Σάββατο 17 Ιανουαρίου 2015

Τάφτυσε, ο Μπούσουλας ?





                                            
                                           Οι "Κουκ" κι οι "Μαγγελάνοι"


Ρ
ε Μπόμαν το πλοίο στρίβει,
                         [φεύγει απ' την πορεία,
θα τάφτυσε* ο μπούσουλας*  
                     *χάλασε    *ηλεκτρική πυξίδα 
                  [απαντορωτάει με απορία
ο Αλφόνσο, ο Κολομπιάνος νέγρος
                                     [πουν' στο τιμόνι,
κι όλους πάνω στη γέφυρα*
               [συναγερμιάζει και παγώνει...

                 ΠΕΝΤΕ ΛΕΠΤΑ ΠΡΙΝ

Η γέφυρα πάνω

                           [δεν είχε καμπινέ...
θα τάκανα πάνω μου... μα το ναι !
κι είπα στον "Στριπ"*,                                              *παρατσούκλι
                    [στο Μπόμαν-Δόκιμο... ρε σύ
πρόσεχε να κατουρήσω στο κάτω ντεκ
                               [κι έρχομαι στη στιγμή.


Ο Μπάμπης ο Σκάπουλος 
                          [απ' την Αμαλιάδα,
που απ' το τσίπουρο ήτανε λιάδα.
έρχεται τρέχοντας, 
                          [κάτωχρος ο φουκαράς :
    "όι..όι.. ακυβέρνητος πάει ο γκαζάς...                  *δεξαμενόπλοιο
      αφέντη μου τρέχα, γιατί ο Μπόμαν,*                     *αντλιωρός
                                         [που είχες αφήσει,       
      τα βρήκε μπαστούνια, 
        [ούτε πατίνι δεν ξέρει να κυβερνήσει"

Μισοκατούρησα τη λεκάνη,

έτρεχα κι έβριζα:    "το τσογλάνι,
            απόφοιτος είν' της σχολής,
            μα απεδείχθη χέστης ολκής
            κι άν ο καπτ-τ-άνιος
                                           [πάρει χαμπάρι,
            από τα όκια*,                                                                     *ναυτ: κακήν κακώς
                   [σίγουρα θα με ξεμπαρκάρει !        

Φτηνά τη γλύτωσα......
                      [γιατί έφτασα εγκαίρως,
και δεν επρόλαβε να φτάσει ο γέρος,
ο Νορβηγός μεγαλομπέκρος,
             [και επικίνδυνος κυβερνήτης,
αλκοολικός, λαθρέμπορας,
                             [κι ανήθικος αλήτης,
που τους γραικούς πολύ μισούσε,
           [αλλά εμένα, για σκάκι  όλο καλούσε
κι ίσως να μ' έλεγαν και ρουφιάνο...
                      [μα τι μπορούσα άλλο να κάνω !


Σπρώχνω να φύγει τον Αλφόνσο... 
                                    [αρπάω το τιμόνι...
στρίβει αργά το άτιμο
                               [κι αυτό με αγχώνει,
καθώς βαπόρι από σταβέντο
                                       [κοντά ζυγώνει. 

Επανερχόμαστε στην πορεία,

αφού εκ φακού με μπαταρία,
ρίχνω το φως σε εφεδρική
μία παλιά μαγνητική
πυξίδα...  ξέρεις τη κλασική,
και συνεχίσαμε, έτσι μ' αυτή...                  

Το έργο το είχα ξαναδεί.

Όταν το ρεύμα είχε κοπεί
η "τζάιρο κόμπας"*  ήταν νεκρή            *γυροσκοπική πυίδα
και το καράβι εδώ κι εκεί,
έστριβε με το κύμα...


                                                                 
Όλα μετά επήγανε πρύμα,
καθώς επλεύσαμε με εκείνη,
που είχε τότε κατευθύνει,
Πίνακας σε λάδι, Η ανακάλυψη της Αμερικής, 
του Σαλβαντόρ Νταλί, Έτος 1959,  
            Διαστάσεις:    410 cm × 284 cm (161.4 in × 111.8 in)           
Έκθεση:   Salvador Dalí Museum, St. Petersburg, Florid 
τους Κουκ και Μαγγελάνους,
και τον Κολόμβο 
                       στους Ινδιάνους,
κονκιστατόρες και λοιπούς,
σε άλλους τόπους μακρινούς.


Μα εκτός απ' τους 

                        θαλασσοπόρους,
το Μάρκο Πόλο και εμπόρους,
ως και τον Λώρενς, της Αραβίας,
δεν άφησε εκτός πορείας,
η ανεκτίμητης αξίας
συντρόφισσα του ναυτικού,
εκείνου, του παλιού καιρού,
πυξίδα εκ μαγνητισμού....



Ο καπετάνιος ο φαιδρός,
κάποτε ειδοποιήθηκε κι αυτός,
κι έρχεται γέφυρα ο χοντρός.

Τον έχει πιάσει πανικός...
μέχρι που ο μηχανικός,
με ρεύμα τη γυροπυξίδα,
τροφοδοτεί... και η Ελπίδα,
η πιόμορφη ποτέ που είδα             
μαρκόνισα, τον ασπάζεται...
κι ο μάστορας ταράζεται.

 Για ένα φις ή μια ασφάλεια,
εγίναμε ένα μάτσο χάλια,
γιατί ξεγελαστήκαμε
κι όλοι μας κρεμαστήκαμε
απ' την τεχνολογία...

Αλλοίμονο... Χωρίς αστεία, 
κυρίαρχα πλέον στα πλοία,
τα ηλεκτρονικά παντού,
και έτσι εξ αυτού,
οι του γλυκού νερού,
"φορώντας το καπέλο",
γίνανε με το έτσι θέλω
καπ-τ-άνιοι κυβερνήτες,
οι θαλαμηγοϊδιοκτήτες.

Μα αν κοπεί το ρεύμα
πάει η φιγούρα... τέρμα.
Τζάιρο*, ραντάρ και δορυφόροι,*                  *ηλεκτρική πυξίδα    *Τζι-πι-ες
θα αχρηστευθούν και θάναι ζόρι.

Απογοητευμένοι,
κι αποπροσανατολισμένοι
θάν΄ μεσοπέλαγα χαμένοι.


Αν τελικά θα επιζήσουν,
μπορεί να συνειδητοποιήσουν,
ότι είν' καιρός για να γνωρίσουν,
της φύσης τα σοφά σημάδια,
όπου τις μέρες και τα βράδια, 
καθοδηγούσαν τους παλιούς,
ασπούδαστους μα εμπειρικούς,
κι όχι .... ατζαμήδες ναυτικούς.

Θα θυμηθούν που διηγούνταν
πως απ' τον ήλιο οδηγούνταν,
από τα άστρα, το φεγγάρι,
και δεν επαίρνανε  χαμπάρι,
αν είχε πρόθεση η ΝΑΣΑ,
να ρίξει "μαύρο" στις οθόνες
των Τζι-πι-ες...
                      και για αιώνες,
οργώνανε "μ' αυτήν"*... πελάγη,      *μαγνητική πυξίδα
και υπομένοντας
               [της θάλασσας τα άλγη.
______________________________________



Από το βιβλίο "Σπασμένος κάβος". αυτοβιογραφικό έμμετρο έργο 
του Οδυσσέα Ηβιλάγια  No 110 /  e-mail: od.heavilayias@yahoo.com / 
Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων Cathy Rapakoulia Mataraga


Spasmenos Kavos

Τρίτη 6 Ιανουαρίου 2015

Μόνο το τυρί είδαν.... της φάκας !





Ο Ίων του Ηλία Καρλάφτης,
στο “ημιφριγκορίφικο*                                        
*πλοίο ψυγείο από μετατροπή
                        [ήτανε ναύτης,
στο “Ανδρομέδα”
             [κάποιου Μηλιού,                         

ευκαιριακού εφοπλιστού..

Έκοβε* πράσινο,                                                  
*έβαφε
                       [στο ντεκ* μουράδα.*                   
*κατάστρωμα *γωνιές
ενώ στο ίδιο μοτίβο
                            [σφύραε* αράδα
κάποιο τραγούδι απ' το νησί του,
που τον περίμενε κεί η καλή του.



    "Ίωνα..."  λέει μιά δόση ο μπόσης*                
*λοστρόμος
    άμε στο άλμπουρο λίγο να σιώσης*                *ισιώσεις
    κάποιο καλώδιο απ' την κεραία
    και τη βερίνα βγάλε ωραία,
    προσεκτικά γιατί αν κλατάρει,
    θα σε σηκώσει και θα σε πάρει,
    αφού 'ναι όρντινο* του καπτ' Αντώνη,            *διαταγή
    παράκληση κι απ' τον μαρκόνη."*                   *ασυρματιστή


Βλαστήμια ρίχνει ο Ίων στο βρόντο...
βουτά το πινέλο, μην ξεραθεί,
                                  [μέσα στο πόντο*                   *δοχείο με μπογιά
και σκαρφαλώνει...........
                                          [σκέτη μαϊμού
στα ύψη, στην κορυφή του καταρτιού..

Έφτασε έως και τη γαλέτα*                       
*η κορυφή του καταρτιού
κι όταν τελείωσε φώναξε 
                              -“Νέτααα”*                        *τελείωσε η δουλειά
Άεε,  κατέβαα λέει ο λοστρόμος*                          *εργοδηγός



Πέρασε ώρα και κείνος όμως
ήταν επάνω, 
                              - "Έεε,  τί χαζεύεις
φωνάζει ο μπόσης... εδώ δουλεύεις..."
και πονηρεύτηκε, μην η βρώμα,
η Ολλανδέζα πρώην νοσοκόμα,
και νύν γυναίκα
                  [του Τσιφ* του Ρώμα                             *πρώτος μηχανικός (Chief Engineer)
βγήκε τσιτσίδι πάν' στα σπιράγια,*                     *φεγγίτες
να πάρει ήλιο ενώ απ' τα πλάγια,
κι από ψηλά..... 

    [μάλλον θα μπάνιζε ο Ίων...

Μα ο λοστρόμος......

                    [θα μείνει... κίων,
άλλως κολώνα,

        [που ακούει φωνάρα
απ' το κατάρτι... 


              Γύρω μι' αντάρα
τσίτα τ' αυτιά,
                 [πολύ τρομάρα !

     “Φωτιά σταβέντοοο,*                                       
*η υπήνεμη πλευρά του πλοίου
                                   [μακριά σε πλοίο                  
     δεν το καλοδιακρίνω,
                  [ίσως γκαζάς, ίσως ψυγείο.
     Τρέξτε φωνάξτε τον καπταν Άγη,
     η μηχανή του....
                                 [θα έπαθε βλάβη,
     γιατί μποτζάρει*                                                *κλυδωνίζεται
                            [σταματημένο,                   
     εις τα ψηλά 'γώ παραμένω..."

Φέρνει ο βαρδιάνος*  τον καπετάνιο               
*ο αξιωματικός φυλακής
σχεδόν ξεβράκωτο, ήταν στο μπάνιο,
του 'πε: ''στη γέφυρα έλα επάνω,
           [εγώ δεν ξέρω πια τι να κάνω !''

Του δίνει αμέσως τη διαταγή 

ο καπετάνιος με ταραχή:
              "Πάρε τηλέφωνο τη μηχανή,
               ξύπνα τον πρώτο...
                                         πάνω να 'ρθεί",
               όλοι σταμπάι* στο Πι και Φι.."                  *Όλοι στο κατάστρωμα

Πάνω στην ώρα και το ές-ο-ές..

"καιγόμαστε..... τρέξτε.....
                              [σώστε ψυχές..."


Προς όλα τα πλοία επί της γης

φτάνει το σήμα, και ο καθείς
του ασυρμάτου ο χειριστής,                     
το στέλνει ολούθε,
                     [το μεταδίδει,
ενώ εμείς το πήραμε ήδη...

Από το Ρίο ως τη Τζακάρτα,
κι από το Σύδνεϋ

                      [έως την Πάτρα,
απ το Λος Άτζελες...

                               [μέχρι Σιράτσα*                       *Στην άπω Ανατολή
οι ναύτες έχουν θλιμμένη φάτσα...

Πιάνει μπουρίνι, πέφτει ομίχλη,

και τηλεγράφημα νέο ελήφθη,
το οποίο έγραφε,  ήταν στις βάρκες
το πλήρωμα όλο και επιβάτες
που διασωθήκαν, παραληφτήκαν,
ενώ το έρημο πλέον βαπόρι
καπνίζει  από πρύμη έως την πλώρη,
και κύματα το τέλος κτίζουν
που την ακτή σχεδόν αγγίζουν
οι πυρωμένες  οι λαμαρίνες...
(φτάνουν τα νέα και εν Αθήναις)

Τώρα τις μπάντες του θα ξεσκίσουν,

στα βράχια που πάει...
                               σαν θα κτυπήσουν.

Σε λίγες ώρες ξέχνα το πλοίο,

στο "Αντριάτικα"
                        [θα πούμε αντίο....


Ο αγέλαστος καπτα-ν- Άγης

κάτοικος μόνιμος,
             [που ήταν της Χάγης,
πρώτη φορά χαμογελάει,
το πιάσαν όλοι......
                 [για που το πάει..

     - "Μάγκες...''  μας λέει, "ήρθε η στιγμή

     για να πλουτίσουμε όλοι μαζί,
     αν θα το λέει κι εσάς η καρδιά σας
     και βάλετε όλοι τα δυνατά σας..

     Τα ρυμουλκά θέλουν μιά μέρα

     να προσεγγίσουνε 'κει πέρα,
     και 'μεις απέχουμε επτά μίλια
     ολοταχώς πάω με χίλια,
     να το διασώσουμε αν μπορούμε,
     και πλούσιοι όλοι να γενούμε,
     γιατί  'ναι δύο ετών γκαζάς,
     και περιμένει λες...     εμάς !

     Εκατομμύρια θα μπούν στη τσέπη,

     σε όσους κάνουν αυτά που πρέπει
     να δέσουν σύρμα
                        [χοντρό στη πλώρη,
     να ρυμουλκήσουμε το βαπόρι,
     μα θα κινδυνεύσουν
                        [και θάβρουν ζόρι.

     Μπορεί η φωτιά ,

                            [όλους να ζώσει
     να μην μπορέσει
                       [και να τους σώσει
     το ελικόπτερο όταν φτάσει,
     σαν ο καιρός θε να κοπάσει.

     Μέσα στο Γκέηλ* 

                      [δεν πάει κανένας,           *Καταιγίδα
     δεν έχει βράγχια ο καθένας,
     όπως ο ναύτης που 'ναι... σαν ψάρι,
     και που δεν παίρνει αυτός χαμπάρι,
     όταν το κύμα τόνε σκεπάζει,
     σαν μια ζωή σκαμπανεβάζει,
     αυτός μαζί κι η λαμαρίνα,
     και σε παρέες σαν πάει Αθήνα,
     όταν τους λέει τις ιστορίες,
     ψεύτικες φαίνονται.....
                       [αυτές κι αστείες....

     Σας ξαναλέω αν ρυμουλκήσουμε*                 1

     εκατομμύρια θα 'κονομήσουμε*...                 2  
     και επαναλαμβάνω,
       [όσοι να πάνε θα το τολμήσουνε,
     μπορεί βεβαίως να μη γυρίσουνε...."


Τέσσερις ναύτες,

                     [και δύο καμαρότοι  
εθελοντές στη βάρκα οι πρώτοι.
Πυροσβεστήρες εμείς
    [τους καλουμάρουνε* κατόπι.                         *τους κατεβάζουν με σκοινί


Ο γρουσούζης Μηνάς
                                 [από τη Θήρα,
μονολογώντας, λέει... από πείρα:

- "Μπωφόρ...? - Κύματα... ?
                           - Πυροσβεστήρα ?
....για τον καθένα.....
                           [βλέπω μια χήρα"...

Τον σιχτιρίσανε όλοι μαζί,
μα είχαν τον φόβο,
                   [μήπως συμβεί,
κι αληθινός .....
                  [ο γκρίνας βγει.



Φεύγουνε να πα' να δέσουν....
δύσκολο φαίνεται....
                       να το μπορέσουν,
γιατί ο καιρός έχει θυμώσει,
μπορεί ένα κύμα
                 [να τους σκοτώσει
αν τους πετάξει
                και τους στριμώξει
στου καραβιού πάνω τη μπάντα...

              - "Ίωων............ αγάνταα..."*                                               *τέντωσέ το σκοινί
από τη λέμβο (ακούει τον Λιώση),        
πάνω στο ντεκ* που τούχε δώσει                                  *κατάστρωμα
για να τραβήξει μία μπαρούμα*..                                    * σκοινί για να τραβήξουν το σύρμα
ενώ τα βράχια ήδη της Μπούρμα*                                 *Μιανμάρ
ήτανε δίπλα τους μιά ανάσα.




           Μπράβο μπαγάσααα !!!
φωνάξαν όλοι... σαν καπελώνει*       *δένουν
το σύρμα η ομάδα, 
                        [μα τους αγχώνει,
καθώς στο βίρα*                              *στη ρυμούλκηση
 [του καπταν Άγη

το σύρμα σπάζει.... 
     [σπάζει με κρότο.

Κτυπάει τον πρώτο...
                 [μετά άλλους δύο

πούχαν ανέβει
                  [πάνω στο πλοίο...

Θρήνος και τρόμος...
κλαίει ο λοστρόμος.

          Χ
άθηκαν όλοι, κι αυτοί της βάρκας !
                Μόνο το τυρί, είδαν.... της φάκας.







   * 1. Ρητά προβλέπεται από το νόμο ότι, για τη διάσωση πλοίου, του ναύλου και των πραγμάτων πάνω σε αυτό, σαν περιουσιακά στοιχεία, προβλέπεται από το νόμο εύλογη αμοιβή που καταβάλλεται και κατανέμεται όπως ορίζει ο νόμος και δεν επιτρέπεται αντίθετη συμφωνία. 
Σύμφωνα μ’ αυτόν τον νόμο, το μισό πλοίο όταν έχει εγκαταλειφθεί από το πλήρωμα, το παίρνει ο πλοιοκτήτης του πλοίου που θα το ρυμουλκήσει σε ασφαλές λιμάνι, το 1/4 ο πλοίαρχος και το υπόλοιπο 1/4 το πλήρωμα του αρωγού πλοίου.

     2. Το 1/4 του πληρώματος διανέμεται ανάλογα με την αρωγή που θα προσφέρει ο καθένας. Γι αυτό και ο εθελοντισμός !

________________________________


Από το βιβλίο "Σπασμένος κάβος". αυτοβιογραφικό έμμετρο έργο του Οδυσσέα Ηβιλάγια  
σελίδες 109  e-mail: pmatargas@yahoo.com / 
Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων Cathy Rapakoulia  Mataraga 
_______________________________________________________






Spasmenos kavos




Δευτέρα 5 Ιανουαρίου 2015

Τα Πλοία, φίλε, δεν είναι αστεία !




      Ρεύμα υπόγειο,
            μες στη Μεσόγειο,
            σπρώχνει το πλοίο,
            κάθε τοπίο
            περνά με φόρα
            και κάθε χώρα,
            και κάθε νήσο,
            μα η "κοιμήσω"
            καμαροτίνα,
            απ' την Αθήνα,
            ρωτάει : "Πετάμε?
                           Πώς έτσι πάμε?
                           Κάνουμε σάλτα?

      Μετά την Κρήτη, 
                            πέρασα Μάλτα,
            του Γιβραλτάρ 
                            τώρα το βράχο.

  Φουρτούνα θάχω,
   μετά τις πύλες,
   μετά απ' τις στήλες
   που λεν Ηράκλειες,
   κι άλλες πιο άθλιες
   υπέρ το δέον
   συνθήκες πλέον.

        Το παραπλέον

        γκαζαδικάκι,
        από λιγάκι
        σώθηκε,  λένε....


    Ξεπουλημένε...
    φωνή με κράζει,
    και με διατάζει,
    μέσα μου εντός μου
    ο εαυτός μου,
    κι όπως φωνάζει
    ευθύς αλλάζει
    την αποψή μου.

         Η απόφασή μου

         να μπω χειμώνα
         σε μάταιο αγώνα,
         κόντρα στη φύση,
         να κονομήσει,
         ο πλοιοκτήτης,
         λέω μετά λύπης,
         αποδεικνύει ότι 'μαι βλάκας
         σε πλοίο της πλάκας,
         χωρίς πυξίδα....


    Μία ατσίδα
    στη Φρεαττύδα,
    πράκτωρ λαμόγιο,
    σε κάποιο ισόγειο,
    με πάει μέσα. Μιάς εταιρίας
    όπου ο π.... καπτά Ηλίας
    ήταν κουμάντο...

             "Δεν έχει φράγκο..."

              λέει για μένα
              τα δεδομένα.
         "...παιδί τζιμάνι,
              και στο λιμάνι
              ψάχνει για μπάρκο.
              Στο υπογράφω
              είναι δικός μου,
              είν' ανθρωπός μου."

  Πρώτη φορά,
   πριν δυό λεπτά
   με είχε δεί,
   ψεύτης με ψι
   το κεφαλαίο.

            "Καράβι ωραίο",

             λέει ο άλλος,  "έχω για σένα...",
             ενώ ψημένα
             τάχαν οι δυό τους.

   Τ'αφεντικό τους

   το ρεγαλό τους,
   θε να τους δώσει,
   για όσους χώσει
   η συμμορία,
   με πονηρία,
   σ' αυτό το ερείπιο,
   με πάτο τρύπιο....

   Θα μου τη σκάσουν,

   και θα με μπάσουν,
   μ' άλλους νομάτους,
   μελλοθανάτους.....


          Σκούζει η σειρήνα,
          που κάθε μήνα
          βαράει “γυμνάσιο”...*                 *Δοκιμή εγκατάλειψης πλοίου

       Από κουζίνα, μηχανοστάσιο
          τρέχουνε όλοι, πάνε κουβέρτα,
          τρέχουνε σβέλτα
          να ρίξουν τάχα,
          την κάθε βάρκα
          μες το νερό..
          Τί παραμύθι ρε και αυτό,
          και επί τούτοις
          είς άλλος π.........
          ο καπτα Ρούσσης
          στο ντεκ τ' ανώτατο,
          με στόμα απόπατο
          να κατευθύνει,
          να μου τη δίνει
          πούταν κι αυτός
          δήθεν σοφός...

   Γυμνάσιο είναι

   για θεαθήναι..
   Ζήτημα είναι,
   μην απορείς,
   δεν ξέρει είς,
   να ρίξει βάρκα...
   Δεν κάνω πλάκα.,
                                                

            Β' ΜΕΡΟΣ


Για σύρματα και 
                    για παλάγκα*            *τροχαλίες
πρέπει να έχεις 
                 για ναύτη, μάγκα,

πολύ να είναι ταξιδεμένος,

κατραμο-βρωμικο-μυρισμένος. 

Συχνά ακούμε για τα ποστάλια*        *επιβατηγά
σαν ναυαγούνε, να λεν πως χάλια,
οργάνωση είχαν,
και τους αφήσαν
χωρίς φροντίδα,
δεν βοηθήσαν,
ναύτες λακίσαν...

   Τα πλοία φίλε δεν είναι αστεία,

   κι αν πας να πάρεις στα καφενεία
   πλήρωμα, μέρες,
                         δύο πριν φύγεις
   για ν' αποφύγεις μισθοδοσία,
   θαν' κουταμάρα και στην ουσία
   θα βγούν' και τούτοι μιά κουστωδία
   απ' επιβάτες,
   που ούτε θα ξέρουν,
   απ' αγωνία θα υποφέρουν,
   κι ούτε μπορούνε αυτοί να δώσουν
   σ' άλλους βοήθεια και να τους σώσουν.

Χωρίς εκπαίδευση και τριβή
μέσα στο πλοίο είν' σαν στραβοί,
γιατί τουλάχιστον έξη μήνες,
(χωρίς του άρτικλα* 
                                 τις κομπίνες*)                    *ναυτολόγιο   *πλήρωμα μόνο στα χαρτιά
πρέπει να μείνει μες το καράβι,
κάποιος καινούργιος... να καταλάβει,
να βρίσκει πόρτες και αλουέδες,*                    *Λαβύρινθος διαδρόμων
και ας τ' ακούσουν κάποιοι λεμέδες
σαν τούς δικούς μας που Ακτή Μιαούλη
ψάρεψαν πλήρωμα να πάει για Θούλη.*         *Βόρειες χώρες


      Φτάνουμε Μπέη*,                                                          *Βισκαϊκός
       και παραπαίει
       σα μεθυσμένο το βαποράκι...

       Τύχη αν θάχει

       στο Σκαγεράκη*                                   *πορθμός μεταξύ Δανίας και Νορβηγίας
       σε λίγο μπαίνει,
       γραίγο τον φέρνει,
       κύμα μικραίνει.
   
       Θαλασσοδέρνει
       λίγο ακόμα...
       Είμαι ένα πτώμα,
       μέρες ξενύχτι
       με καρδιοχτύπι...


    Την εγλυτώσαμε τότε στο τσάκα,
    θυμάμαι ακόμα μία ατάκα,
    από καθίκι αλλά ναυτίλο,
    όπου κανένα δεν είχε φίλο.

   “Αμπελουργούς  θέλει  τ' αμπέλι
    και ναυτικούς το πλοίο,  εν τέλει”
____________________________________________


Από το βιβλίο "Σπασμένος κάβος". αυτοβιογραφικό έμμετρο έργο του Οδυσσέα Ηβιλάγια  
σελίδες 108  e-mail: pmatargas@yahoo.com / 
Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων Cathy Rapakoulia  Mataraga 

_______________________________________________________



Αφιερώνεται στους αδικοχαμένους

Χειμάρρα , Νότιος Ευβοϊκός, 1947 : Τουλάχιστον 383 νεκροί

Ηράκλειον, 1966 : θαλάσσια περιοχή της Φαλκονέρας στο Μυρτώο Πέλαγος : 217 νεκροί

Χρυσή Αυγή, Ανοιχτά της Καρύστου, 1983 : 26 νεκροί

Δύστος, 3,5 ναυτικά μίλια ανατολικά από την Κύμη, 1996 : 20 νεκροί

Εξπρές Σαμίνα , νησίδες "Πόρτες", Πάρος, 2000 : 81 νεκροί

Νόρμαν Ατλάντικ, Αδριατική, 2014 Άγνωστος αρθμός ακόμη



Spasmenos kavos