Οι ΛαθροΖωΐτες

Το "Κρεμασίδι"  των ναυτικών

Η καμπίνα ήταν για δύο,
και ο Νίκος ο Σαμπάτης,
πριν τη βάρδια,  μες στο κρύο,
για κουβέντα ήρθε ο ναύτης....

Ως συνήθως είχε αρχίσει,
με το  "πως",  είχε γυρίσει,
με την γκαρσόνα την ωραία,
την Αμερική  λαθραία,
σαν την είχε κοπανίσει
μία μέρα απ' το καράβι,
κι όταν τόχαν καταλάβει
ήταν αργά...
       [αφού είχε προλάβει
να πάει στη Τζόρτζια,
                               [στη Σαβάννα 
στη γκόμενά του τη νταρντάνα,
πού 'ξερε... εκεί δεν κινδυνεύει
από μιγκρέ,* που μόνιμα
                               [παραμονεύει                                 *Αλλοδαπών            
για κάθε ξένο χωρίς άδεια... 
κι ως επί το πλείστον
                         ["παραγάδια"
ρίχνουνε ύπουλα 
                        [κοντά στα πλοία.

Ρουφιάνα αν δεν βρεθεί καμία,
δύσκολα θα σε μαγκώσουν,
στο κρατητήριο να σε χώσουν,
και στη συνέχεια....
                       [να σε απελάσουν
χρόνο καθόλου δεν θα χάσουν... !

Ψέματα ας μη διαλαλάνε 
απ' την τιβή, 
             [ότι καλοπερνάνε,
οι Έλληνες  λαθραίοι
                                  [στην Αμερική,
όπου απ' τα καράβια
                            [μπήκανε σκαστοί, 
γιατί μαρτυρίες ....
            [καμποσες από κει
τ' αντίθετα μας έχουν πει....

Αξίζει βεβαίως να σημειωθεί,
το εισιτήριο......
                [για την επιστροφή, 
του εισελθόντος,
         [στη χώρα παρανόμως 
σύμφωνα μ' ότι λέει ο νόμος,
πληρώνει η ίδια........... 
                          [η ναυτιλιακή εταιρεία
που από πλοίο της
  [μπήκε λαθραίος χωρίς άδεια καμία.

Τις δύσκολες μέρες, 
                       [τ' άγρια και τα ωραία
με σπουδή διηγούνταν στην παρέα,
και στη "Βικτώρια"
            [κάποτε να γυρίσει,
ονειρευόταν,  για να ζήσει
πάλι εκεί, σε κείνη,
[την πλατεία πούχε αφήσει....

(που νάξερε ότι είχε σβήσει
ο χρόνος την παλιά Βικτώρια,
πάν' τα κορίτσια,
                          [πάν' τ'αγόρια)

και όσο αυτός μας διηγόταν,
από το στόμα του κρεμόταν
η ταξιδιώτισσα
                 [δική μου φαντασία,
που μέσα από τη μυθοπλασία
του σινεμά, χρόνια πια τώρα
με όνειρα, 
             [δεν έβλεπα την ώρα,
στην Αμερική κι εγώ να πάω.

Μάθαινα τρόπους,
                        [για να το σκάω,
και,  πως  μιγκρέδες*
                                 [ν’ αποφεύγω.....                  *υπηρεσία ελέγχου αλλοδαπών             
.... έτσι, τη μέρα που θα "φεύγω"
νάμαι καλά προετοιμασμένος,
και πλήρως κατατοπισμένος.

Πες πες, μας ξενύχτησε ο τρελο Νίκος...

Αγριομεσάνυχτα και δυνατός
                    [πα στον μπουλμέ ο χτύπος
μα πιο δυνατή......
                   [ακούστηκε η  φωνάρα                    
του ναύτη Μήτρου του Κλεισάρα:

"Ξύπνα για  «σκάτζα βάρδια»  βλάκα,
  και ν' απειλεί (τάχα μου πλάκα)....  
...να μην ξανάρχομαι, έεε... μα@@κα?"

κι έφευγε τραντάζοντας τον μπουλμέ* ο τύπος,                           *μεταλλικός τοίχος καμπίνας
απ' την αναμπουμπούλα...
                 [πάααει....  και του διπλανού ο ύπνος !

Χασμουριότανε.......
                   [ακατάπαυστα ο Νίκος
 ενώ συγχρόνως μίλαε...  
            [και γω φοβόμουν ότι ίσως,
να έφευγε για ύπνο και να αφήσει
την διήγηση ετούτη
                               [που είχε αρχίσει
ο πολύπειρος αυτός 
              [κοπανατζής με παρελθόν.  

Ξάφνου γυρνάει και μου λέει.......
                                    [ Άκου λοιπόν

"Το κρεμασίδι των ναυτικών"            
εκ του δικού σου του λαιμού
να κρέμεται,  καλού-κακού
μικρέ, τον κόσμο όταν γυρνάς.

Για να μην γίνεις, "της καρπαζάς", 
στο μενταγιόν, νάχεις στριμένο,
κατοστοδόλαρο 
                   [επιμελώς κρυμμένο. 
Έτσι στα παλαιά σου 
       [υποδήματα θα γράψεις,
όταν με το καλό το "σκάσεις",
όποιο σκατοεργοδότη
                           [πάει να σ' εκβιάσει,
απ' την αναγκη σου για δουλειά
                  [το κ@@ο να σου πιάσει,
να βγάζεις δηλαδή δουλειά στο τζάμπα,
κι υπάρχουν πολλοί τέτοιοι
 [που σε πεινασμένους κάνουν το μάγκα.

Έξω απ' το πλοίο όταν "πηδάς",
για Νέα Υόρκη σαν το σκας,
θα αισθάνεσαι άνετος.....
           [στη φτώχεια σου πασάς...

Σαν το χαρτί το πράσινο
                            [θα βλέπει ο κάθε κερατάς
αν κάτω απ' τη μύτη του
                    [το κατοστοδόλαρο του κουνάς,
παίρνει το μήνυμα, 
                       καταλαβαίνει πως δεν πεινάς,
γιατί ακούραστα τους δρόμους
                                              [θε να  γυρνάς
κι από κάθε καρυδιάς καρύδι αφεντικά
                                    [δουλειά συ θα ζητάς...."
__________________________________

 
Από το βιβλίο "Σπασμένος κάβος". βιωματικό έμμετρο έργο του Οδυσσέα Ηβιλάγια 
Νο 68 - e-mail: od.heavilayias@yahoo.com / Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων k. mataraga 
___________________________________________________________________________

  σπασμένος κάβος