Κυριακή 31 Μαΐου 2015

Η Μυρσίνη των κασετών




                                        Μια φορά κι έναν καιρό
        

          ''Καλημέρα...  
                      Θέλω να γίνω μέλος 
           στο Βίντεο-κλάμπ...  
                        Πόσο είν' το τέλος*?''         *ποσό για ενοικίαση κασέτας.

         ....Η ωραία των ωραίων
          συνέχισε κι είπε : 
                                    "...κύριε Κρέων
           μ' εστειλε μιά φίλη,   η Μαίρη",
           που μένει πια στο Περιστέρι,
           και μουπε.....
                      έχετε πρώτης σειράς
           έργα....
                      κι ο βιντεοκλαμπάς,
           σου δίνει ακριβώς ότι ζητάς....

         
          Προσπάθησα να ''ξεκοκκαλώσω'',
         το βλέμμα μου να ξεκαρφώσω
         απ' τα γαλάζια της τα μάτια....

         Σε δευτερόλεπτα....
                                κομμάτια
         μ' έκανε η Μυρσίνη
         στην πρώτη επίσκεψη εκείνη..... 


         Είπε τη λέξη να "πληρώσω"
         ενώ μπορούσα εγώ να δώσω
         ολόκληρο το μαγαζί
         τ' αμάξι, σπίτι....
                             και το γιαπί
         πούχτιζα στην Εκάλη
         για να μπορούσα πάλι
         να της μιλήσω, να τη δω !!
         να ξανα-αναστηθώ,
         γιατί 'μουν χρόνια στα βαπόρια,
         κι απ' τη ''ζωή'' μακριά....
                                      και χώρια
         από τον κόσμο......
                                      ξεχασμένος
         καλόγερος αποκομμένος,
         ώσπου σκυλοβαρέθηκα,
         και....
                βιντεοκλαμπάς ευρέθηκα....

Αυτή 'τανε η πρώτη εικόνα
που σαν Ρωμαίο απ' τη Βερόνα,
με έκανε να αισθανθώ,
και είπα να τα διηγηθώ.

Μιά αγαπημένη ιστορία              
σ' ομοιοκαταληξία....

           Να βρω τον τρόπο, η ωραία,
           σκέφτηκα αστραπιαία,               
           νάρχεται, να τη ''χαζεύω'',
           και έφαγα ώρα να γυρεύω....
           λύση.....
                       δεν εύρισκα καμία,
            και πάνω στην απελπισία,
            άκου τι είπα ο παλαβός:

                         ''Ο χιλιοστός ο τυχερός
                          που έρχεται για να γραφτεί,
                          παίρνει από το μαγαζί
                          για δώρο τσάμπα εγγραφή,
                          και έκπτωση στις ενοικιάσεις...''

                Σε λίγο ο Νίκος ο Πασπάτης,
                (μουρντάρης συνεργάτης)
                μου είπε :  
                                ''...ήρθε η εξωγήινη ?''

                Του 'πα και γώ... ''για γήινη,
                  δύσκολα την εκάνω'',
                και στη κουβέντα επάνω,
                θυμήθηκε την είχε δεί...
                κοντά μας σ' ένα μαγαζί 
                Μακεδονίας ή πιο κει......

Να μην λοιπόν πολυλογώ
γράφτηκε μέλος σταθερό,
με κάρτα και με κωδικό.

Τι δώρο έλεγα είν' αυτό,
γιατί, όχι μόνο να τη δω
μπορούσα καθημερινά,
αλλά και να της πω πολλά..
Με βάση πάντα τις ταινίες..

Σιγά-σιγά με ιστορίες..
και χαριτολογήματα, 
στιχάκια μου από ποιήματα
και ακατάσχετο μπλα μπλα
γίναμε φίλοι τελικά...

             Έκανα αγώνα να κρυφτεί
             τί αισθανόμουνα γι αυτή.
               
             Κείνο τ' αγγελικό το  βλέμμα
             και οι κοινές στιγμές με μένα
             θάφταναν για 'να βιβλίο
             να γεμίσω, στο οποίο,
             θα λέω τον πόνο της καρδιάς μου        
             για τον κρυφό τον ερωτά μου...  

              Μόνιμη σκέψη μου είχε γίνει
              η μοναδική Μυρσίνη.....  
              και για καιρό την κατευθύνει,
              σαν ακυβέρνητο καράβι...
              Το ένιωθα το κάθε βράδυ
              που μόνο τα δικά της  λόγια,
              το "Πος"* ....                                                *Στοπ μαγνητοφώνου (pause) 
                           άφηνε για να ''γράφουν''         
              και που ακόμα τώρα υπάρχουν
              όλα καταγεγραμμένα
              μες στη καρδιά μου φυλαγμένα

              αυτά τα λίγα της τα λόγια
              που σταμάταγαν ρολόγια.



              Κανείς δεν έχει καταλάβει
              πως της ζωής μου το καράβι, 
              εκείνη ακόμη κουμαντάρει,
              και ότι δεν θα ξεμπαρκάρει
              ποτέ να το εγκαταλείψει,
              γιατί αν η σκέψη της μου λείψει,
              στα βράχια αυτό θα καταλήξει....
                         


Αστροπελέκι εν αιθρία
ήταν......
         σαν μούπε με πικρία
πως θα 'φευγε για την Αγγλία..

Δεν άργησε νάρθει η στιγμή,
σε κάτι μέρες δηλαδή,
που 'ρθε γι' αντίο και ευχή..
               
Την πήγα σιωπηλά ως την πόρτα...

Λες και ξεθώριασαν τα φώτα,
να δώσουν μια θλιμμένη νότα
στη πρώτη και τη τελευταία βόλτα,
έστω και μες το μαγαζί
που κάναμε εμείς μαζί...
_____________________________________               




Από το βιβλίο "Σπασμένος κάβος", βιωματικό έμμετρο έργο
του Οδυσσέα Ηβιλάγια No 121 / e-mail: pmataragas@yahoo.com /
Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων Cathy Rapakoulia Mataraga

__________________________________________________________________







  σπασμένος κάβος  

Τετάρτη 13 Μαΐου 2015

Εκεί στη γέφυρα...


 Γοργόνες και Ναύτες




      Ερχόμασταν από Λισαβώνα,  
      πιάσαμε για μπόνγκερ*
                      [στη Μπαρτσελόνα,
      βγάλαμε τραυματία
                               [στην Αγκόνα,
      και για Ελλάδα 
                    [την τελική πορεία
      χαράξαμε πα' στο χάρτη,
         [ολοταχώς προς Κορινθία...
      Σαν έκθεσης φωτογραφία
      στη σκέψη μου 
           [έκτοτε έχει καρφωθεί,
      'κείνο που τότε είχα δει
       στη βόρεια Αχαϊκή ακτή..  

       Λίγο πριν είχε εγκαινιαστεί
       η γέφυρα η μεγάλη
                          [η κρεμαστή, 
       κι έστεκε περήφανη,
                           [επιβλητική...
 
      Την χάζευαν όλοι,
      σα.... να μην είχαν μεταδεί
      γέφυρα στον αέρα....
          [ήτανε όντως θαυμαστή.    

      Μαζεύτηκαν γύρω...
                            [αρκετοί
      μέχρι και οι μηχανικοί,
      οι έκτακτοι μαστόροι,
              [απ' την επισκευή,
      λαδάδες και θερμαστές,
      δόκιμοι και  καθαριστές
      κι εργάτες ξένοι...
                       [πούχανε 'ρθεί.

      Όλοι πια στη κουβέρτα*....                 *κατάστρωμα 
                       ....κι η μηχανή
     μόνη παγαίνει...  
                    ως κι η πιωμένη
     μαρκόνισσα* Ελένη
      [στα ρέλια νάσου βγαίνει.....                *ασυρματίστρια




            Και μόνο εγώ,κάπου εκεί,
                   κάτι πιο όμορφο 'χω δεί...

                   Με του ματιού την άκρη πιάνω,
                   ξυστά σιμά μας από σοβράνο
                   κάποια γοργόνα και η ματιά της
                   θα γίνει για μένα όνειρο,
                                             [ίσως εφιάλτης
                   από εκείνους που 'ναι μοιραίοι
                   μα για αυτό και είναι ωραίοι !

                   Στο  βίντεο άρχισα να γράφω....
                   
                   Μόνο στον κινηματογράφο
                   παρόμοιο θέαμα είχα δει,
                   από την Έστερ την γνωστή
                   Γουίλιαμς....*
                                   που με σπουδή
                   και βουτηγμένες στη χλιδή
                   τής γύριζαν μεγάλοι 
                         [και τρανοί τότε ταινίες
                   πριν κάμποσες δεκαετίες.

                   Αυτήν, μου θύμισε η γοργόνα 
                                          [πούχα μπροστά μου,
                   και πώς θα χάνονταν ονειρευόμουν,
                                      [μέσα στην αγκαλιά μου.

                   Με τη κάμερα λοιπόν στο χέρι...
                                [αισθανόμουνα πολύ κοντά της
                   κι ένοιωθα σαν να με μούσκευαν
                                        [ήδη τα μακριά μαλλιά της.

                  Δεν έφταιγε το μούδιασμα στο χέρι
                          [και ο πόνος .....πούμουνα λυπημένος,
                  αλλά η συνέχεια που μάντευα...
                                  [γιατί 'ξερα πως θάμαι ο χαμένος,    
                  και πως για μια φορά ακόμη
                                [θάμενα μόνος κι απογοητευμένος..
        
                  Καθώς γοργόνα μία φορά 
                  βλέπεις μονάχα...
                                        [και ξανά
                  όσο εσύ κι αν το ποθείς
                  ποτέ..... ποτέ....
                      [δεν θα την ξαναδείς !

    
Ησκέψη μου σβούριζε..
           [παραισθήσεις, ίσως και τρέλα
    ενώ μου φαίνονταν πως τα νερά
                               [απ' την προπέλα,
    μου δείχνανε τα ίχνη της...
    το πιθανό.... το σπίτι της,
    τη φωλιά της
                [κάπου εκεί κοντά,
    σε βράχια  ή σε αμμουδιά.

    Στον κόσμο τον φανταστικό
    των Βερν και Νέμο*                          *ήρωας του Βέρν(20.000 λεύγες. υπό τ. θ.)
                     [ξύπνιος θα μπω,          
    και το μυαλό μου στο βυθό
    θα ψάχνει του Κορινθιακού,
    ας πάρω ''χάπι''..*                               
                         [καλού κακού !
         ________________
      
         Τυχαία, από φωτογραφία
                που 'δα μετά, στην Κορινθία
                μαθαίνω πως...
                                     την λέγαν Ρία,
               σαν βγήκαμε μεις 
                         [στα γύρω λιγάκι έξω
               καθώς απ' τον ισθμό, 
                                  [μέναμε απέξω,
               γιατί χρωστούσε στο κανάλι
                                        [διόδια το καράβι
                 και μέχρι το τσεκ 
                   [απ' τα γραφεία να παραλάβει
               η εταιρεία του Ελληνικού,
                                            [πια καναλιού.

               Σαν τουρίστες εμείς 
                  [γυρεύαμε τα γνωστά, παντού,
               χαζογυρίζαμε όμως
                                      [και στα μαγαζιά,
               στα μπαρ, στα ποτάδικα
                                        [και στα σινεμά...

Καθόμουν μια δόση
                       [στη πλατεία,
και δίπλα μου σε κομπανία
μιλάγανε μεγαλοφώνως...

Ήθελα δεν ήθελα, επιμόνως
πληροφορίες για την ομάδα
κολύμβησης απ' τη Λευκάδα,
στ' αυτιά μου φτάσαν, 
                      [κι είχα ρέντα,
γιατί μετά 'πιασα  κουβέντα
κι έβαλα μεσα στην ατζέντα
πληροφορίες που χρειαζόμουν,
μα τι τυχερός !!  συλλογιζόμουν..

"Πολλών προπονητών ο κόλπος*,                     *Κορινθιακός
για την προπόνηση είναι πρώτος"
διάβασα σ' άρθρο σε περιοδικό
που παρατημένο
          [δίπλα μου βρέθηκε αυτό...

Έμεινα άγαλμα... μία κολώνα...

Εξώφυλλο είχε 
    [   τη δική μου τη ''γοργόνα''..

Κοίταξα αν είχε ουρά !!

Είδα δυό πόδια φοβερά
καλλίγραμμα και μακριά....
______________________


* Ειδικά αφιερωμένο στην πρωταθλήτρια, πρωταγωνίστρια  τ' ονείρου μου      
όμως γιατί τις τελευταίες μέρες έκανα όλο το σπίτι άνω κάτω για ένα video ?




Από το βιβλίο "Σπασμένος κάβος". βιωματικό έμμετρο έργο 
του Οδυσσέα Ηβιλάγια No 120 / e-mail: pmataragas@yahoo.com
Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων Cathy Rapakoulia Mataraga
____________________________________________________









* Έστερ Γουίλιαμς : Το πάντρεμα κινηματογράφου με το κολύμπι ανέδειξε την ηθοποιό σε μια από τις πιο αναγνωρίσιμες προσωπικότητες στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Στα 16 της υπήρξε πραγματική πρωταθλήτρια στο πρόσθιο και στο ελεύθερο και θα είχε σίγουρα συμμετάσχει στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1940 αν δεν τους είχε ματαιώσει ο 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος.



___________________________________________________






   σπασμένος κάβος  




Περίμενέ τη... θάρθει !




         Tου έρωτα τα εισιτήρια

Σ
τη γιάρδα* επάνω
                       [ακουμπισμένο,               *ναυπηγείο
το πλοίο μας φρεσκοβαμμένο.

Ένα τραγούδι μου είχε αρέσει
που απ' τα ηχεία ακουγόταν
          [σαν τόβαζαν να παίξει 
κι απ' ότι θυμάμαι
              [έμοιαζε κάπως έτσι,

"Στον βράχο τού νησιού
               [τον πιο βρεγμένο
πλοία ατενίζω.... 
          [τον ναύτη περιμένω"

Απ' όλους μέσα στο καράβι
κανένας μας.....
             [δεν είχε καταλάβει
πούθενε ήρθε....
           [αυτός ο νέος δίσκος.

Ο Δεύτερος*ο καπτά Σίσκος,                              *υποπλοίαρχος
που του ζητούσαν
           [να βάζει όλο πενιές
είχε ακούσει ως και βρισιές,
και κοροϊδίες....  και φωνές,
από ένα που ήταν.....
        [σκνίπα-μερακλωμένος.

Άκουσα τον υποπλοίαρχο
              [να λέει ο καημένος,
πως άδικα ήτανε
         [από ρωμιό βρισμένος,
για ένα αριστούργημα
      [απ' τον νομπελίστα Ελύτη.

Αργότερα στον Χάνδακα*,                                      *Ηράκλειο
                             [στην Κρήτη
που πιάσαμε για επισκευή,
γιατί 'χαμε στη μηχανή
   [μία πολύ μεγάλη διαρροή,
πήγαμε με τον καπτά Σίσκο,
    [κι άλλους του σχολαρχείου σε ουζερί,
όπου μας γνώρισε τον ποιητή
                             [και μίλησε αναλυτικά
για το καμάρι μας τον Οδυσσέα Ελύτη,
                     [και τη δική του τη δουλειά....                             *Ελύτη


         Δεν είχα ιδέα... 
                        [εγώ για όλα αυτά,
        τα ακαταλαβίστηκα
              [τα λογοτεχνικο-ποιητικά...
        αλλά τον άκουγα εκστατικός,
        ένας καινούργιος κόσμος... 
                    [για μένα ήταν αυτός.
      
         Λίγες σπουδές είχα μικρός.        
         Απόφοιτος του δημοτικού
         απ' το δημόσιο Περισσού.

         Γέννημα θρέμμα της φτώχειας
                                     [και του καημού         
         και με νυχάκι αφημένο
                                          [στου μικρού
         του δάκτυλου...... την άκρη,
         δούλεψα στο Ζούμπερι,
                [κοντά στη Νέα Μάκρη
         μαθητευόμενος 
                       [μαγερο-λατζέρης...

         Στο χρόνο απάνω...
                              ο κουλοχέρης,
         τ' αφεντικό μου, 
                          [ο κυρ Λευτέρης
         μου λέει : 
                  [γουστάρεις καμαριέρης,
         (και εννοούσε καμαρώτος)
         να πας στο πλοίο πούνε Πρώτος,*                             *Μηχανικός
         ο Λιάς ο γυναικαδελφός μου? 

          Πιτσιρικάς είσαι, ρε φώς μου,
          μα αν μείνεις κι άλλο εδώ πέρα
          από τη πείνα κάποια μέρα
          θε να ψοφήσουμε κι οι δύο....
  

Συγκινημένος... τούπα αντίο,
σαν φεύγαμε απ' τον Περαία
εγώ κι η Μάρκου Πανωραία
η αδελφή του.... που παρέα
την είχε φέρει 
                 [με βαλίτσες ως τον ντόκο
να πάει στον άντρα της
 [τον μαστρο Μάρκο Λιά, τον ''Πρώτο''.

Έτσι έφυγα απ' την Ελλάδα
και ξέχασα...   τη φασολάδα
που είχα βασική τροφή,
και η ορφάνια μου.... 
                          κι αυτή,
εξαφανίστηκε...…  γιατί,
...….κεί στα βαπόρια
             [δεν έχουνε μανάδες
ούτε βεβαίως και πατεράδες,
να σε προσέχουν μην κρυώσεις,
ξεσκέπαστος να μην ξαπλώσεις,
και ''μην κουράζεσαι χρυσό μου''..

Το μεροκάματο του τρόμου
ήτανε σύντροφός μου
και ο κακός καιρός μου.

Από τη Δύση....
                 [στην Ανατολή
και πάλι πίσω...   
                   [και πάλι εκεί,
και από Βορρά σε Νότο
επέρασε…... ρε γαμώτο
ολάκερη φίλε η ζωή μου...

Όσο για την ''ερωτική'' μου,
πλήρωνα πάντα... 
   [του έρωτα εισιτήρια
κι έτσι καμιά μυστήρια,
αφού 'ταν όλες.... της δουλειάς,
δεν μούπε, πρέπει εσυ να πας,
τί κάθεσαι ??  να με ζητήσεις....
και το  μπαμπά μου
                      [να γνωρίσεις !

...μα ομολογώ μες στην καρδιά,
σαν του 'δυσσέα τη κοπελιά
πάνω στο βράχο να προσμένει,
δεκάδες χρόνια κάποια μένει...  

Κι ας ξέρω ότι δεν υπάρχει,
λέω, περίμενέ τη..... θάρθει !
 
_________________________

Από το βιβλίο "Σπασμένος κάβος". αυτοβιογραφικό έμμετρο έργο 
του Οδυσσέα Ηβιλάγια No 119 / e-mail: pmataragas@yahoo.com / 
Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων Cathy Rapakoulia Mataraga








  σπασμένος κάβος