Κυριακή 29 Ιουνίου 2014

... oι Καναδέζες






Πήγαμε με το βαπόρι
                          [κάποια φορά,
στα σύνορα τα βόρεια,
                                [εκεί ψηλά
της Αμερικής με τον Καναδά,
 στο Νιου Μπράουνσβικ,

            [το πόρτο Σεν Τζών.*                    *New Brunswick - Saint John

Συνέβη προ πολλών ετών....
και θάν’ γριούλα τώρα πια
η λυγερή η μορφονιά,  
η ψιλοκάπουλη….
                        [Ανν Κλαρίς,*                    
που μόλις φτάναμε, ευθύς
έτρεχα αμέσως να τη βρώ !

Mα, κάτι άλλο
          [σκεπτόμουνα να πω,
αλλ' όπως τον παλιό καιρό,
με εξουσιάζει η ομορφιά της,             
και παρασύρθηκε κοντά της
η σκέψη μου....  ν’ αναζητάει
αν μ’ αγαπούσε ή μ’ αγαπάει…

Βλέπεις, ποτέ της δεν γερνάει
η μνήμη, κι ας με απατάει,
για το πως λεγόταν,
           [η μικρή πλατειούλα,
που την εφίλησα,
               [το 1967 μικρούλα…

Ήταν λοιπόν αυτό το πόρτο,
που όταν παίρναμε ρεπόρτο
ότι θα πάμε,    είχα "πάρτυ"*                         
που ήξερα ότι.....
             [η "κοπέλα" θάρθει",
να με προσμένει στη προβλήτα….

Δυό απ’ τους ναύτες, δύο βλήτα*             
σκάγαν....που γκόμενα την είχα,
και τη χαζεύανε στον ντόκο,
                              [στο ρεμέτζο*...                        *διαδικασία δεσίματος στην προβλήτα

Με μια παλάμη δέρμα γρέζο,
που είχα απ’ το ματσακόνι,*                               *σφυρί που αφαιρεί τη σκουριά
βουτάω στο χέρι ένα καδρόνι
καθώς τους είχα, ήδη.... άχτι,
τους λέω θα τους δείρω...
                            [και ότι λάχει
αν ξανακούσω αυτούς να λένε...
να την γ@@@@@ε  πως θένε !

Δεν φταίγαν όμως οι καημένοι        
ήτανε πειρασμός,
             [και δαύτοι στερημένοι,        
όταν λυγούσε δε το σώμα της
     [δάγκωνε τα μυαλά σα φίδι
εκείνο το τατουάζ της,
                            [σκέτο κεντίδι,   
που στο Περού, της τόκανε                                   
          [πλανώδιος, ένα στολίδι,
κόκκινο-μπλέ προκλητικό τατού,                
που τα χαζεύανε 
                  [αυτήν κι αυτό παντού,
με βλέμματα φλόγα,
                                 [γεμάτα πόθο,
ξεχνώντας οι ναύτες, ακόμη
         [και της δουλειάς το μόχθο.

          
Έτσι μιά μέρα είπα στην Κλαρίς,       
κοίταξε μήπως, 
              [και φυσικά αν το μπορείς, 
για δυό μου φίλους όμορφους
                    [να φέρεις δυό φίλες !!                 

Γίναν οι μάγκες "άλατος στήλες"
σαν ήρθαν και είδαν τις κορμάρες,
τρέμαν τα πόδια τους,
                            [νοιώσαν κομάρες, 
από τις εντυπωσιακές 
                   [πανύψηλες Καναδέζες, 
που δίπλα τους οι κακόμοιροι
                        [εμοιάζανε... πινέζες.

Παρότι πριν μέρες
                      [τους είχα βρίσει,
αυτό, τους είχε ευχαριστήσει….
….μα οι ψηλές και γκλαμουράτες,
σαν είδανε...……
           [τις δύο τους σκατοφάτσες,
των Σκορδομπούκη και Μητσάρα,*                       *ναύτες
μεγάλη έπαθαν λαχτάρα,
επροφασίστηκαν ασθένεια,
και "λάκισαν"
               [χωρίς .... ευγένεια.

Τον έχασα όμως τον στόχο,
ξεκίνησα να πω, το πρώτο,                              
στην άφιξη, που κάναμε,
όταν στο πόρτο φτάναμε, 
που δεν ήταν…. 
παρά να "δέσουμε" σφικτά
με κείνα τα χοντροσκοινιά*                                   *δέσιμο του πλοίου 
(να ασφαλίσει) το καράβι
αφού καπελωθούν οι κάβοι*                                 *στις δέστρες

Μετά να ξεχυθούμε,
   [μηχανικοί και ναύτες όλοι
να "κατακτήσουμε την πόλη"
του Καναδά,  Σεν Τζών..... 
                         .......με δίψα
να ξαναδούμε τα κορίτσα,
π’ αφήναμε για τη "μιζέρια"                         
του καραβιού....  
           [όπου,χωρίς ευχέρεια
που έχουν τώρα οι ναυτικοί,
με ιντερνέτ και…..
              [τηλεφωνία κινητή
να "έχουμε κάποια επαφή"
με ότι πίσω…. είχε αφεθεί,
κι έρωτες να μη σβήνουνε
πληγές να μην αφήνουνε...


Του δρόμου την ανηφόρα
πήρα σαν έφτασε η ώρα,
να πάω πάλι στην Κλαρίς…
μα ίσως να απογοητευτείς
γιατί ποτέ δεν ήρθε 
                                [το «χάπυ εντ»*                        *ευτυχισμένο τέλος
και στην οθονή έγραψε τέλος, 
         [όπως στα έργα, το "δη εντ"*                        *το τέλος

      
           Πλησιάζοντας προς την πλατεία
          "τους είδα" σε πάμπ ή μπυραρία,
           που η Κλαρίς κάποιον κοιτούσε
                                                 [με λατρεία...

           Η πιο μεγάλη τρικυμία φίλε μου,
                                                    [που είχα πέσει,
           μου φάνηκε να κόπηκα σαν καράβι
                                  [από τα κύματα στη μέση....

           Περνώντας με το "ντε σε βώ"* της                       *μοντέλο της Σιτροέν
           με φώναξε πρώην συγκάτοικός της: 

"Γειάσσο... 
                   καλά κάνειςςς...  Πεναηότης* ?                   *Παναγιώτης
"Φοργκέτερ"*                                                                       *ξέχνατη   
         .....ο μόνιμος πια ο σύντροφός της                    
που της χαιδεύει στη μπυραρία τα μαλλιά,
και, που σαν το  είδες σου κόπηκε η μιλιά...
"λούκ"*... είναι ο άντρας της Μωρίς,                                 *κοίτα
προσπάθησε μην εκτραπείς, 
              [είναι δική του πια η Κλαρίς….

.... δεν άντεχε άλλο  η καημένη,
να "περιμένει"
                [και να ξαναπεριμένει,
για μήνες, για ώρες
     [και για κείνα τα ατέλειωτα λεπτά,
πότε στον ντόκο θα ρίχνατε
                              [βιλάγια και σκοινιά"... ; !


__________________________________________



Από το βιβλίο "Σπασμένος κάβος", βιωματικό έμμετρο έργο του Οδυσσέα Ηβιλάγια 
σελίδες 846 - 850 (κατ. 95) e-mail: od.heavilayias@yahoo.com / 
Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων k. mataraga 

_____________________________
  

*Λίμα Περού :
Ιδρύθηκε από τον Ισπανό κατακτητή Φρανσίσκο Πισάρρο (Francisco Pizarro). Είναι γνωστή και ως Πόλη των Βασιλέων», αφού για περισσότερους από τρεις αιώνες υπήρξε η σημαντικότερη πόλη στη Νότια Αμερική. Στη Λίμα σήμερα κατοικεί περίπου το ένα τρίτο του πληθυσμού του Περού. Η μητροπολιτική περιοχή καλύπτει και το λιμένα Callao.


spasmenos kavos       



              

1 σχόλιο:

  1. καλό, πραγματικό, συγκινητικό, όλοι οι ναυτικοί βιώσανε παρόμοια, έχουν μόνιμη ευαισθησία, κάτι απο τη λαμαρίνα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.