Νάταν κλέφτρα ή φρικιό ?

Ιπποδρόμιο παλιά οι ναυτικοί
                                           [λέγαν ένα καράβι,
που από τη σκάλα ακόμη,
          [σαν μπαίνει ο ναύτης θα καταλάβει,
πως μπάρκαρε σε σύγχρονη γαλέρα,
       [με σκύλους δουλικούς εργατομάχους,
και κάνω λιανά για τους στεριανούς
     [πως εννοώ τους κάποιους γαλονάτους,
τους ανήθικους κυνηγούς
                        [της εύνοιας των αφεντικών,
πατώντας επί πτωμάτων....

                                              [νοείτω ο νοών ? 

Ευτυχώς οι λίγοι τέτοιοι άρρωστοι

                                        [είναι σταμπαρισμένοι 

στων μπάρκων τους καφενέδες, 

   [κι οι ναυτικοί λίγο πολύ είν' ενημερωμένοι...

    

Αυτοί οι τύποι ρε φίλε
                                      [είν' πορωμένοι,
αρέσκονται, ηδονίζονται
                      [κι είναι ικανοποιημένοι,
όταν με τη φοβέρα απόλυσης
                [βάζουν στο τζάμπα πέραν του ωραρίου
τους ναυτεργάτες να δουλεύουν,

                                  [τομάρια άνευ ιερού και οσίου… 

Θύμα τέτοιου αχρείου που κατάντησε αστεγοντρίφτερ*,                  *περιπλανώμενος 
               [αστεγομπιτσικόμης*, αστεγοντισγόσερ*, ο φουκαράς       *σκουπιδιάρης *πιατάς

 έγινε σαν την κοπάνησε από παρόμοιο κάτεργο

                                                          [ο φίλος μου ο μαστρο Θωμάς,
στο Γκάλβεστον του Τέξας, Η.Π.Α.
                                   [μα πριν σας πω την ιστορία πούπε σε μας,
θα κάνω μια παρένθεση να αναφέρω
                                                     [κάτι που ίσως αγνοείτε :

Στο καράβι όταν μπαρκάρεις,

              [είσαι εργαζόμενος κι όχι κατάδικος εννοείται.

Τώρα αν πέσεις σε καθικοπροϊστάμενο,
                                  [και απροειδοποίητα εσύ λακίσεις,
πάρεις τη βαλίτσα σου και φύγεις,

                                                   [στρίψεις την κοπανίσεις,

οι αστυνομικο-λιμενικοί

                         [σε αναφέρουν επισήμως ως "Δραπέτη" !!

Δεν τόξερα πως ήμουν κατάδικος τόσα χρόνια
                                                       [και δεν το ξέρω εισέτι,
ακόμα, έως τώρα, μέχρι την παρούσα χρονική στιγμή
αν κάποιος φίλος γνωρίζει κάτι,
                                          [κάτι περί αυτού, ας μας το πει….
Επιστρέφω όμως στον μάστορα, τον κοπάνα,
                                                     [ή μπανάνα, ή φευγάτο,
ή ντιζέρτερ, ή σκαστό, στον Κεφαλλονίτη φίλο
                                 [Θωμά του Γερασίμου Λασκαράτο,
με τις παράξενες ιστορίες του....
                               [που μεταφέρω εδώ μία από δαύτες :

Ληστές...…..
            [μα και αντεροβγάλτες,
στήνουνε γκόμενες βαρβάτες,
για ψωνιστήρι…

[σε μονοπάτια ή Χάι Γουέη….

Τ' ακούσατε μουσαφιραίοι ?
μας εσυμβούλεψε
                         [ο πατριώτης,
σίτιζεν* από καιρό...                                                   *Αμερικάνος πολίτης
             [πρώην Πειραιώτης..

Τις βάζουνε στους δρόμους
                          [για δολώματα...

κι αμέσως κρεββάτια
                    [μα και στρώματα,

σου φέρνουν στο μυαλό,

και λες...…    ας το καλό

αν είναι να μου τύχει !!!

χαλάλι....
   [μα τέτοιο τεφαρίκι !!

με τίποτα δεν το αφήνω !

Η Ιταλία, το Πόρτο Φίνο,

ήρθε στη μνήμη μου και πάλι,

τότε που ήμουνα στο ποστάλι*                            *επιβατικό-κρουαζερόπλοιο

που τέτοια, έβλεπα κορμιά,

και πάθενα ταράκουλο
                     [στην αμμουδιά...

Με εκείνες έμοιαζε η τύπισσα...

Του αμαξιού απ' έξω κτύπησα

την πόρτα....

                  να παραμερίσει.

Για να την πάω παρακάτω
      [με τ' αμάξι θα ζητήσει,

κι εκείνη η συμβουλή,

του πατριώτη το πρωί,

δεν θα με σταματήσει,

γιατί αδύναμη είχα
                [πλέον κρίση,

σε κόσμο των ουρί*...                                   *γυναικείες οντότητες θεϊκής ομορφιάς

                            [βρέθηκα άλλο...

Σφάλμα, ίσως, νάκανα μεγάλο..

Για το αν ήταν κλέφτρα 

             [ή ρέμπελο φρικιό, 

καθόλου πλέον δεν θ΄ασχοληθώ, 

κι έτσι χωρίς πια σκέψη,
      [καταγοητευμένος σταματώ,

κι ας φάω είπα....
                     [το κεφάλι μου !

Δεν μου έφτανε το χάλι μου

που είχα τελείως μπατιρίσει,

μα τη μπεμβέ είχα κρατήσει,

το νοικιασμένο χλιδάτο,
                [εφετζίδικο αμάξι,

μπας τύχει και μου κάτσει,

καμιά από σόι* γκόμενα...                                      *ευκατάστατη

και μετά από διάφορα
              (παραλειπόμενα)

να με ερωτευθεί,
            [να με υιοθετήσει, 

και η τύχη μου
                 [έτσι ν' ανοίξει.

Όρκο έπαιρνα ρε φίλοι

                           [την είχα ρίξει..

Μάλλον να το πιστεύω
                      [μ' είχε αφήσει

σαν δίπλα μου είχε καθίσει.

Όμως, αυτή μ' είχε ψωνίσει,

από τα πρώτα κιόλας
                            [τα λεπτά,

πως δεν θα έτρωγε λεφτά

           [αφού δεν είχα απ' αυτά

κι έσπαγε πλάκα αυτή με μένα.

Το ότι τα είχα εγώ χαμένα,

νομίζω μ' έκανε
              [λίαν συμπαθή.

Για τη δική μου τη ζωή

να μάθει θέλει...

                    [ήταν φυγή ?

και πώς...   είχα βρεθεί

στη Καλιφόρνια,
                        [και γιατί

κυκλοφορούσα με μπε εμ βε

σ' άγνωστα μέρη...

                            κι ήταν μωρέ

τόσο γλυκιά και τρυφερή...

Έβρισκε αστεία ότι 'χα πει.

χαιρόταν.....  εγέλαγε πολύ,

κι όταν τελείως πια
                        [εγώ 'χα ξεχαστεί,
 τότε….απότομα θα σοβαρευτεί:

Στρίψε γοργά...'', μου λέει, 
      [στου νταβατζή  μην πέσεις την παγίδα,
αλλιώς θα σε ληστέψουνε
                         [αυτή 'ναι η μόνη σου ελπίδα.

και σιγομουρμούρισε.... οι "μπάσταρντς"
                    [θα  πουν πως μούστριψε η βίδα,

Μ@@@@@.. στην έχουμε στημένη..''

μου λέει θορυβημένη και αγχωμένη !!!

Μές στην Μπε-εμ-βε την ανοιχτή

με διαπασών τη μουσική...

                        [μόλις σε μια στιγμή,

αλλάζει όλη η σκηνή

                   [και γίνεται δραματική...

Έχε το νου σου...    ανθρωπάκι*,                            *little man, ''αφελή νεαρέ''

κίνηση αν δεις στο καθρεφτάκι,

γιατ' έτσι...

      [και μας ανακαλύψουν,

σίγουρα θα μας λιανίσουν !!

Τώρα η μοίρα μας είναι κοινή...

πίσω δεν κάνω...

      [μαζί τους κόβω πια σκοινί

συνέχισε συγκινημένη:

...κι αν η ιστορία δεν σου βγαίνει

πόρνη γνωστή στη Πασσαντένα

είμαι...    πηγαίνω με τον καθένα

και με τον Βίνυ τον νταβά

τον "πινμπ"*
       [που λέμε στ' Αγγλικά,                                   *pimp, μαστροπός

καμιά ληστεία...
   [εδώ και κει στα πεταχτά

κάνω, για δεύτερη δουλειά,

όταν δεν έχει φορτηγά,

να ξεζουμίσω τους καημένους

τους ναυτικούς,
 [τους πάντα χαρμανιασμένους

που άμα με δούνε δίνουν ρέστα....

Λέω στο πελάτη..... 

                           ''Πρώτα πέστα*                             *πρώτα θα πληρώσεις

τα ντόλαρς κι έλα ομορφάντρα...''

ας είναι η μούρη του σα μάντρα

σε ερείπια κατεδαφισμένη,

απ' την αλμύρα χαραγμένη.

Σήμερα αγουροξυπνημένη

στη γωνιά που 'μουν στημένη

είπα:

 "νά, το σημερνό μου θύμα"..

Βλέπεις... ?    Τα λέω χύμα,

όμως γνωρίζοντας εσένα, 

                        [είπα, ''Κρίμα

ο τύπος αυτός είν' αγαθός,

και ας περνιέται πονηρός...

Σταματά...

                     [κι ανάσα παίρνει....

Ζεστή η φωνή της....

                        [με συνεπαίρνει...

Ταραχή....

           [και χτυποκάρδι φέρνει.

Άτσαλα το χέρι της το σέρνει

κι ανακατεύει τα μαλλιά μου...

Έγειρε στην αγκαλιά μου ?

ή την ετράβηξα κοντά μου ?

Με τόνα χέρι οδηγώ.

Ένα χαμόγελο έχει αχνό...

σ' ίδιο μοτίβο και σκοπό,

μ' αρέσει, λέει, να σε κοιτώ

κι από το πρώτο το λεπτό΄

άρχισα να σε συμπαθώ.

Μου θύμισες τον εαυτό μου

την εποχή, που άνθρωπό μου

η αθώα, έκανα τον Βίνυ...

Χρόνια τον έχω υπομείνει.
τη ζωή μου....
         [απ' αυτόν τη χάλασα.

Όλα τα έχω κάνει θάλασσα...

Μιλώντας,
           [τραβά απ' το τσαντάκι

και χώνει μες στο ντουλαπάκι

το "παραμπέλουμ" το εννιάρι*,                                    *πιστόλι (9mm parabellum)

λέγοντας...

"Σηηητ*…. ρε που να πάρει,                                          *shit, σκατά στα Αγγλικά

μ' αν τύχει τούτο το τομάρι 

να εμφανιστεί μπροστά μου

θα τον σκοτώσω
  [τον μαδερφάκερ*, το σκυλί.                                       *μπιπ μπιπ

Αν είμαστε όμως...
                          [λιγάκι τυχεροί

και βγούμε σώοι από δω πέρα

θα τη γιορτάζουμε
          [σου υπόσχομαι τη μέρα…

_______________________

Από το βιβλίο "Σπασμένος κάβος", βιωματικό έμμετρο έργο
του Οδυσσέα Ηβιλάγια No 124 / e-mail: pmataragas@yahoo.com /
Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων Cathy Rapakoulia Mataraga

  σπασμένος κάβος