapakoulia Mataraga 


spasmenos kavos