Σάββατο 19 Δεκεμβρίου 2015

Του θερμαστή... το παραμύθι





Σαν το κουκί και το ρεβύθι,
επίμονα ένα παραμύθι,
του γεροθερμαστή... 
                        του φιλαλήθη,
του γύρευε (αν θάχε) η εγγονή του
να γλυκοκοιμηθεί με την ευχή του...

Το μούσι του χαϊδεύει ο παππούς,
στης φαντασίας μπαίνει ατραπούς
και βγάζει αυτός απ' την κοιλιά του,
δήθεν...μιά ιστορία παλιά του.

        ''Ήμουνα, άρχισε, ''γλυκειά μου Σούλη*,         *χαϊδευτικό του Χρυσούλα
        σε ναυπηγεία κάπου στη Θούλη*
        και κει... 
                πατριώτης μας βιοπαλαιστής,          
        χρόνια ξεσκούριαζε ολημερίς,  
        τους πάτους των τάνκερς των παλαιών...
       
        Ήτανε φίλος μου προ ετών,
        και από τύχη επιζών. 
        γιατί 'χε ο τύπος ξεμπαρκάρει,
        πέντε ημέρες πριν φουντάρει*                 *βυθιστεί
        αύτανδρο ένα πετρελαιοφόρο..

        Καταγωγή είχε απ' τον Πόρο
        και ήταν αμμοβολιστής,
        σύζυγος τώρα, αλλοδαπής..
        Τον έλεγαν Θεόφιλο
        και βουρκωμένο τον παλιόφιλο,
        είδα με πόνο να μου λέει 
        και να βαστιέται... 
                               να μην κλαίει,
        για τον καπτάνιο ....όπουλο,
        κείνο το προσφυγόπουλο
        (όνομα δεν θ' αναφέρω,
        ας πούμε πως δεν ξέρω !)
        που πνίγηκε με το κομμένο
        τάνκερ,
                    που συστημένο               
        στον πάτο πήγε φορτωμένο.

        "Κι αν θένε περισσότερα,
                       να βρούνε τον Ριζάρη"
       
        φώναξε σαν παλικάρι

        τον καπετάνιο,
                            που να πάρει !!
        που 'ξερε τους ενόχους όλους,
        μα και του παιγνιδιού τους όρους.

        Χρόνια το μυστικό κρατάω
        και θα στο πω πια γιατί  σκάω                                     


       Τα τάνκερ για νάναι ασφαλή
       στη σειρά πολλά  μαζί,
       ντεπόζιτα έχουν κολληθεί, 
       ώστε αν το ένα τσακιστεί
       να μην μπορεί νερό να μπει
       στα άλλα τα κομμάτια.
      Έτσι είναι αβύθιστα όλα δαύτα.

      Εδώ στη Θούλη, εδώ στα κρύα
      κάνανε μια λαθροθηρία*.                  *κομπίνα
      Τον Αρχιμήδη θ' αγνοήσουν
      και την αρχή του θα αψηφήσουν...



        Λίγοι πήραν χαμπάρι.
        πως τρύπησαν το κάθε αμπάρι,
        με τα σφυριά και τ' οξυγόνα,
        κόντρα στο ναυπηγικό κανόνα
        και του απολεσθέντος ο γκαζάς*           *πετρελαιοφόρο
        έγινε σαν ένας κουβάς...

        Συγκοινωνούντα, λες, δοχεία
        τα τάνκια γίνονται στα πλοία,
        κι όλα τα στεγανά του.

        Του ναυπηγού του ''γάτου''*,                     *λαμόγιο
        πες τε, αν γίνει κάποιο ρήγμα
        από το μανιασμένο κύμα
        στο πάτο πάνε παραχρήμα.

Γιατί το κάνουνε αυτό,
μικρή μου Σούλη είν' μυστικό, 
όμως εγώ θε να στο πω....

Όταν το τάνκερ ξεφορτώνει
σερί μονέδα εξαργυρώνει...
Όσο πιο σβέλτα αυτό αντλήσει
πιότερο χρήμα θα κερδίσει,
γρήγορα που θ' αναχωρήσει
να πάει για να παραλάβει
νέο φορτίο το καράβι...

Αν τυχόν καθυστερήσεις
χάνεται χρήμα κι αν τ' αθροίσεις,
αιτία είν' που συνειδήσεις,
φορές, θα δεις να χαλαρώνουν
και στόματα να τα φιμώνουν.
Είναι μεγάλη η χασούρα
και ατελείωτη η μουρμούρα.


Αφού η εκφόρτωση είναι αργή,
η ασφάλεια... 
                    ας παρακαμφθεί,
κάποιοι ίσως είχανε σκεφθεί
και αναμφίβολα μεγάλη
χρόνου και χρήματος είν' σπατάλη
για κάθε αμπάρι χωριστά
κάθε αντλία να τραβά 
μ' απίστευτο πλέγμα σωλήνων
λόγω των στεγανών εκείνων,
ανεξαρτήτων αμπαριών
και τα μυαλά κάποιων τρελών
σκέφτηκαν να κάνουν τρύπα
μες το καθένα, όπως είπα,
ώστε να συγκοινωνήσουν
και το πετρέλαιο ν' αντλήσουν
φουλ...
         το κέρδος να αυξήσουν !


                         ΕΠΙΛΟΓΟΣ

        Μα πούγιναν παππού αυτά ?
        ξάγρυπνη η Σούλη τ' απαντά...

        Ο θερμαστής χαμογελά
        και ψιθυρίζει μια βρισιά,
        ενώ της λέει φωναχτά:

        ''ου γκα γκα μπουμ... 
                            ντιρλί γκαγκά'',
        θυμάσαι Σούλη... τα ''τρελλά'' 
        του Κλυν, που έλεγε ''πολλά''
        χωρίς καθόλου να μιλά ??                

______________________________________________ 
                
Από το βιβλίο "Σπασμένος κάβος", βιωματικό έμμετρο έργο
του Οδυσσέα Ηβιλάγια No 128/ e-mail: pmataragas@yahoo.com /
Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων Cathy Rapakoulia Mataraga

___________________________________________________


* Η αρχαία Θούλη είναι ένα νησί που αναφέρει ο αρχαίος Έλληνας ερευνητής Πυθέας τον 4ο αιώνα π.Χ. Το 325 π.Χ. περίπου ταξίδεψε από τη νότια Ισπανία στη Μεγάλη Βρετανία. Σύμφωνα με τα γραπτά του, η Θούλη βρίσκεται στον ακραίο βορρά, έξι μέρες βόρεια της Βρετανίας. Για τον λόγο αυτό, το όνομα της Θούλης συμβολίζει από την εποχή της αρχαιότητας την πιο βόρεια άκρη του κόσμου (λατ. ultima thule).

Δυστυχώς από τα βιβλία του Πυθέα περί Ωκεανού και Γης σώζονται μόνο αποσπάσματα. Συνεπώς υπάρχουν διάφορες υποθέσεις σχετικά με το ποια ήταν η Θούλη. Μάλλον πρόκειται για την Ισλανδία, τη Νορβηγία, τις Νήσους Φερόες ή τις Νήσους Σέτλαντ.  Ο Πυθέας αναφέρει ότι ήταν μία γεωργική χώρα, όπου η μεγαλύτερη ημέρα διαρκεί 20 (ισημερινές) ώρες. Οι εκεί κάτοικοι τρέφονταν με φρούτα και παρασκεύαζαν ένα ποτό από σιτάρι και μέλι.

Γλωσσικά κατά πάσα πιθανότητα αναφέρεται στην χώρα των Ιουερνών PiHwerjoHn, "η εύφορη γη".
Ο Προκόπιος (500-565) αναφέρει τη Θούλη στην Ιστορία των Πολέμων.

Το όνομα της Θούλης έγινε επίσης γνωστό με τον Φάουστ του Γκαίτε. Η Γκρέτχεν τραγουδάει εκεί το τραγούδι Βασιλιάς της Θούλης.  Η εθνικοσοσιαλιστική Εταιρεία της Θούλης πήρε το όνομα της από τον τόπο αυτό. Τα μέλη της θεωρούσαν την Θούλη ως τόπο προέλευσης της άριας φυλής. 





  σπασμένος κάβος  

Σάββατο 14 Νοεμβρίου 2015

Με το φανάρι της θυέλλης




                 ΠΡΟΛΟΓΟΣ

      Με το φανάρι της θυέλλης
      μας κάλεσες χωρίς να θέλεις
      στο ψηφιακό σου το καράβι
      το πώς....
                 [δεν τόχω καταλάβει.


Έτσι τον καπετάνιο γνώρισα
                  [και κει τον πρωτοείδα,
στων "Ναυτικών" που διατηρεί
                              [μία ιστοσελίδα
                   

  Στου Γιώργου του Μανέτα
μπαρκάρισα....
    [την δικτυοψηφιακή γολέτα,*                    
 την άυλη κι αβύθιστη,
         [με διαβατήριο εσχάτως....

Ψυχολογικά ήμουνα,
         [στην κυριολεξία ράκος
γιατί'ταν πλέον μακριά μου
η ερωμένη η θάλασσά μου,
που χρόνια πολλά με παίδεψε,
                           [θαρρείς με μίσος
μα και που θα μ' αγαπούσε,
              [μπορεί, ή μάλλον, ή ίσως.

Και πώς αλλιώς...
                    [ετούτο να εξηγήσεις
όταν με συνεχείς
                [της φαντασίας πτήσεις
ολημερίς κι ολονυκτίς 
                               [είμαι μαζί της
και δακρυσμένη εκλιπαρεί 
          [και λέει "όχι μη με αφήσεις..."

    Ο Γιώργος ο Μανέτας
    παιδί 'τανε ομοίως
              [της κουβέρτας*
    κι αυτός όπως και μεις,
    κι είμαστε όλοι ευτυχείς
    οι γερο-καπετάνιοι
    π' αράξαμε.... [
         σαν νάν' λιμάνι,
    στο ψηφιακό.....
              ιστο- βαπόρι του.

    Φιλόξενοι οι χώροι του, 
    ερκοντισιονάτοι και...
     [υπό Λιβεριανή σημαία....

Καμπίνα λουξ, 
         [φινιστρινάτη, ωραία
μου έδωσε για να γράφω
αφού πρώτα υπογράφω
σε ξένη γλώσσα 
               [το ναυτολόγιο,
μ' ανέφερε...
       [και στο ημερολόγιο....

Στο ναυτολόγιο
 [όπου ενίοτε ακούς
από τους ναυτικούς
να λεν ετούτο... 
                  [Νάρτικλα
άλλοτε πάλι Άρτικλα, 
φορές το λεν
              και "Λάστιχα"...

Αφου εσύ θα υπογράψεις
να πας κρου-λιστ*
               [εσύ να γράψεις,    
μούπε…. ο καπτά Γιώτης
ή Γιώργος, ή Παναγιώτης.

Μαζί του ήτανε... 
         [κι ο μαστρο Βλάσης 
κι ο Πρώτος Μηχαντκός
     [ο Πατσιαβός Θανάσης*

    Σ' αυτά τα νέα θάματα
    μπήκαμε  στα γεράματα...                                  
    Γολέτα...…. με γουάι-φάι                             
    που γύρα το κόσμο... 
                      [αυτό σε πάει !!

    Εμείς οι θαλασσοδαρμένοι,
    κοιτάμε οι γέροι σα χαμένοι
    τον.... καπτα-υπολογιστή
    που σε πηγαίνει πι και φι
    σε "Αμπανέρα" *
                       [ή "Ράδιο Σιτυ" *
    χωρίς τη τζάιρο*
                   [και τον διαβήτη,
    ναι, το κουμπάσο,
                     [π' αν δεν θυμάστε...
    στη μνήμη σας για λίγο ψάξτε...

Μες της γολέτας
          [την καμπίνα
εδώ και κάνα μήνα
γράφω πια.....
           [αμποτσάριστος*    
και θάμουνα αχάριστος
τον καπτα- Γιώργο,
    [αν δεν ευχαριστούσα....

Σκέπτομαι.... 
             [να του ζητούσα
αυτή η σύγχρονη γολέτα
με ντήζελ μηχανές
                       [και τέτοια,
να μείνει λίγο στο σταμπάι*
και για Βομβάη
                  [πριν μας πάει,
ή για τη Μογκαντίσου*,
ή για τα πόρτα*…..
            [του ''Υψίστου''
στις παρυφές
        [του Παραδείσου,
η πέννα μας
          [να το προλάβει
να γράψει...….
  [για τ' αληθινό καράβι.  


          
              ΕΠΙΛΟΓΟΣ

    Έχω πάρα πολύ τώρα καιρό,
    που απ' τα Σεπόλια
                            [με το "Μετρό"
    κάθε πρωί.... 
         [για τον Περαία αναχωρώ, 
    από τις μπίντες
                  [ν' αγναντέψω μακριά
    την βασανίστρια ερωμένη
                                  [την παλιά...




Γαλάζια αυτή
                    [δεν είναι πια,
κι όμως τα βρωμερά νερά
του λιμανιού....
           [νοερά γλυκά φιλώ
και λέω σε κείνη 
             [ακόμα σ' αγαπώ....

Τα εκδοτήρια του μετρό,
μου λένε... 
       [''ρε θύμα πάλι εδώ ?''
''πάλι θα πας 
                  [ρε συ κοντά της, 
αφού το ξέρεις πια,
    [είν' πέτρινη η καρδιά της,
και όπως κι άλλοι απ' αυτή
                     [ήσουνα καταδικασμένος, 
στο τσάκα το τηλεγράφημα
 [δεν στάλθηκε "λυπόμαστε, πνιγμένος"
     
_______________________________________


*Αφιερώνεται στον Α' μηχανικό, τον συχωρεμένο, Πατσιαβό Θανάση
   (στο γελαστό μαστρο Θανάση)   του τάνκερ   "World Independence"  
_____________________________________________ 
                
Από το βιβλίο "Σπασμένος κάβος" βιωματικό έμμετρο έργο
του Οδυσσέα Ηβιλάγια No 127/ e-mail: pmataragas@yahoo.com /
Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων Cathy Rapakoulia Mataraga

___________________________________________________


* Γολέτα, πλοίο που είχε δύο ιστούς (δικάταρτο).  Οι Άγγλοι και οι Αμερικανοί τον τύπο αυτό τον ονομάζουν "σκούνερ", εμείς από παλαιότερα "γολέτα" ή "σκούνα" ή "γολετόβρικο" ή "μυοπάρωνα". Σήμερα αυτός ο τύπος πλοίου αν και τα τελευταία ήταν πετρελαιοκίνητα έχει εκλείψει.

* πρέπει να ήταν της κουβέρτας            * πλήρωμα καταστρώματος    

* και το κρου- λιστ* να γράψεις               *Λίστα επιβαινόντων

* κι ο Πατσιαβός μαστρο Θανάσης        *Αναφέρω "τιμής ένεκεν" τον αξέχαστο και ηρωικό Α' μηχανικό του "World Independence" η απώλεια του οποίου μας συγκλόνισε όλους.

*σε Αμπανέρα*                                             *Καμπαρέ στο Ρότερνταμ

* Ράδιο Σιτυ*                                                * Το περίφημο κινηματοθέατρο στη Νέα Υόρκη

*χωρίς τη τζάιρο* και διαβήτη,               *Γυροσκοπική πυξίδα

*ναι, το κουμπάσο*                                      *Διαβήτης των ναυτίλων με δύο μύτες

*γράφω πια αμποτσάριστος*                  *μποτσάρισμα..δέσιμο αντικειμένων να μην πέφτουν με τον κλυδωνισμό του πλοίου... οι ναυτικοί αστειευόμενοι το χρησιμοποιύν
εννοώντας να κρατιέσαι από κάπου.

*να μείνει λίγο στο σταμπάι*                      *σε ετοιμότητα


*ή για τα πόρτα* του Υψίστου                    *λιμάνια




*Η Μογκαντίσου (αγγλικά: Mogadishu) είναι η πρωτεύουσα της Σομαλίας και η μεγαλύτερη πόλη της χώρας. Η Μογκαντίσου βρίσκεται για 19 χρόνια σε σύρραξη. Η χρόνια εμφύλια διαμάχη την έχουν μετατρέψει σε μια από τα πιο επικίνδυνες και άνομες πόλεις στον κόσμο. 
_______________________________________________________






  σπασμένος κάβος  

Τετάρτη 11 Νοεμβρίου 2015

Του κάβου το παράθυρο



Κάβων και όκιων, μιά παλιά ιστορία
Ναυτίλοι, ωκεανοί και ναυτιλία... 

                ΠΡΟΛΟΓΟΣ

 Η φίλη  μου η ψηφιακή
    η βραβευμένη
               [Βίκη Τσιμπιρλή
    ποιήτρια,
            [αναμφίβολα καλή
    ανήρτησε φωτογραφία
    στο "φέιςμπουκ"... η οποία
    στον κύκλο μας, των ποιητών,
    (πούμαι από σπόντα
                          [είς των μελών)
    τάραξε τoν νου πολλών
    συνταξιούχων ναυτικών...

    Ζήλεψα την φωτογραφία
    κι απ' την ευγενική κυρία
    όπου την είχε αναρτήσει
    ζήτησα να με αφήσει
    να γράψω ότι μου θυμίζει,
               (γιατί την μνήμη μου κεντρίζει
                τούτη η ρομαντική εικόνα)
    από τον περασμένο αιώνα...

           ________________


Από του κάβου το παράθυρο
βλέπω έναν ήλιο διάπυρο                  
πανέμορφη μιά εικόνα                        
και με ρομαντισμό τη Μόνα
θα έπρεπε 'γω να σκεφτώ...
όπου πολύ την αγαπώ.

Μ' αλλοίμονο...
                         στον ναυτικό
αλλιώς δουλεύει το μυαλό
πουν' ταραγμένο απ' τον χαμό
στις  μάχες με τη φύση,
και δυστυχώς  θα του θυμίσει,
βρισιές, ιδρώτα, σκοτωμούς,
καυγάδες και τραυματισμούς....

Δεν είν' παράθυρο γι αυτόν,
είναι το όκιο των σκοινιών
μπαρούμας, κάβου και βιλάι
που δυστυχώς... 
                     δεν μας φυλάει
πάντα ο Άγιος  στα ρεμέτζα*
όταν φερμάρουνε οι κάβοι,
                        [κι είναι τέζα.

Και όπως πιο πριν σου είπα,
ο ναυτικός βλέπει μιά τρύπα,
συν ήλιο, που τον εστραβώνει....

   Τον ήλιο αυτόν, που καμακώνει
   κάθε ναυτίλος απ' την μπάντα
   με τη διόπτρα και εξάντα,
   με χρόνο Γκρήνουϊτς αβάντα,
   όταν τον δίσκο κατεβάζει
   με τον Μαρτέλλι* στίγμα βγάζει
   ή με τον Ραζηκότσικα*
   για να μαζέψει μπόσικα*
   από την έκπτωση του πλοίου
   την πλώρη του οποίου
   ο ήλιος κατευθύνει
   κι η επιστήμη κείνη
   που δανεική του δίνει
   τύπο της τριγωνομετρίας,
   εκ της αστρονομίας...
   Βεβαίως μ' Αλμανάκ* και Νόρις*
   ώστε αυτός επί ίσοις όροις
   να πολεμά τα ρεύματα
   και τα κακά τα πνεύματα
   που κρύβει ο ωκεανός...

   Ένας εχθρός πουν΄ορατός
   μόνο απ' τη γέφυρα επάνω
   απ' τον εκάστοτε βαρδιάνο.....

Μέθοδο Μάρκ* την λεν αυτή
(το στίγμα να υπολογιστεί)
διαδικασία βαρετή
                           μα καθημερινή,

Τώρα θα πούνε οι μοντέρνοι
μα...  
      ''δορυφόρος μας πηγαίνει
τι μας τσαμπουνάς τα ίδια
αυτά τ' αρχαία εγχειρίδια
πούχουμε πλέον καταργήσει ?''

Αν η γεννήτρια θα σου σβήσει...
ή μουγκαθεί ο δορυφόρος ?

Τι κάνει ο θαλασσοπόρος ?

Ειρωνικά...ο ήλιος μας θα γελάσει
που δεν θα ξέρει... πως να φτάσει,
ο θαλασσόλυκος αυτός,
ο δορυφορο-ψηφιακός !

   
      ΕΠΙΛΟΓΟΣ

    Του κάβου το παράθυρο
   μου θύμισε τον άπειρο
   τον σκοτωμένο δόκιμο
   πούχε θητεία ευδόκιμο...

    Συγχαρητήρια είχε δεχτεί
    απ' τον εφοπλιστή
    μέσω του τηλεγραφητή
    αφού 'χε πρώτα σκοτωθεί,       
    από τον κάβο πούχε σπάσει
    και τη ζωή του είχε χάσει.....
    _________________________


       Σημειώσεις:

* Ναυτιλία και ναυτίλοι :   είναι η τέχνη του να γνωρίζεις, µέσα στο απέραντο γαλάζιο της θάλασσας, που βρίσκεσαι και τι πορεία πρέπει να ακολουθήσεις για να φτάσεις στον προορισµό σου.  

* στα ρεμέτζα*       *ρεμέτζο, διαδικασία να δεθεί το πλοίο στη προβλήτα

* Martelli's navigational tables : Μέθοδος εύρεσης στίγματος (a rapid method of finding the position line and solving spherical triangle problems)

* Ναυτιλιακοί πίνακες Ραζηκότσικα :  Μέθοδος εύρεσης στίγματος

* nautical almanac :  Βοηθητικό βιβλίο για την εύρεση στίγματος  (is a publication describing the positions of a selection of celestial bodies for the purpose of enabling navigators to use celestial navigation to determine the position of their ship while at sea.

* Norie's Nautical Tables Βοηθητικό βιβλίο για την εύρεση στίγματος  (method of finding the position Line)

* Marc De Saint-Hilaire Ο Γάλλος ναυτίλος που κατά λάθος ανακάλυψε την μέθοδο που επί αιώνες έκανε δυνατό τον ασφαλή διάπλου των ωκεανών, όπου εκεί βλέπεις μόνο ουρανό και θάλασσα...


 * για να μαζέψει μπόσικα     *να επαναφέρει το καράβι στη σωστή πορεία.
_____________________________________________________________________

Από το βιβλίο "Σπασμένος κάβος", βιωματικό έμμετρο έργο
του Οδυσσέα Ηβιλάγια No 126/ e-mail: pmataragas@yahoo.com /
Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων Cathy Rapakoulia Mataraga

     



  σπασμένος κάβος  

Πέμπτη 6 Αυγούστου 2015

Μ' έναν στίχο και λίγη σκουριά



Τα δεμένα πλοία κρατούν ονόματα        
κι οι σκιές τους σαπίζουν τη θάλασσα... 

                                                       21/7/15 - Γεωργία Παπαμιχαήλ



     Μιά μέρα που ήτανε αργία
     χάζευα τη Γεωργία,
     την ποιήτρια....
                    στην οποία
     έριχνα ματιές φουριόζες
     με τις ωραίες της...
                             τις πόζες
     στο φέισμπουκ.....
                        ενώ συγχρόνως,
     το πάλευα επιμόνως
     μπας κι εύρω μίαν άκρη
     γιατί κάποιο μου δάκρυ
     προκάλεσε η ανάρτησή της,
     με το καράβι αλήτης*                   *Tramp,  ελεύθερο, χωρίς χρονοναύλωση
     "Γρηγόρης".....
                     στη φωτογραφία
     που 'ναι για μένα ιστορία,
     αφού στην εφηβεία
     εδούλεψα κει μέσα
     μ' αφέντες που.....
                 δεν είχαν μπέσα...

[Τα δεμένα πλοία κρατούν ονόματα
κι οι σκιές τους σαπίζουν τη θάλασσα.
Το σημάδι της άγκυρας έχει αφήσει
σκουριά στα πλευρά μου.
Ο χαλασμένος καπνός...
στέλνει λάθος μηνύματα
δεν μ' αγγίζεις
απλά στάζεις στον ώμο μου...]
                                     Γ. Π
Δημοτικού είμαι της τρίτης* 
και μετά μεγάλης λύπης,
τον στίχο της.....
                  δύσκολα πιάνω...

Αν μόρφωση είχα παραπάνω
μάλλον θα τάχα καταφέρει....

''Το μόνο, αυτός, που ξέρει'',
λένε για μένα.....
                           είν' τα σκοινιά,
να κάνει κόμπους με αυτά,
τις μπίγες ν' αρματώνει*                      *προετοιμασία για φόρτωση
στα πόρτα* όταν ζυγώνει,                    *λιμάνια
να κατραμώνει* την κουβέρτα             *επαλείφει με πίσσα
και να καπνίζει αβέρτα,
να βάφει να ματσακονάει*                    *αποσκωρίαση
και στο λιμάνι όταν πάει,
να τρέχει στα πορνεία
μ' όλη την κομπανία
των άλλων κολασμένων
των καταδικασμένων
να ζουν μες τις γαλέρες...

Τις πέτρινες τις μέρες
μου θύμισε η Γεωργία....

Τί 'ταν κι αυτή η αργία !!!
_____________________


 Από το βιβλίο "Σπασμένος κάβος", βιωματικό έμμετρο έργο 
του Οδυσσέα Ηβιλάγια No 125 / e-mail: pmataragas@yahoo.com / 
Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων Cathy Rapakoulia Mataraga





____________________________________________________________________

* Για να διαβάσετε περισσότερη Γεωργία Παπαμιχαήλ πατήστε εδώ


  σπασμένος κάβος  

Παρασκευή 31 Ιουλίου 2015

Νάταν κλέφτρα ή φρικιό ?




Ιπποδρόμιο παλιά οι ναυτικοί
                                           [λέγαν ένα καράβι,
που από τη σκάλα ακόμη,
          [σαν μπαίνει ο ναύτης θα καταλάβει,
πως μπάρκαρε σε σύγχρονη γαλέρα,
       [με σκύλους δουλικούς εργατομάχους,
και κάνω λιανά για τους στεριανούς
     [πως εννοώ τους κάποιους γαλονάτους,
τους ανήθικους κυνηγούς
                        [της εύνοιας των αφεντικών,
πατώντας επί πτωμάτων....

                                              [νοείτω ο νοών ? 

Ευτυχώς οι λίγοι τέτοιοι άρρωστοι
                                        [είναι σταμπαρισμένοι 
στων μπάρκων τους καφενέδες, 
   [κι οι ναυτικοί λίγο πολύ είν' ενημερωμένοι...
    
Αυτοί οι τύποι ρε φίλε
                                      [είν' πορωμένοι,
αρέσκονται, ηδονίζονται
                      [κι είναι ικανοποιημένοι,
όταν με τη φοβέρα απόλυσης
                [βάζουν στο τζάμπα πέραν του ωραρίου
τους ναυτεργάτες να δουλεύουν,

                                  [τομάρια άνευ ιερού και οσίου… 

Θύμα τέτοιου αχρείου που κατάντησε αστεγοντρίφτερ*,                  *περιπλανώμενος 
               [αστεγομπιτσικόμης*, αστεγοντισγόσερ*, ο φουκαράς       *σκουπιδιάρης *πιατάς
 έγινε σαν την κοπάνησε από παρόμοιο κάτεργο
                                                          [ο φίλος μου ο μαστρο Θωμάς,
στο Γκάλβεστον του Τέξας, Η.Π.Α.
                                   [μα πριν σας πω την ιστορία πούπε σε μας,
θα κάνω μια παρένθεση να αναφέρω
                                                     [κάτι που ίσως αγνοείτε :

Στο καράβι όταν μπαρκάρεις,

              [είσαι εργαζόμενος κι όχι κατάδικος εννοείται.

Τώρα αν πέσεις σε καθικοπροϊστάμενο,
                                  [και απροειδοποίητα εσύ λακίσεις,
πάρεις τη βαλίτσα σου και φύγεις,

                                                   [στρίψεις την κοπανίσεις,
οι αστυνομικο-λιμενικοί
                         [σε αναφέρουν επισήμως ως "Δραπέτη" !!

Δεν τόξερα πως ήμουν κατάδικος τόσα χρόνια
                                                       [και δεν το ξέρω εισέτι,
ακόμα, έως τώρα, μέχρι την παρούσα χρονική στιγμή
αν κάποιος φίλος γνωρίζει κάτι,
                                          [κάτι περί αυτού, ας μας το πει….

Επιστρέφω όμως στον μάστορα, τον κοπάνα,
                                                     [ή μπανάνα, ή φευγάτο,
ή ντιζέρτερ, ή σκαστό, στον Κεφαλλονίτη φίλο
                                 [Θωμά του Γερασίμου Λασκαράτο,
με τις παράξενες ιστορίες του....
                               [που μεταφέρω εδώ μία από δαύτες :


Ληστές...…..
            [μα και αντεροβγάλτες,
στήνουνε γκόμενες βαρβάτες,
για ψωνιστήρι…

[σε μονοπάτια ή Χάι Γουέη….


Τ' ακούσατε μουσαφιραίοι ?
μας εσυμβούλεψε
                         [ο πατριώτης,
σίτιζεν* από καιρό...                                                   *Αμερικάνος πολίτης
             [πρώην Πειραιώτης..



Τις βάζουνε στους δρόμους
                          [για δολώματα...

κι αμέσως κρεββάτια
                    [μα και στρώματα,

σου φέρνουν στο μυαλό,

και λες...…    ας το καλό

αν είναι να μου τύχει !!!

χαλάλι....
   [μα τέτοιο τεφαρίκι !!
με τίποτα δεν το αφήνω !

Η Ιταλία, το Πόρτο Φίνο,
ήρθε στη μνήμη μου και πάλι,
τότε που ήμουνα στο ποστάλι*                            *επιβατικό-κρουαζερόπλοιο
που τέτοια, έβλεπα κορμιά,
και πάθενα ταράκουλο
                     [στην αμμουδιά...

Με εκείνες έμοιαζε η τύπισσα...

Του αμαξιού απ' έξω κτύπησα
την πόρτα....
                  να παραμερίσει.

Για να την πάω παρακάτω
      [με τ' αμάξι θα ζητήσει,
κι εκείνη η συμβουλή,
του πατριώτη το πρωί,
δεν θα με σταματήσει,
γιατί αδύναμη είχα
                [πλέον κρίση,
σε κόσμο των ουρί*...                                   *γυναικείες οντότητες θεϊκής ομορφιάς
                            [βρέθηκα άλλο...

Σφάλμα, ίσως, νάκανα μεγάλο..

Για το αν ήταν κλέφτρα 
             [ή ρέμπελο φρικιό, 
καθόλου πλέον δεν θ΄ασχοληθώ, 
κι έτσι χωρίς πια σκέψη,
      [καταγοητευμένος σταματώ,
κι ας φάω είπα....
                     [το κεφάλι μου !

Δεν μου έφτανε το χάλι μου
που είχα τελείως μπατιρίσει,
μα τη μπεμβέ είχα κρατήσει,
το νοικιασμένο χλιδάτο,
                [εφετζίδικο αμάξι,
μπας τύχει και μου κάτσει,
καμιά από σόι* γκόμενα...                                      *ευκατάστατη
και μετά από διάφορα
              (παραλειπόμενα)
να με ερωτευθεί,
            [να με υιοθετήσει, 
και η τύχη μου
                 [έτσι ν' ανοίξει.

Όρκο έπαιρνα ρε φίλοι
                           [την είχα ρίξει..

Μάλλον να το πιστεύω
                      [μ' είχε αφήσει
σαν δίπλα μου είχε καθίσει.


Όμως, αυτή μ' είχε ψωνίσει,
από τα πρώτα κιόλας
                            [τα λεπτά,
πως δεν θα έτρωγε λεφτά
           [αφού δεν είχα απ' αυτά
κι έσπαγε πλάκα αυτή με μένα.

Το ότι τα είχα εγώ χαμένα,
νομίζω μ' έκανε
              [λίαν συμπαθή.

Για τη δική μου τη ζωή
να μάθει θέλει...
                    [ήταν φυγή ?
και πώς...   είχα βρεθεί
στη Καλιφόρνια,
                        [και γιατί
κυκλοφορούσα με μπε εμ βε
σ' άγνωστα μέρη...
                            κι ήταν μωρέ
τόσο γλυκιά και τρυφερή...

Έβρισκε αστεία ότι 'χα πει.
χαιρόταν.....  εγέλαγε πολύ,
κι όταν τελείως πια
                        [εγώ 'χα ξεχαστεί,
 τότε….απότομα θα σοβαρευτεί:


Στρίψε γοργά...'', μου λέει,
 
      [στου νταβατζή  μην πέσεις την παγίδα,
αλλιώς θα σε ληστέψουνε
                         [αυτή 'ναι η μόνη σου ελπίδα.


και σιγομουρμούρισε.... οι "μπάσταρντς"
                    [θα  πουν πως μούστριψε η βίδα,




Μ@@@@@.. στην έχουμε στημένη..''

μου λέει θορυβημένη και αγχωμένη !!!


Μές στην Μπε-εμ-βε την ανοιχτή

με διαπασών τη μουσική...

                        [μόλις σε μια στιγμή,

αλλάζει όλη η σκηνή

                   [και γίνεται δραματική...

Έχε το νου σου...    ανθρωπάκι*,                            *little man, ''αφελή νεαρέ''
κίνηση αν δεις στο καθρεφτάκι,
γιατ' έτσι...
      [και μας ανακαλύψουν,
σίγουρα θα μας λιανίσουν !!

Τώρα η μοίρα μας είναι κοινή...
πίσω δεν κάνω...
      [μαζί τους κόβω πια σκοινί
συνέχισε συγκινημένη:
...κι αν η ιστορία δεν σου βγαίνει
πόρνη γνωστή στη Πασσαντένα
είμαι...    πηγαίνω με τον καθένα
και με τον Βίνυ τον νταβά
τον "πινμπ"*
       [που λέμε στ' Αγγλικά,                                   *pimp, μαστροπός
καμιά ληστεία...
   [εδώ και κει στα πεταχτά
κάνω, για δεύτερη δουλειά,
όταν δεν έχει φορτηγά,
να ξεζουμίσω τους καημένους
τους ναυτικούς,
 [τους πάντα χαρμανιασμένους
που άμα με δούνε δίνουν ρέστα....

Λέω στο πελάτη..... 
                           ''Πρώτα πέστα*                             *πρώτα θα πληρώσεις
τα ντόλαρς κι έλα ομορφάντρα...''
ας είναι η μούρη του σα μάντρα
σε ερείπια κατεδαφισμένη,
απ' την αλμύρα χαραγμένη.


Σήμερα αγουροξυπνημένη
στη γωνιά που 'μουν στημένη
είπα:
 "νά, το σημερνό μου θύμα"..

Βλέπεις... ?    Τα λέω χύμα,
όμως γνωρίζοντας εσένα, 
                        [είπα, ''Κρίμα
ο τύπος αυτός είν' αγαθός,
και ας περνιέται πονηρός...

Σταματά...
                     [κι ανάσα παίρνει....
Ζεστή η φωνή της....
                        [με συνεπαίρνει...
Ταραχή....
           [και χτυποκάρδι φέρνει.

Άτσαλα το χέρι της το σέρνει
κι ανακατεύει τα μαλλιά μου...

Έγειρε στην αγκαλιά μου ?
ή την ετράβηξα κοντά μου ?


Με τόνα χέρι οδηγώ.
Ένα χαμόγελο έχει αχνό...
σ' ίδιο μοτίβο και σκοπό,
μ' αρέσει, λέει, να σε κοιτώ
κι από το πρώτο το λεπτό΄
άρχισα να σε συμπαθώ.

Μου θύμισες τον εαυτό μου
την εποχή, που άνθρωπό μου
η αθώα, έκανα τον Βίνυ...

Χρόνια τον έχω υπομείνει.
τη ζωή μου....
         [απ' αυτόν τη χάλασα.

Όλα τα έχω κάνει θάλασσα...

Μιλώντας,
           [τραβά απ' το τσαντάκι
και χώνει μες στο ντουλαπάκι
το "παραμπέλουμ" το εννιάρι*,                                    *πιστόλι (9mm parabellum)
λέγοντας...
"Σηηητ*…. ρε που να πάρει,                                          *shit, σκατά στα Αγγλικά
μ' αν τύχει τούτο το τομάρι 
να εμφανιστεί μπροστά μου
θα τον σκοτώσω
  [τον μαδερφάκερ*, το σκυλί.                                       *μπιπ μπιπ

Αν είμαστε όμως...
                          [λιγάκι τυχεροί
και βγούμε σώοι από δω πέρα
θα τη γιορτάζουμε
          [σου υπόσχομαι τη μέρα…



_______________________

Από το βιβλίο "Σπασμένος κάβος", βιωματικό έμμετρο έργο
του Οδυσσέα Ηβιλάγια No 124 / e-mail: pmataragas@yahoo.com /
Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων Cathy Rapakoulia Mataraga









  σπασμένος κάβος