Δευτέρα 27 Απριλίου 2015

Απ' την ομίχλη μιας σελίδας


               

      Ενός βιβλίου την ηρωίδα
      ερωτεύτηκα και είδα
      μες τον ύπνο μου χθες βράδυ...

      Τ' όνειρου....
                       [εχάθη το σκοτάδι
      σαν πήδησε από τη σελίδα,
      του συγγραφέα η ηρωίδα...

      Άϋλη.... 
           [μα 'χε ζεστό το χέρι
      που με παράσερνε σε μέρη
      που πάει μόνο η φαντασία.

      Δεν  πάνε τραίνα... ούτε πλοία...
      ούτε ποτέ είχα περάσει,
      παρόλο μια ζωή 'χα χάσει
      μες στους γκαζάδες*                                     *πετρελαιοφόρα πλοία
                          [αφού 'χα οργώσει                  
      ωκεανούς...
                          [κι είχα μιά γνώση
      από της γης κάθε γωνία...


Μπουνάτσα... μαζί και τρικυμία 
όλα με μπέρδευαν 'κει πέρα...
δεν ήταν νύχτα.... 
                           δεν ήταν μέρα.
Κάτι σαν άγρια νηνεμία,
μιά αγνότητα με ....αμαρτία !


Αμίλητοι μέναμε κι οι δύο....

Ξάφνου.... 
            τ' αλλόκοτο τοπίο
με την ομίχλη την αχνή,  
ραγδαία γίνεται μαβί
και είχε κάτι από Νταλί...

   Το παγωμένο της πια χέρι,
    μ' άφησε.... 
              λέγοντας πως Κλαίρη
    ήτανε τ' όνομά της,
    και πως μιας άλλης... 
                    [ήταν σκιά της.

    Μετά, μου λέει μ' ενοχή, 
    δεν είναι... 
            [η δικιά της η ζωή, 
    αυτή που νόμιζα εγώ...
        ''πρέπει αλήθεια να σου πω,
         δεν φταίω πού 'μπλεξα σ' αυτό.

         Φτηνής φυλλάδας ηρωίδα
         ήμουν όταν σε μια σελίδα
         τον έρωτα του συγγραφέα
         προκάλεσα...
                               (δεν είχα ιδέα)...
         και έχοντας 'μένα στο μυαλό,         
         στο κυριλέ βιβλίο αυτό, 
         που διάβαζες με θαυμασμό,
         (στο λέω αυτό με σαρκασμό),     
         μεσ' τη χλιδή με ντύνει
         νέα μορφή μου δίνει ... 
         και νέα ζωή, αφού σε λαίδη
         μεταμορφώνομαι που κλέβει
         καρδιές όπως και τη δική σου.

         Ενώ.....
                της Άννας και του Χρήστου
         από "παλπ-φίξιον"* της σειράς,       *φτηνό περιοδικό με χαρτί φτηνιάρικο
         σε διήγημα της συμφοράς,
         είμαι η κόρη απ' το Παγκράτι
         πούμενα πριν η κρίση νάρθει
         και τ' όνειρό σου κάνε κράτει,
         γιατί, στην πάμφθηνη φυλλάδα,
         επέστρεψα στην Αμαλιάδα.
         και κρέμομαι στα περίπτερα...
         Ξέχνα με.... λέω καλύτερα. 
________________________________________________


 Από το βιβλίο "Σπασμένος κάβος", βιωματικό έμμετρο έργο 
του Οδυσσέα Ηβιλάγια No 118 / e-mail: pmataragas@yahoo.com / 
Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων Cathy Rapakoulia Mataraga



΄
Spasmenos kavos            
 

Παρασκευή 10 Απριλίου 2015

Με θαλασσοστερητικό σύνδρομο


Από τον λόφο του Σκουζέ
                       [που παίζαμε με το γειτονάκι τον Μικέ,
ογδονταχρονοπαλιόγερος μωρέ,
                               [εξόριστος στο νοικιασμένο ρετιρέ,
δηλαδή τρόπος του λέγειν ρετιρέ, 
                                           [αυθαίρετο είναι πλυσταριό,
που ένα λαμόγιο μηχανικός
                      [σε γκαρσονιέρα μετέτρεψε χωρίς αιδώ.

Εξ ανάγκης συγκατοικήσαμε
                            [Κρητικό κοκόνι*, εγώ και παρελθόν, 
ναι.... το παρελθόν, το μόνο πια που ζεί, 
                 [έτσι μαζί νοικιάσαμε το πλυσταριό λοιπόν.

Λένε πως έχω ο ξεμωραμένος μεγάλο χούι
                 [αν και ουδείς αυτές ακούει, να λέω ιστορίες,
από ταξίδια σε Αφρικές κι Ασίες,
                   [σ' Αμερικές, Ιαπωνο-Κίνες και Αυστραλίες.



"Ας μην ακούει είπα, κανείς"... θα τα πω σε μένα
                             [και στο παρελθόν που είναι φίλος μου,   
όλα τα πούζησα.... χαρτοκαλάμαρο θα τα διηγηθώ...
                [δείχνει ν' ακούει και η Λουλού, ο σκύλος μου !



Διάλεξα πρώτη να πω στους τρεις μας, μία μικρή ιστορία   
                   [π' άρχισε μ' ύπουλη μπουνάτσα, με ψόφου κρύο,
και με μεταφορά δυό ειδών πετρελαιοπαράγωγα, 
  [για το Μανάος στον Αμαζόνιο, ένα εύφλεκτο κωλοφορτίο    
και μ' όλο το πλήρωμα κρυφοτσιγαροφορτωμένους
                                    [να κοντραμπαντάρουμε στη Βραζιλία.


Του Αη Νικόλα (για μας αργία), ήταν η μέρα....
                      [που μες της αρπαχτής τα πειρατικά τα πλοία,
τα πολυεθνικά τα ξένα.... όσο γινότανε απέφευγα 
                  [να δουλέψω υπερωρία γιατί κάποτε είχα σωθεί
από τον Άγιο και βγήκα σώος στην ακτή,
                           [απ' το μινεραλοπετρελαιοφόρο "Σάουθ Ση"
όταν το μπόμπρουμ* του φλεγόταν          
                                [γιατί 'χε η "νάφθα" μας υπερθερμανθεί, 
κι εγκαταλείψαμε το πλοίο, οι χέστ@δες, 
                     [όπως μας είπαν, αυτοί που μείναν οι τολμηροί
όμως εμείς τους είπαμε μαλ@κες, 
                                    [που κινδυνέψαν την ίδια τους τη ζωή,
ενώ 'χε διατάξει ο Αμερικανός καπτάνιος 
               ["αμπάντον σίπ", ο σώζων εαυτόν σωθήτω δηλαδή.

Καραβοτζόνκης και με θαλασσοστερητικό σύνδρομο συνέχισα
       [να τα λέω στον εαυτό μου, στο σκύλο μου, στο παρελθόν μου,
καμιά εκατοστή, ίσως διακοσαριά, ίσως ακόμη και τρακοσαριά,
                             [οι ιστορίες που ανέσυρα στίβοντας το μυαλό μου.

   

*Κρητικό Kοκόνι : Ράτσα σκυλιού (το οποίο υιοθέτησα 
                                 από το κυνοκομείο Ηρακλείου Κρήτης)

*Abandon ship :     Εγκατάλειψη πλοίου
_______________________________________________

Από το βιβλίο "Σπασμένος κάβος". Βιωματικό έμμετρο έργο
του Οδυσσέα Ηβιλάγια No 143 / e-mail: pmataragas@yahoo.com /
Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων Cathy Rapakoulia Mataraga

____________________________________________________




 

   σπασμένος κάβος 

Πέμπτη 9 Απριλίου 2015

Ένας 'πειρατής' ήμουν ... κι εγώ


     
           Οι πειρατές της Πειραϊκής 

      Στο Μπόρνεο οι λιμενεργάτες
      λέν' θα μας σπάσουνε τις πλάτες
      μα και τα πόδια... 
                          [εξόδου αν βγούμε,
      γιατί χοντρά τους βλαστημούμε,
      που η μανίλλα* τούς ξεφεύγει,                            *κάβος
      και προς την θάλασσα οδεύει...

     
      Βιλάι* πετάγαμε ώρα... ξανά και ξανά               *λεπτό σκοινί
            [κι αφού τρομάξαν να το πιάσουν,
      οι μα@@@@ένοι, 
            [σα νάχανε παρμάρα, θα το χάσουν
      στη κυριολεξία μέσα
                            [απ' τα ίδια τους τα χέρια,
      γιατί 'τανε φως φανάρι ότι την Ιρλανδή
                         [χαζεύανε Ο' Μπράιεν Βαλέρια
      που με μπικίνι, στο πάνω ντεκ, 
                                         [έκανε ηλιοθεραπεία,   
      η "υπεργκόμενα" όπως την λέγανε,
                                [η μαρκόνισά μας, η οποία,
      για πολλαπλούς καυγάδες αρσενικών
                            [στο πλοίο, ήτανε συχνά αιτία,
      μέχρι και ψιλομπουνιές για την καρδιά της
                    [κάποτε παίχτηκαν στη τραπεζαρία.
      

      Με πλήρωμα κάπου έντεκα λατσόνες*,               *εθνικότητες
         όλοι ξένοι, δυό καλοκαίρια και χειμώνες,
         ήμουν μαζί.. κάποιο καιρό, στο πλοίο αυτό...
         που 'μείς γελώντας το λέγαμε πειρατικό,
         με ένα πλήρωμα αταίριαστο, 
                                           [εντελώς.... κουφό,*              *παράξενο, απίστευτο   
         
         Από νοτιο-κεντρικο-βορειο-Αμερικανούς,
         Δανούς, Κορεάτες, Κινέζους, Γερμανούς,
         μέχρι Μουσουλμάνους, Εβραίους,
                              [Σιντοϊστές και Χριστιανούς,
         ανάμεσά τους δε σαν κούκος....
                               [να και ένας Έλληνας..... εγώ,
         Με τέτοιο μπέρδεμα φυλών... θρησκειών...
                                    [με πιάνει σύγκρυο σωστό,
         μετά από τόσα χρόνια φίλοι μου
                                 [και μόνο που θα το σκεφτώ...    
         


           Δεν ντρέπομαι δε να σας πω,
           πως πειρατής κατέληξα και εγώ,
           ή έστω... έμοιαζα κάπως έτσι,  
           με το μαχαίρι μου στη μέση,
           και με κρυμμένο ένα στιλέτο,
           στη τσέπη μου, 
                                 [ενώ στο πέτο
           φόραγα σήμα της ειρήνης.

           Ο ''ορισμός της καταισχύνης''
           το παραδέχομαι,
                            [η υποκρισία μου αυτή
           κι αν παρακάτω πας θα δεις γιατί. 

    Πα' στο ρεμέτζο, όπως έλεγα λοιπόν,
           [σε μια σαπιόσκαλα στο Μπόρνεο !
    μ' αρπακτικό αιμοβόρο έμοιαζε
                        [ο σχιστομάτης σαν όρνεο,
    ο εργοδηγός τους,
                           [στην άκρη, στην προβλήτα,
    που μας απειλούσε στη ντόπια γλώσσα
                                [και στα Αγγλικά, στα ίσα,
    γιατί τους ρίχναμε και μείς
                 [πλήθος γκρίκγκλις τις βρισιές...

     Έρχονται κι άλλοι,
              [ν' αναβαθμίσουν λες τις απειλές,
     λεπίδες μας δείχνουν απειλητικά
                  [που ηλιογυαλίζουν  κοφτερές...
     
      Λεν.. πώς θα μας κόψουν τον λαιμό,
     στο πόρτο.... έξω.... αν βγούμε αυτό,
     και τσαμπουκά... 
                      [όλο και πιότερο πουλάνε,
     βρίζουν και βλαστημάνε,
                           [με μίσος αγριοκοιτάνε...

           ''Τα νταϊλίκια δε περνάνε
            σε μάς'', τους απαντάμε,
           ''θάρθουμε έξω να τα πούμε,
           το βράδυ θα λογαριαστούμε...''

           ''Κάτω, σκυλιά... θα σας πατούμε !'',
            ακούω τον Ραλφ τον θηριώδη,
            που λίγο το μυαλό του κόβει,
            λαχανιάζοντας κατατσαντισμένος,
            να λέει, χειρονομώντας 

                              [αναψοκοκκινισμένος.

Ο Ραλφ που τον φωνάζαμε
                                  [ο σημαδεμένος,
ήταν ένα πολύ μοβόρικο παιδί,
          [σίγουρα θάταν λίγο βαρεμένος,              
με σατανοτατουάζ
                     [σε χέρια, πόδια, σβέρκο,
και μ' έναν Αρμένη μπρατσαρά,
                               [τον Αζαριάι Σέρκο,
κάνανε ένα μοναδικό... 
   [το περίφημο τσαμπουκαλο-ντουέτο,
τρομοκρατώντας όλους γύρω...
                  [μπουνιές βαρώντας,
από το πούπι*                                                       *πρύμνη
           [έως πέρα, στης μπόμπας*                             *βαρούλκο άγκυρας
στου καραβιού την άκρη,
        [έτσι για τη πλάκα τους όποιον 'θέλαν,

στο πλοίο μας... το περίφημο "Lady Megan".                 *Λαίδη Μέγκαν


      Κάτω στην προβλήτα πάθαν πλάκα,
      που 'μοιαζε ο Ραλφ... ντουλάπα (!)
      κι ίσως τώρα να το ξανασκεφτούνε
      πριν έρθουνε με μας να αναμετρηθούνε,
      με αυτούς τους ''άγριους πειρατές''
      που πιστεύαμε ότι δείχναμε,
       [από τις πολλών ημερών απλυσιές,
      την αφροντισιά κι τις αξυρισιές...

     Ναι.. ''πειρατές''
                  [με κάποιο τρόπο,
     αφού αναγκαστικά 
              [σε εμπολέμων τόπο
     λόγω ναύλου 
       [πηγαίναμε στο κάθε τόσο,
     σαν άλλωστε όλα τα "ευκαιριακά",
     μυστικό δεν είναι, 
                   [τα γνώριμα ''πειρατικά'',
     που με το φτυάρι απ' το Πειραιά
     πλήρωμα, παίρνουν... τυχοδιώκτες,
     κι όσους στις "μεγάλες εταιρείες" 
              [βρίσκουν κλειστές τις πόρτες   
     γιατί 'ναι φακελωμένοι
          [λόγω ροπής σε διεκδικήσεις...
     κι αλλοίμονο αν έτσι αμαρτήσεις !                     
                    __________

        Νετάραμε* με τις μπογιές                         *τελειώσαμε τα βαψίματα
       κι άλλοι με τις αρματωσιές            
       στις μπίγες, κι άλλοι με παλάγκα.*              *οπλίσαμε τους γερανούς

       Σχολάσαμε και...  
                                    ''Μάγκα 
                                     ώρα να μετρηθούμε 
                                     μ' αυτούς που καρτερούνε...'' 
                                     μούπανε,  ''μην αργούμε''.                                    

   Βγήκαμε όλοι οπλισμένοι,
      με τα μαχαίρια μας ζωσμένοι,
      το μόνο όπλο μες τα πλοία,
      που οι αρχές, τα τελωνεία,
      να έχεις, σου το επιτρέπουν
      γιατί 'ναι εμφανές...
                               [το βλέπουν,
      χρειάζεται για τη δουλειά,
      για γάσες,* κόμπους
                   [σκοινιά κι άλλα πολλά..         *θηλιές  των κάβων                  

      Για τη 'δουλειά' ναι μεν.... αλλά,
      είναι και για την άμυνά μας,
      καθώς συνέχεια είν' σιμά μας,
      το κάθε καρυδιάς καρύδι,
      κι έχω μιλήσει, νομίζω
          [εκτενώς γι αυτό... ήδη.

                 Σιγά ρε σεις μην φοβηθούμε,
                 εμείς.... 
                          [που μέρα νύχτα ζούμε
                μαζί με πρώην λεγεωνάριους,
                φτωχοδιαβόλους,
                                        προλετάριους,
                με ερήμην καταδικασμένους...
                ... πρώην φυλακισμένους,
                με πρώην και νύν απατεώνες,
                με καταγωγίων,

                       [τους γνωστούς θαμώνες.


                Με μιά τέτοια κομπανία
                ζούσα κι εγώ στα ξένα πλοία
                για να γλυτώσω απ' τη πενία.

                Σκεφτόμουνα: "...Χρήμα θα μαζώξω,
                να φροντίσω όμως να σώσω,
                πρέπει 'δω μέσα και το τομάρι μου".


                      "Πρόσεχε βρε καμάρι μου'',
                       με έννοια μούλεγε η δόλια
                       η μάνα μ' στα Σεπόλια...

                 Που νάξερε που έμπαινα
                 και αν σώος από 'κει θα έβγαινα !

      Υπό σημαία ευκαιρίας,
      ο ριψοκίνδυνος παρίας,
      τα κονομάει χοντρά,
      μα...  θα τα φάει τα λεφτά,
      μόνο, αν ζωντανός τελικά
      βγει απ' τα κάτεργα αυτά...

      Έτσι, λέν'  τ' ανασφάλιστα,
      των πειρατών κατάλοιπα,
      όπου τα βρίσκεις κάλλιστα,
      από μεσίτες στο Πειραιά,     
      με ένα μάτι όπως παλιά,
      με μαύρη τάπα, και λοιπά....

              Στη Νοταρά κι άλλα στενά
              σου ψιθυράει στα κρυφά,
              (γιατί είν΄παράνομα αυτά)
               και στ' αμολάει στεγνά...

              ''Άμα γουστάρεις  τετραπλά
              από τα τρέχοντα μισθά
              και σε δολάρια τα λεφτά,
              έλα και δούλεψε σ' αυτά,
              θα πάνε όλα μια χαρά...
              ε, αν φας και κάποια.... 
                                     [μαχαιριά
              δεν χάλασε κι ο κόσμος...!''             
              των ισχυρών ισχύει ο νόμος,
              όπως και μες στις φυλακές,
              κρυφές φαλτσέτες κι απειλές...


         Έξω το βράδυ  βγήκαμε
         και ξεπουτανιαστήκαμε,
         ήπιαμε και μεθύσαμε,
         βρίσαμε και βριστήκαμε,
         την τύχη σιχτιρίσαμε,
         και φάλτσα τραγουδήσαμε.

Κάποτε αποφασίσαμε,
πίσω να πάμε πάλι
παραπατώντας, ένα χάλι..

Αργά 'χα συνειδητοποιήσει
πως μας την είχαν στήσει.

        Ξύλο πολύ μας ρίξαν...
        τις μούρες μας... τις πρήξαν
        χάμω μάς  επατήσαν,
        κι είχανε και βαρύ το χέρι...
 
        Πρώτος ετράβηξε μαχαίρι,
        και χάραξε ένα κωλομέρι
        σαν βρήκε κάποια ευκαιρία,
        ο Άρνι από τη Δανία...
        πούζησε στην Ωκεανία*,                 *Η Αυστραλία και τα γύρω νησιά
        κι ήταν γνωστός σαν λωποδύτης,
        μαχαιροβγάλτης κι αγιογδύτης...       

                Ο Άρνι, "το κομμένο αυτί"
                που λέγανε στη φυλακή...
                από παλιά είχε
                    [μια μαχαιριά ως το μάτι,
                και του αυτιού του 
                            [έλειπε ένα κομμάτι
                όταν τού τράβηξαν
                το σκουλαρίκι και τον αφήσαν,
                μισοαναίσθητο σε 'κείνο μπουρδέλο...
        
                ''Πρώτος είχε πει να την επάρω θέλω...''
                 και παρακάμπτει τη σειρά 
                 φωνάζοντας σ' όλους... ''ούτε μιλιά...''

                 Ήταν μόλις είχε δει τη 'μορφονιά
                 ολόγυμνη απ' τη γωνιά,
                 σαν άνοιξε η πόρτα.
                 πολλά...  ανάψαν φώτα
                 στο νου του θαμπωτικά, 
                 πούταν σβησμένα
                 από τη Καρθαγένα,
                 το τελευταίο του λιμάνι.                       
                Ξάφνου μπροστά του
                        [βλέπει το τσογλάνι
                άγριο και τσαμπουκά, 
                  το παλιοτόμαρο νταβά,
                που τούριξε  τη μαχαιριά.
  
                Ο Άρνι ήταν σα κουλός...
                Πώς να αντισταθεί αυτός,
                αφού του πόρτου ο φρουρός
                του πήρε με ζόρι το μαχαίρι
                όταν... κεφάτος...  μεσημέρι,
                στη πόλη  κίνησε ναρθεί
                για περιπέτεια...
                                .... να φτιαχτεί.
                 __________

       
Αίφνης η ξένη κομπανία,
                 [ετράπη σε άτακτη φυγή,
        προς έκπληξη όλων...
                   [σαν το μαχαίρι είχε δει,
        και κάπως έτσι, κάπου εκεί...
        σχεδόν χωρίς απώλειες
             [θα λήξει αυτή η συμπλοκή.

         Μείναμε μόνοι μας στη συμπλοκή,
         αφού... λακίσαν οι πιο πολλοί,
         απ' αυτούς που μάς την είχαν στήσει
         κι αν την αλήθεια αντέχουμε 
                                  [μας είχανε τσακίσει.
      
Γύρω του μαζεύονται τώρα
                          [και τον συγχαίρουν,
τον ήρωα πια Άρνι,
              [οι ναύτες, που όλοι φέρουν
διάφορα μελανά σημάδια και πληγές
από μπουνιές, κλωτσιές και ροπαλιές.

         Δυό τρείς πάμε για ράμματα,
         κι έτσι τα χαράματα
         γυρίσαμε στο πλοίο,
         που ήδη το φορτίο
         ολόκληρο,  είχαν πάρει,
         τα αμπάρια είχαν σπατσάρει*               *είχανε κλείσει τ' αμπάρια
         τους κάβους είχαν βιράρει*                  *είχανε τραβήξει τα λυμένα σκοινιά
         και έτοιμο ήταν να σαλπάρει...

Φεύγαμε... σώοι, και να ξεχάσουμε
          [θέλαμε όλοι αυτή την ιστορία,
μα δεν θα τελείωνε εκεί,
         [γιατί νάρχονται είδαμε απαρτία
αυτοί, πούχαμε κατασκοτωθεί χθες βράδυ,
και καθώς ξεκόλλαγε
                    [απ' την προβλήτα το καράβι,
να χαιρετάν’ καθώς απ' την προβλήτα
                                   [ξεκόλλαγε το καράβι,
και να μας εύχονται με δυνατή φωνή,
   [σε μια εσπεράντο* της ψυχής, καλό ταξίδι !!!

Εκτίμησαν ιδιαιτέρως... ότι δεν κελαηδήσαμε,
       [στους μπάτσους, που ανακρίσεις κάναν ήδη,
και τα μπουντρούμια της Άπω Ανατολής,
σου εύχομαι φίλε μου......
                      [ποτέ μην αξιωθείς να δεις....
          ΥΓ

Δεν έπαιξε κανένα ρόλο, για τη συμφιλίωση, το σλόγκαν     
                        [του 19ου αιώνα "Εργάτες όλου του κόσμου ενωθείτε",
ρόλο έπαιξε η μπέσα, η μπέσα και μόνο, των ναυτικών,
                      [η παραδοσιακή.....που ίσως από πολλούς να αγνοείται,
κι ας από κάποιους φλωρο-βουτυρομεγαλωμένους ρεπόρτερ, 
                                            [κακοποιό στοιχείο ο ναυτικός αποκαλείται. 
________________________________________________________




  
Από το βιβλίο "Σπασμένος κάβος". βιιωματικό έμμετρο έργο 
του Οδυσσέα Ηβιλάγια No 117 / e-mail: pmataragas@yahoo.com / 
Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων Cathy Rapakoulia Mataraga


Ευχαριστούμε για την συνεργασία :

Τους μαστρο-Αντώνη Μπεκιώτη Α΄ Μηχανικό,
θαλασσοδαρμένο κυριολεκτικά, με μακρά θητεία στα καράβια,
και τον μέσα σε όλα, φίλο λοστρόμο από την Κάλυμνο που

θαλασσοδαρθήκαμε για καλά, τη δεκαετία του 80 στον Ειρηνικό.....



  σπασμένος κάβος