Παρασκευή 24 Οκτωβρίου 2014

Παλαιά Μυαλά στα Κάγκελα


                                 

                                                                                                                                                     Το πρώτο καράβι του Λάτση                                                           
"Τιμής   Ένεκεν"      
                         
Στις δεκαετίες του '50, και του '60

Αν και τα χρόνια αλλοιώσαν
τις πιο πολλές μου αναμνήσεις,
τις ιαχές και συγκινήσεις,
είπα...  
           "...Ρε χρόνε δεν θα σβήσεις,
             αυτά τα "δεκάλεπτα" τα ματς 
            που ήταν "ώρες" για εμάς,
            τα ματς ρε της φτωχολογιάς
            π' άρχιζαν, όταν... ανοίγαν πόρτες
                                                    και μπαίνανε ρετάλι* οι μόρτες."
Πριν να μπω μες το βαπόρι,
ήμουνα και γω 'να αγόρι
όπως τα παιδιά τα άλλα,
κολλημένος με τη μπάλλα.

Πριν μου φύγει βέβαια ο τάκος,
κι από πρώτος, νάμαι  πάτος,
στα μαθήματα εν αρχή...
και μετά και στη ζωή.    


πάο ή Ολυμπιακός
έπρεπε νάσουνα μικρός….
Σούλης, (ή Κίνλεϋ αλλιώς),
στα μπάκ ήταν κεντρικός.*              *Ολυμπιακός, δεκαετίες σαράντα και πενήντα
Μπέμπης, Κοτρίδης ήταν μέσοι….


το 'να παπούτσι θα του πέσει
του φουκαρά απ' τη κολώνα
που ανεβαίνει, να δει αγώνα                    
χωρίς εισιτήριο, γιατί τα μόνα
φράγκα που εμείς βαστάμε,
ίσα που φτάνουν για να πάμε
με λεωφορείο στη γειτονιά,
στη "περιβόλα" την παλιά,
το πρώτο γήπεδο του "ΠΑΟ"
που βλέπω τώρα, όταν περνάω,
στη θέση του, την ΑΣΣΟΕ...
Έτσι την λέν' τώρα μωρέ                 
την Ανωτάτη Εμπορική,
αλλάξανε όλα και αυτή....

.....μα 'χαμε μείνει στη στιγμή,
του σκαρφαλώματος του τύπου
στην κολώνα, και περίπου,
φτάνοντας κερκίδα...  ενώ πηδούσε
και μες το γήπεδο πατούσε...

στου μπάτσου που καιροφυλακτούσε...
πέφτει  μπροστά του, το παπούτσι,
και με μυαλό κουκούτσι
αυτός,  στα χέρια το κρατάει.

Στο τμήμα ο τύπος θα το πάει,
κι ας πάει από κει, αν του βαστάει…

Δεν ξέρω αυτό τι τέλος είχε,
ατυχώς το μάτς,  ξινό του βγήκε.

                                                                      

ήμουν και ‘γώ απ’ τους απ’ έξω,
γιατί εισιτήριο πως ν’ αντέξω
αφού ποτέ δεν είχα μία ?

Μας εφωνάζαν αλητεία
που μαζευόμασταν απ'  έξω.*                            *Απ’ το γήπεδο, Λ.Αλεξάνδρας

Φωνές ακούγαμε "εκ των έσω",
και περιμέναμε τις πόρτες
ν’ ανοίξουνε....  όλοι οι "μόρτες",
λίγα λεπτά πριν να τελειώσει*.                        *Το ματς

Τους είχανε υποχρεώσει
να ανοίγουν πόρτες πριν το τέλος...
κι όλοι  μαζί  σαν ένα  βέλος
μπουκάραμε μπροστά απ' τους άλλους, 
τους καθιστούς, κι εκεί... μεγάλους
καυγάδες είχαμε.

"στις μύτες ίσταμαι''
Λάκης Πετρόπουλος, ο Ωραίος
έλεγε ο νάνος
ένας τσιγκάνος
πούταν εκεί....


Υπήρχανε κι οι τολμηροί,
όπως αυτός που πάει να μπεί,
όπως σου είπα απ’ την κολώνα
πηδώντας μέσα στον αγώνα….

"Το άλμα λέγαμε επί μάντρας,"
στο γήπεδο της Αλεξάνδρας…..



λάκης Πετρόπουλος* ο "άντρας".                 *Ο γκόμενος, (ΠΑΟ), έπαιξε και σε
                                                                                                                                        μιά ταινία, «Οι άσσοι του γηπέδου»
Στα μπακ Μουράτης* και Ρωσσίδης…             *Ο Μισσούρι
Του «ΠΑΟ» φορ ο Σταφυλίδης..

Σ’ Ολυμπιακό ο Κουρουκλάτος,
κι ενώ ο Φωστήρας ήταν πάτος,
δυό γκολ του είχε ξεπετάξει,
μα ένα μπενάρτι* είχε πιάσει…..                         *πέναλτυ

Μία και είπα για Φωστήρα,
η εμπειρία που πρωτοπήρα
για μπάλα, ήταν όταν με Νιόνιο,
πήγαμε σ' ένα πανδαιμόνιο,
στο γήπεδο το "διαγώνιο",
όπου μας έβαλε ρετάλι,*                                         *τσάμπα
εμάς κι ακόμα ένα ρεμάλι
που γνώριζε, και βοηθούσε..

Όλη η Ριζούπολη αντηχούσε
από του κόσμου τις κραυγές,
πουν για τον Άρη* ιαχές….                      *Άρης Αθηνών, συγχώνευση του Ολυμπιακού                                                                                                                                                    Αθηνών και μιάς άλλης ομάδας.
…καθώς μιά νίκη θα του δώσει
το εισιτήριο για την πρώτη*                      *Δεν είχε τότε σούπερ λίγκα και τέτοια
κατηγορία  πατριώτη, 
αν βέβαια χάσουν τα Σφαγεία*,              *Ο Φωστήρας είναι ομάδα από τα Σφαγεία
μα αυτά, δεν ειν’ εύκολη λεία…

Με πρώτη μούρη Γιαλαμπίδη,

νικάει ο Φωστήρας τον Μιχαηλίδη,*           *Η πρώτη μούρη του Άρη  
αφού ο Άρης θα αποσυρθεί,
βρίζοντας και τον διαιτητή,
που ‘χε απ’ αυτόν αδικηθεί.

Ο Μιχαηλίδης ν’ απορεί...
πως έγινε η καταστροφή !

Η ομάδα είχε επηρεασθεί
από αυτόν, να αποσυρθεί
εις ένδειξη διαμαρτυρίας
κατά της διαιτησίας

Τον είπαν υποκινητή
τον Μιχαηλίδη,  οι πολλοί,
και η αλήθεια ήταν αυτή.


ας πάω στον Ολυμπιακό,
που πάντα σέρνει τον χορό.

Να ο Δαρίβας που σουτάρει,
ο Δρόσος που τον αβαντάρει,
Λινοξυλάκης* τους μαρκάρει.                       *Ο γρανίτης σέντερ μπακ του ΠΑΟ



Μιά κι είπα για Λινοξυλάκη......
Παίζει η εθνική.  
                              Με καροτσάκι
τον φέρνουνε το ματς να δει,
γιατί 'χε χθες τραυματιστεί
κι είχε αντικατασταθεί
από τον Σούλη,  που όταν βγαίνει*                *Από τα αποδυτήρια (Φυσούνα)
ο τελευταίος αυτός,  πηγαίνει,
φιλάει τον αντιπαλό του,
Σούλης Κίνλεϊ,  Λινοξυλάκης
που παίζει τώρα στο δικό του
το πόστο*,  κι έτσι φανερώνει,
μιά ποιότητα όμοια του Δώνη,
όπου, σαν πήρε μιά περιουσία
(μεταγραφή σκέτη αφασία),
αφήνει όλους τους συμπαίκτες
απ’ την ομάδα, να ΄ναι οι δέκτες
κάθε δικιάς του αμοιβής…
Σπάνια γενναιοδωρία ψυχής !

Ο Τζίτζης ήταν διαιτητής,
νομίζω, ο πρώτος μας διεθνής
όπου παιγνίδια διηύθυνε έξω,
αλλά ας ξανάρθουμε στα έσω.

Καμάρας*,  Σούρπης*, σε θέση πίσω,                *ΠΑΟ
χαφ ο Νεμπίδης,  που θα γνωρίσω
σαν "καμπόι",  που τον φωνάζαν,
και που τα τύμπανα μου σπάζαν…


θυμήθηκα άλλη  φάση τώρα…
Κακοκαιρία.  Ερχόταν μπόρα….
κόρνερ..... και όπως κάθε μέρα,
ο κάου μπόι πάντα κει πέρα,
μέσα στα δίχτυα, μπροστά η γραμμή,
να καιροφυλακτεί……

Η μπάλα ερχόταν σφυριχτή,
και ο Μαθιός ούτε θα δει.                          *Τερματοφύλακας

Σου ρίχνει κεφαλιά ψαράκι
και σώνει τον Ανδρεουλάκη,*                  *Ο μέσα στα κόλπα του ΠΑΟ παράγοντας
που λέγαν, λεφτά με βαλιτσάκι
έδινε και δωροδοκούσε,
και η ομάδα του νικούσε.

Το άκουγα μα δεν μπορούσα
να το πιστέψω, κι απορούσα...
μ’ όταν οι παίκτες του Αστέρα
του Ερυθρού, είπαν μιά ημέρα,
ότι τους τ’ ακουμπήσαν,
αμφιβολίες τότε αφήσαν...


Πάλι Παναθηναϊκός.
Ο Πετσανάς, και ο Μαθιός,
τερματοφύλακας καλός*                                   *Τούφαγε τη θέση ο Χατζόπουλος
που τον φωνάζαν καραγκιόζη…..

Έπεται η δόξα Μανταλόζη.....

Σ’ ένα παιγνίδι μ’ Εθνική
και η οποία είχε δεχτεί
επτά...  ρε, γκολ, για τρείς φορές,
παρά αποκρούσεις του πολλές,
αυτού μα και του Πεντζαρόπουλου.*                * Ο ήρωας του Τέμπερε

Και τις φωνές που λέγαν του Μαρόπουλου
"πως δεν μπορεί" θυμάμαι πάλι στα Σφαγεία... 

Θα ήθελα ολόκληρου,
                           του ματς την ιστορία
να πω… μα, ούτε γι αστεία,
σχεδόν όλη την ώρα
την έχω φάει τώρα…


στην «Ένωση»* θα πάω.                                         *ΑΕΚ
Τους πρόσφυγες τιμάω,
καθώς, Μικρά Ασία,
βρίσκονται στην ουσία
οι ρίζες οι δικές μου,
στη Σμύρνη, Τραπεζούντα,
κι ας κόψαν τον πλακούντα
με τις χαμένες, τις πατρίδες, 
μα, παρασύρομαι όπως είδες...

μη φωνάζεις...  σταματάω.
Στη Φιλαδέλφεια πάω,
να πω για Πούλη και Κανάκη,

(Σόρυ, στον ΠΑΟ τον Πανάκη
εξέχασα να αναφέρω)

Στην ΑΕΚ ήμουνα το ξέρω
και θα σας τάχω πει, όλα ήδη,
αν πω και για τον Νεστορίδη
πούρθε κι αυτός από ομάδα
της προσφυγιάς,  που όλοι αράδα
ψαρεύονται... Θέμα αιώνιο,
όλοι από τον Πανιώνιο,
όπως ο Μαύρος και οι άλλοι....
Του κάνανε ζημιά* μεγάλη,                   *Από το Π.Ο.Κ (ΠΑΟ, ΟΛΥΜΠ. ΑΕΚ)
γι αυτό δεν σήκωνε κεφάλι
αυτή η ομάδα στους βαθμούς.

Προσφυγικούς μου λέω καημούς...

Τον Δελαβίνια* μην ξεχάσω,                       *Τερματοφύλακας της ΑΕΚ
κοντεύω όμως να σε σκάσω
με την ονοματολογία,
μα το μυαλό μου παραλία
με πάει τώρα,    στο Βαλλιάνο,
στον «Εθνικό».
                         Μετά, πιο πάνω,
στην Προοδευτική..
Ο Βαραμέντης παίζει κει…

Ωχ....  ξέχασα και τη βολίδα,
τον Χατζηιωάνογλου, που είδα
και δεν μπορούσαν να τον πιάσουν..
Οι μπακ πηγαίνανε να σκάσουν.


Παπαμανουήλ, Δομάζος, Πανάκης

Ακόμα τον θαυμάζω
τον θρυλικό Δομάζο,
τον ξακουστό τον στρατηγό
πούχαν στον ΠΑΟ  γι αρχηγό. 

Μαζί του ποιος να συγκριθεί,
λες κι απ' το διάστημα 'χε ρθεί. 

Παπαεμανουήλ, Παπαιωάννου,
Ζαντέρογλου και Ιωάννου
ακόμα μια τετράδα δόξας
της ποδοσφαιρικής μου λόξας. 


φτάνοντας στο εξήντα τρία,
θυμάμαι ματς με τη Ρωσία,
που δεν μπορούσα ούτε να φάω
είχα αγωνία που θα πάω.

Εισιτήρια δύσκολα βρήκε
με ένα μέσον όπου είχε,
ένας  φίλος πού'χα πρώτα,
μα τώρα είναι σ' άλλη ρότα.

αλλά ας γυρίσω Καραϊσκάκη.
Το πρωτοάκουσα παιδάκι,
τόλεγαν Ποδηλατοδρόμιο,
το μπέρδευα με τ’ α....ροδρόμιο,
που και αυτό λέγαν Χασάνι…*                     *Το αεροδρόμιο του Ελληνικού

Πάω στο Αίγιο το χαϊβάνι,
που σήμερα παίζει πάλι η ομάδα….

Του Αγανιάν η τσαμπουκάδα,
μετά του Βόμβα…
                          ..... κι οι δυό αράδα,
πήρανε πόδι..     Μα όλα τάδα,
σαν δω τον Τάκη Λουκανίδη,
που είχε  "ίματζ"  ευπατρίδη,
να σκυλοβρίζει, τους πρώην δικούς του,
με τους καινούργιους κολλητούς του.

Τα δυό αδέλφια ήταν εκ Δράμας
(πριν απ’ τους «Πάπας και τους Μάμας»)…
Η Δόξα Δράμας.....μιά φορά….
Οι μαύροι αετοί απ’ τον βορρά…

Εκατομμύριο είχε δώσει                                       *τεράστιο ποσό για την εποχή
ο ΠΑΟ να τον καπαρώσει…*                               *Τον Τάκη Λουκανίδη

Πρώτη φορά αυτό συμβαίνει,
και σαν τρελός αυτός πηγαίνει….

Από τη Δράμα ήταν κι η Φλώρα,
που χωρισμένη είναι τώρα
απ’ τον Ιπποκράτη τον ψηλό,
τον συνεργάτη  στο χοντρό
το στήσιμο στην πόκα,
στα πιο μεγάλα κόλπα.

το εξηντατέσσερα λοιπόν
έγινε η μπάλα παρελθόν,
μα μείναν πολλά μες το μυαλό μου
απ’ το ποδοσφαιρό μου..

Απ’ τον Θανάση Σαραβάκο,
μέχρι τον Μίμη Στεφανάκο,
τον αυτοκρατορικό…

Του ΠΑΟ μετά, τον Σοφιανό,
τον του Αιγίου τον πασά.

Γιώργος Σιδέρης
Το είδωλο έρχεται μετά,
βέβαια,  ο Γιώργος ο Σιδέρης,
ο «Φώντακας», αν δεν το ξέρεις…

Για λίγο ο Κούδας μαουνιέρης,
και ο μυστήριος ο Μποτίνος…..

Του σπάει το πόδι ένα κτήνος
του φοβερού του Υφαντή,
άλλο να παίξει δεν μπορεί
κι ερχότανε στην Αμβρακίας,
γκόμενος ήταν μιάς Σοφίας.

Θυμάμαι και τον Βουτσαρά
ομοίως και τον παικταρά
της γειτονιάς, τον  Τομαρά…
πώς δεν ξανάπαιξε ξανά
μετά από μια γερή κλωτσιά
πούφαγε στην Αμερική.

Ο ΠΑΟ είχε προκριθεί.                            
Του κόσμου ήταν  τελικός,
που  εκλαδεύτηκε αυτός.

…και πριν σου είπα θα τελειώσω,
μα πρέπει πρώτα να σημειώσω,
στα τελευταία μας τα ματς
η σκέψη μου δεν είν’ με μας.

Έβλεπα μόνο το χορτάρι
απ’ την εξέδρα, ούτε χαμπάρι
δεν έπαιρνα σ’ ότι γινόταν,
η σκέψη μου περιπλανιόταν
κι έψαχνε νάβρει τη ματιά της,
τα φοβερά τα γαλανά της
τα μάτια...
                  κι έτσι αποστάτης,
έγινα των γηπέδων.

Θα έλειψα των παλιοπαίδων.

Η μπάλα δια παντός θα σβήσει,
όταν το πλοίο αναχωρήσει,
σαν τέλειωσα από φαντάρος.


Το μόνο θέαμα ένας φάρος,
ή μιά ρακένδυτη πουτάνα….

Σαν πια κοιτώ μιά πορτολάνα,*                    *Ναυτ. χάρτης λιμανιού
μούρχεται μυρωδιά της μούχλας
του λιμανιού…. 
                        της πρώτης μπούφλας,
πούφαγα σαν μπήκα στο καράβι,
που με είχε τότε παραλάβει….


Ρίχνοντας άγκυρα στη Ύδρα
άδειαζε και η κλεψύδρα
της εφηβείας πια την άμμο.

Την πέταξε όλη εκεί χάμω !

Σύντομο βίο είχε η μπάλα
για μένανε, όπως και άλλα
που προ της ώρας τους τελειώσαν.

Αν και τα χρόνια αλλοιώσαν
τις πιο πολλές μου αναμνήσεις,
τις ιαχές και συγκινήσεις,
είπα...  
           "ρε χρόνε δεν θα σβήσεις,
            αυτά τα "δεκάλεπτα" τα ματς              
            που ήταν ώρες για εμάς,
            τα ματς ρε της φτωχολογιάς". 
            π' άρχιζαν, όταν,  "ανοίγαν πόρτες"
             και μπαίναμε ρετάλι* οι μόρτες.              *χωρίς εισιτήριο
________________________________________________________

Από το βιβλίο "Σπασμένος κάβος", βιωματικό έμμετρο έργο του
Οδυσσέα Ηβιλάγια No 102 / e-mail: od.heavilayias@yahoo.com /
Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων Cathy Rapakoulia Mataraga

___________________________________________________


Spasmenos Kavos

Τετάρτη 8 Οκτωβρίου 2014

Τους Νίκησε Όλους... εκτός από μια Γυναίκα



   Η άμαξα που 'χε σταλεί, 
η αυτοκρατορική,
στη θύρα της πια είχε φτάσει,
ενώ... 
          ...επήγαινε να σπάσει,
από τους κτύπους η καρδιά της,
καθώς, σε λίγο πια μπροστά της,
ο διάδοχος, ο Ρωμανός,
ο πλέον διαλεχτός...
...πριγκιπικός γαμπρός !
θα διάλεγε για νύφη
αυτήν... αν είχε τύχη !

Σ' όλη την αυτοκρατορία,
είχε σταλεί η "αγγελία",
για τον "διαγωνισμό"
που θα γινόταν, με σκοπό
να πάρει ο πρίγκηψ την "αρίστη",
αν και γνωρίζαν πλείστοι

πως η πραγματική αιτία,
ήτανε μία...  
                        η επιθυμία
την πιόμορφη  αυτός να βρεί,
και δεν το πίστευαν πολλοί
πως δήθεν...  "αριστεία

έπρεπε νάχει από σχολεία"...
"ως ήτο"  στην εξαγγελία !   

Στην άμαξα, η Αναστασία,
η μέλλουσα πρώτη κυρία,
μπαίνει...  

                  κι αμφιβολία
πως είν' η πιόμορφη,  καμία
δεν έχουνε οι αμαξάδες,
και σκύβουνε για τεμενάδες,
να δείξουνε τον θαυμασμό τους,
αν και το πρωτόκολλό τους,
ετούτο, δεν το αναφέρει...


   Θα ήταν μεσημέρι,
που ο αλαζών ο Ρωμανός
την είδε... 

                   Αιφνιδιαστικώς,
τον κτύπησε ένας κεραυνός,
πρωτόγνωρος, ερωτικός.

Διαλύθηκε κακήν κακώς
και ο διαγωνισμός...


Στο βάθος ήταν η σειρά της...
Ποιό δυνατά  χτυπά η καρδιά της....

Mπροστά...
                 οι πιο όμορφες της Πόλης,
χαθήκαν όλες τους, και μόλις
αντίκρυσε την Αναστασία
δεν είχε μάτια για καμία.

Την κοίταζε με θαυμασμό,
κι έγινε σ' όλους φανερό,
σαν τον ακούν:    

                    "Θεοφανώ
                      θα λέγεσαι εις το εξής,
                      κι έτσι εσύ θα πορευτείς
                      μαζί μου μες την Ιστορία
                      που θα μας γράφουν τα βιβλία.



Με κλίση εμπρός της κεφαλής,
εκείνη λέει:  

                    -"Είμαι ευτυχής"..." 

                    -"Βασίλισσα θα γίνει αυτή"


βροντοφωνάζει στη στιγμή,
ο Ρωμανός, και με πυγμή
το επιβάλλει στην αυλή.


   Όμως στη θέση της καρδιάς της
είναι ο Νικήτας, ο έρωτάς της,

απ' τα νεανικά της, 
αθώα χρόνια, τής εφηβείας
που λάτρευε μετά μανίας
αυτό το παλικάρι.

Θυμάται με καμάρι,
ότι κι αυτός είχε ανταριάσει, 
όταν τον είχε αιφνιδιάσει
και τρυφερά πρωτοκοιτάξει.

                    "Η ομορφότερη της Πόλης
                     μα και της επικράτειας όλης
                     είσαι εσύ...     της είχε πει.."
και είχαν πρωτοφιληθεί.

Εκείνου του πρώτου ραντεβού,
η γλύκα εκείνου του φιλιού,
δεν έσβηνε κι απ' το μυαλό του,
και... θάπρεπε  ....

                               για το καλό του !

Αντίζηλος του βασιλιά ;
σαν να του κόπηκε η λαλιά.

Ήταν χαμένος από χέρι
αλλά ακόμα δεν το ξέρει.

Θα ομολογούσε ο καθένας,
σε τέτοια θέση, ίσως κανένας,
δεν θάθελε για να βρεθεί,
(σαν του Νικήτα δηλαδή).



   Μελετώντας τη ματιά της
λένε, πως, την ομορφιά της 
χρησιμοποιεί με μαεστρία,
απ' άκρατη ματαιοδοξία,
για να γευτεί την εξουσία...

...κι έτσι η Αναστασία,
μες το παλάτι εν μία νυκτί,
επίσημα είχε ονομαστεί

Θεοφανώ, που θ' ακουστεί
παντού, με το όνομα αυτό,
στην αυτοκρατορία..


Αμφιλεγόμενη πορεία
είχε στ' ανάκτορα η κυρία,
και την κυριαρχία 
σιγά σιγά αυτή θα έχει,
κι αλλοίμονο σε όποιον "πέσει"
μες την δική της τη δυσμένεια.

Τον τράβαγε από τα γένια
τον δύστυχο τον Ρωμανό !

Τον Αυτοκράτορα,* και πεθερό,                    *Κωνσταντίνος Ζ' Πορφυρογέννητος
κάποιοι δηλητηριάζουν...
Οι φήμες τώρα οργιάζουν...
πως ...ήταν δάκτυλος δικός της.
Ύποπτη πια... η υψηλότης,
η νέα αυτοκράτειρα.


   Συχνά, απ' τα παράθυρα
κοιτά με νοσταλγία,
εκείνη την πλατεία,
όπου με τον Νικήτα,
την πρώτη τους τη νύχτα
με έρωτα ενωθήκανε,
κι ένα πρωί "χαθήκανε".


   Εμπόδιο πια κι ο Ρωμανός
στα σχέδια της... 
                             ...κι ολοταχώς
τραβά για μιά κυριαρχία
σ' όλη την Αυτοκρατορία.

Την κουμαντάρει η απληστία.
Δηλητηριάζεται κι αυτός !...
ο αυτοκράτωρ Ρωμανός...
Αυτήν... όλοι σκεφτήκανε,
και την υποψιαστήκανε.



   Με φλάμπουρα του βασιλιά
να ανεμίζουνε ψηλά,
έρχεται ο στόλος του Φωκά...

Το αραβικό το κράτος,*
κυρίαρχο προσφάτως,
άλλως της Κρήτης το εμιράτο,*
ηττήθηκε απ'  το φουσάτο
του στρατηγού Φωκά,
και θάναι για άλλη μια φορά
ο Χάντακας Ρωμαϊκός.*

Ακούραστος ο στρατηγός,
το σημερνό Ηράκλειο
είχε ελευθερώσει.
Τη Κρήτη αυτός θα δώσει 
πίσω στην Αυτοκρατορία.

Στη Βασιλεύουσα ευθυμία...

Ο στρατηγός θριαμβευτής
από την Κρήτη νικητής..
μπαίνει στην Κωνσταντίνου Πόλη.

Επευφημούσαν όλοι,
μα... ιδέες  η Θεοφανώ,
νέες, θα βάλει στο μυαλό..

Μία ματιά είναι αρκετή,
να κάνει τον θριαμβευτή
με πάθος να ερωτευθεί..
τη "φόνισσα"  τη καλλονή.

Την αγαπά παράφορα,
εκείνη ακούει αδιάφορα.

Στα πόδια της θα πέσει
στεφάνι να φορέσει,
μα... η Θεοφανώ θ' αρνηθεί,
είναι ακατάλληλη στιγμή.

Θα κάνει τώρα υπομονή...
και θα δικαιωθεί.

   Στα βάθη... στη Μικρά Ασία,
η νικηφόρος εκστρατεία,
θρίαμβος ήταν, του Φωκά.

Μετά τη νίκη,  τα στρατά
εκεί, τον χρήζουν βασιλιά.

Πανίσχυρος και καβαλάρης
ο στρατηγός πια ...εξηντάρης,
μετά απ' τις υποδοχές
και του θριάμβου τελετές,
πρώτο του μέλημα μαθές
να τρέξει στη αγαπημένη.

Με τα νερά του αυτή πηγαίνει
και λέει με δισταγμό το ναι..

Φωκάς: 
                 "Φρουρέ Γεωργιανέ
                   πες τους να βγάλουν αγγελίες,
                   προς τους κυρίους και κυρίες,
                   απανταχού της επικράτειας
                   σε ορεινάς και σε παράκτιας
                   πόλεις μα και χωρία,
                   παντού στην Αυτοκρατορία,
                   με λόγια τούτα της καρδιάς:

                   ["Ο αγαπημένος σας Φωκάς,
                     ανακοινώνω, πως τον γάμο 
                     τάχιστα εγώ θα κάμω, 
                     και είσαστε όλοι καλεσμένοι, 
                     πιστοί μου και αγαπημένοι."]

   Δεν πέρασε πολύς καιρός
που του Φωκά ο ανηψιός,                                  
ο Τσιμισκής ο στρατηγός 
θα γίνει εραστής της.

Κάθε "κανόνα πίστης"
επάτησε του γάμου της,
και "πέσαν"* όλοι πάνω της,                                      *ήταν όλοι εναντίον της
ως και ο ...Πατριάρχης.

Και όμως ο στρατάρχης
θα νικηθεί από γυναίκα.


   Θα ήταν κάπου δέκα
οι τρομεροί Βαράγγοι,* οι βόρειοι,
γίγαντες  όλοι, πελώριοι,
με τα τεράστια τα τσεκούρια.

Αγριωποί... τρέχουν με φούρια
να προστατέψουν τον Φωκά,
του φονικού του τη βραδιά.

Οι συνωμότες στη σειρά,
τράβηξαν όλοι τους σπαθιά,
και δείχνοντας το σώμα
φωνάξανε: 
                    "Ακόμα 
                     εσείς δεν ξέρετε ότι
                     θα υπακούτε εμάς, διότι,
                     ο Τσιμισκής ο άρχοντας
                     ο νέος είναι ο αυτοκράτορας. 

                     Εμάς θα υπηρετείτε
                     αν θε να πληρωθείτε,
                     βαρβάροι του βορρά,
                     με λιγοστά μυαλά."

Κατέβασαν τσεκούρια
και φύγανε με φούρια
αφού θα προσκυνήσουν...

Τον Τσιμισκή, θ' αρχίσουν
τώρα να προστατεύουν... 
και χρήμα να μαζεύουν !

Νικήθηκε ο στρατάρχης,
ο Νικηφόρος ο Φωκάς. 
Θύμα κι αυτός θα είναι, μιάς
στυγνής δολοφονίας,
υπαίτιοι της οποίας 
οι δύο εραστές.



   Με ύφος απαθές
ακούν τις νέες κατηγόριες.

Φωνές πολλές, στεντόρειες...
"στα ξένα" και εγχώρειες,
όλοι μαζί ομοφρονούν...
για δίωξη προσηγορούν ! 

Η Θεοφανώ κι ο Τσιμισκής,
οι δέκτες της κατακραυγής,
δεν δίνουν σημασία,
ψάχνουν με μαεστρία
τον τρόπο για να νυμφευθούν.

Αδύνατον να αγνοηθούν
όμως, οι όροι του Πατριάρχη,
όπου τους λέει:
                  "...όπως και νάχει
                   γάμο εγώ δεν ευλογώ,
                   ούτε αυτοκράτορα μπορώ
                   να χρίσω εσένα Τσιμισκή.
                   Ο στόχος σου θα επιτευχθεί
                   μόνο εάν τιμωρηθεί
                   η φόνισσα,  και φυλακιστεί
                   σε μοναστήρι... 
                                             σ' εξορία,
                   πολύ μακριά μες στην Ασία !"

___________________ Τρεις βασιλείς θα αγαπήσουν,
                                                  άλλοι πολλοί θα προσκυνήσουν,
                                                  και μάταια θα διεκδικήσουν
                                                  την απροσπέλαστη καρδιά της.

                                                  Δε ξέρανε πως τα κλειδιά της

                                                  κρατούσε φίλος παιδικός.

                                                  Είναι ο Νικήτας ο φτωχός

                                                  κείνος ο άσημος μικρός...  
                                                  πού ήταν συντροφιά της
                                                  στα χρόνια της αγνότητας της.

                                                  Ο αγαπημένος της μικρός,
                                                  Τουρμάρχης* αξιωματικός,  
        *Ταξίαρχος
                                                          θα γίνει  "μέγας και πολύς"
                                                  και το κουμάντο εν πολλοίς,
                                                  του κράτους,  μα και της Αυλής.

                                                  Σαν γίνει Μέγας Πρυμμικύρης*,      *υπουργός Εθνικής Άμυνας 
                                                  αυτός  θα είναι "νοικοκύρης",
                                                  μες στο παλάτι και παντού,
                                                  και τ' αποτέλεσμα αυτού,
                                                  είναι να ξανασμίξουν,
                                                  και πάλι σαν παιδιά να ζήσουν, 
                                                  της νιότης τους την ιστορία,
   ____________________  κι ας ήταν απερισκεψία.


   Οι φήμες είχανε οργιάσει,
και πανικός την είχε πιάσει,
σαν μαθευτήκαν αμαρτίες
παλιές της... 

                        κι οι δολοφονίες.

Αμείλικτος... περνάει,
ο χρόνος, κι η όμορφη "γερνάει".
Τους άντρες πια δεν τους ορίζει,
και δεν μπορεί πλέον να κτίζει,
την κάθε της επιθυμία,
στην αντρική αδυναμία...

Κανέναν πια δεν διαφεντεύει,
τον Τσιμισκή δεν σαγηνεύει.
που στοχεύοντας την εξουσία,
σκληρά την στέλνει εξορία 
σε μοναστήρι στην Ασία.

Του Πατριάρχη στην ουσία 
ακολουθεί την εντολή.

Η στέψη του είναι αμοιβή !

Σε μοναστήρι θα την κλείσουν
και χρόνια εκεί θα την αφήσουν,
ώσπου να την ελευθερώσει
ο γιος της όταν μεγαλώσει,
ο αυτοκρατορικός ο γόνος,
Βασίλειος ο Βουλγαροκτόνος....




             Επίλογος

   Τα όσα χρόνια πια θα ζήσει,
μ' αυτόν που είχε αγαπήσει,
θα τα περάσει...  

                               με γαλήνη,
με βόλτες κάτω απ' τη Σελήνη,
όπως και τότε σαν παιδούλα,
η Αναστασία, η μικρούλα.

___________________


Έμμετρο έργο  από το βιβλίο "Ιστορικοί Αστερίσκοι ", 
του Οδυσσέα Ηβιλάγια, με αλήθειες, λάθη και σαρκασμό,  
e-mail: pmataragas@yahoo.com
Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων Cathy Rapakoulia Mataraga
No. 
___________________________________________________

Ιστορικό περιβάλλον 

* 956, Ο διάδοχος του Ρωμαϊκού  (Βυζαντινού)  θρόνου, Ρωμανός και η Θεοφανώ παντρεύτηκαν. Η Κωνσταντινούπολη γιόρταζε επευφημώντας το νεαρό ζευγάρι, καθώς ο Ρωµανός , κατά πέντε μόλις έτη μεγαλύτερος της, ολόξανθος, αρρενωπός, ήταν το όνειρο όλων των κοριτσιών της πρωτεύουσας. Αυτή όμως ήταν μόνο η αρχή των φιλοδοξιών της νεαρής κοπέλας.

Η Θεοφανώ μένει έγκυος στον Βασίλειο τον μετέπειτα Βουλγαροκτόνο.  Όταν πεθαίνει ο Αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Ζ’ το 959, οι αυλικοί την κατηγορούν ότι τον δηλητηρίασε. 

Η Θεοφανώ έγινε αυτοκράτειρα, στο πλάι του Ρωμανού που στέφθηκε Αυτοκράτορας των Ρωμαίων.  Ο Ρωμανός αρχίζει να καταλαβαίνει, ότι το κορίτσι που είχε επιλέξει δεν ήταν τόσο αγνό και αθώο.  Απογοητεύεται, η επιρροή της στον αυτοκράτορα ήταν καταστροφική.
Ο Ρωμανός προτιμούσε να γλεντοκοπάει με γυναίκες από το να κυβερνά. Το 963 δηλητηριάζεται και ο Ρωμανός σε ηλικία μόλις 26 ετών.  
Ο Λέων Διάκονος γράφει ότι «οι περισσότεροι υποψιάζονται ότι το δηλητήριο του το έδωσαν από τον γυναικωνίτη», εννοώντας τη Θεοφανώ. 

Ο στρατηγός Νικηφόρος Φωκάς μετά από νίκες στην Ασία ανακηρύσσεται   από τον στρατό αυτοκράτορας στην Καισάρεια  και μπαίνει θριαμβευτής στην Κωνσταντινούπολη. Μετά από αιματηρές οδομαχίες, ο Φωκάς εδραιώνει την κυριαρχία του και νυμφεύεται την αυτοκράτειρα Θεοφανώ.

Η Θεοφανώ μετά από λίγο πάλι δεν είναι ευχαριστημένη, αποφασίζει να τον αντικαταστήσει με τον ανιψιό του, Ιωάννη Τσιμισκή, που είχε γίνει ήδη εραστής της.  Το 969 ο Τσιμισκής με τους άντρες του δολοφονούν τον Φωκά. 
Στον τάφο του  Αυτοκράτορα έγραψαν: «τους νίκησε όλους, εκτός από μια γυναίκα».

Η Θεοφανώ συμμετείχε στη δολοφονία, κάνοντας συμφωνία με τον Τσιμισκή να την παντρευτεί,   για να συνεχίσει  τη βασιλεία της στο πλευρό του.  Όμως ο Πατριάρχης Πολύευκτος αρνήθηκε να στέψει τον Τσιμισκή αυτοκράτορα, εκτός αν την έδιωχνε από την Κωνσταντινούπολη. Ο εραστής της αυτοκράτειρας επιθυμούσε την εξουσία πιο πολύ από τη Θεοφανώ και την εξόρισε.  Το 975, ο γιος της Θεοφανούς, Βασίλειος, διαδέχεται τον Τσιμισκή και επαναφέρει τη μητέρα του. Η Θεοφανώ είναι πάλι στην "αυλή".
___________________________________________________________


* Αραβικό κράτος, της Κρήτης το εμιράτο,  Οι άραβες πήραν τον έλεγχο της Κρήτης από τους βυζαντινούς το 824 μ.χ.  Ήταν άραβες σαρακηνοί από την Κόρδοβα της Ισπανίας με ηγέτη τους τον ανδαλουσιανό εμίρη Άμπου Χαφς Ουμάρ.  Αναγκάστηκαν να φύγουν από την Ισπανία από τους μουσουλμάνους κυβερνήτες της Ανδαλουσίας περίπου το 813 επειδή στασίασαν εναντίον τους.
Φθάνουν στην Κρήτη μονάχα μερικές χιλιάδες, αλλά λόγω της πτώσης της βυζαντινής στρατιωτικής παρουσίας στην Κρήτη, κατόρθωσαν τελικά να πάρουν τον έλεγχο ολόκληρου του νησιού αν και αυτή η κατάκτηση διήρκησε μια κάποια χρονική περίοδο. 




Υπολογίζεται ότι περίπου 40.000 άραβες μετανάστευσαν στην Κρήτη κατά τη διάρκεια της κυριαρχίας τους στο νησί που κράτησε περίπου 138 χρόνια.  Οικοδόμησαν σύντομα μια πόλη φρούριο που περιβλήθηκε από μια βαθιά τάφρο (Χαντάκι) και την ονόμασαν Χαντάκ. (Χάνδακας στα ελληνικά).
Ενάμιση αιώνα μετά ο Νικηφόρος Φωκάς, ο αρμένιος ανώτατος διοικητής του βυζαντινού στρατού και ο μεταγενέστερος αυτοκράτορας του βυζαντινού κράτους, θέλησε να πάρει το νησί από τους άραβες και να φέρει την Κρήτη πίσω στη βυζαντινή αυτοκρατορία, καθώς επίσης και να φέρει τους κρητικούς πίσω στο χριστιανισμό.

Στις 7 Μαίου του 961,αφού συγκρότησε μια μεγάλη αρμάδα,έβαλε πλώρη για να απελευθερώσει την Κρήτη και από την αραβική κυριαρχία. Μετά από αρκετούς μήνες πολιορκίας, ο βυζαντινός στρατάρχης, πήρε τον εμίρη της Κρήτης ως όμηρο και κατάφερε να νικήσει τους άραβες.  Η Κρήτη για άλλη μια φορά ήταν σε βυζαντινά χέρια.

Οι στορικοί υποστηρίζουν ότι εάν ο Νικηφόρος Φωκάς, δεν απελευθέρωνε την Κρήτη από τους άραβες, οι κρητικοί σήμερα θα είχαν γίνει οπωσδήποτε άραβες, όπως τόσα πολλά άλλα έθνη στην περιοχή. Δεν θα ήταν σήμερα Έλληνες αλλά δεν θα μιλούσαν ούτε ελληνικά.

_________________________________________________


*  Χάντακας Ρωμαϊκός,  
Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία vs Βυζαντινής, 
Μόλις το 1557 στο βιβλίο "Corpus Historae Byzantinae", του Ιερώνυμου Βολφ, (Hieronymus Wolf), 
η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία αυθαίρετα αναφέρεται ως Βυζαντινή και για  ανεξήγητους, ιστορικά λόγους, όπως υποστηρίζει και ο καθηγητής Χ. Γιανναράς,  συνεχίζει μέχρι σήμερα.
__________________________________________________________

Βάραγγοι,  Αρχαίος σκανδιναβικός λαός ο οποίος έπαιξε ρόλο στην ιστορία της Ρωσίας και της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Ασχολούνταν κυρίως με τον πόλεμο ως μισθοφόροι, την πειρατεία και το εμπόριο.

Αρχικά ο χαρακτήρας των Βαράγγων ήταν πολεμικός, όπως των Βίκινγκ συγγενών τους. Κατοικούσαν στα εδάφη της σημερινής Δανίας και Σουηδίας, χωρίς να αναπτύξουν αξιόλογο πολιτισμό. Στο ιστορικό προσκήνιο εμφανίζονται κατά τα μέσα του 8ου αιώνα μ.Χ., όταν άρχισαν να μετακινούνται προς τα ανατολικά και τα νοτιοανατολικά ιδρύοντας τις δικές τους πόλεις πάνω στις εμπορικές οδούς του Δνείπερου και του Βόλγα.

____________________

* Το ποίημα είναι εμπνευσμένο από το βιβλίο του Κ. Κυριαζή "Θεοφανώ, η εστεμμένη φόνισσα", εκδόσεις της Εστίας.  Μια ιστορικά τεκμηριωμένη βιογραφία, μια καταβύθιση στα άδυτα του Iερού Παλατιού, στη δόξα και στους εξευτελισμούς των βυζαντινών χρόνων.

Οι αναφορές μας στο "Ιστορικό Περιβάλλον"  και στις σημειώσεις μας αντλήθηκαν από τa "Αντικλείδι" http://antikleidi.com/   και    http://wikipedia.org


πηγή
Spasmenos Kavos