Σάββατο 19 Δεκεμβρίου 2015

Του θερμαστή... το παραμύθι





Σαν το κουκί και το ρεβύθι,
επίμονα ένα παραμύθι,
του γεροθερμαστή... 
                        του φιλαλήθη,
του γύρευε (αν θάχε) η εγγονή του
να γλυκοκοιμηθεί με την ευχή του...

Το μούσι του χαϊδεύει ο παππούς,
στης φαντασίας μπαίνει ατραπούς
και βγάζει αυτός απ' την κοιλιά του,
δήθεν...μιά ιστορία παλιά του.

        ''Ήμουνα, άρχισε, ''γλυκειά μου Σούλη*,         *χαϊδευτικό του Χρυσούλα
        σε ναυπηγεία κάπου στη Θούλη*
        και κει... 
                πατριώτης μας βιοπαλαιστής,          
        χρόνια ξεσκούριαζε ολημερίς,  
        τους πάτους των τάνκερς των παλαιών...
       
        Ήτανε φίλος μου προ ετών,
        και από τύχη επιζών. 
        γιατί 'χε ο τύπος ξεμπαρκάρει,
        πέντε ημέρες πριν φουντάρει*                 *βυθιστεί
        αύτανδρο ένα πετρελαιοφόρο..

        Καταγωγή είχε απ' τον Πόρο
        και ήταν αμμοβολιστής,
        σύζυγος τώρα, αλλοδαπής..
        Τον έλεγαν Θεόφιλο
        και βουρκωμένο τον παλιόφιλο,
        είδα με πόνο να μου λέει 
        και να βαστιέται... 
                               να μην κλαίει,
        για τον καπτάνιο ....όπουλο,
        κείνο το προσφυγόπουλο
        (όνομα δεν θ' αναφέρω,
        ας πούμε πως δεν ξέρω !)
        που πνίγηκε με το κομμένο
        τάνκερ,
                    που συστημένο               
        στον πάτο πήγε φορτωμένο.

        "Κι αν θένε περισσότερα,
                       να βρούνε τον Ριζάρη"
       
        φώναξε σαν παλικάρι

        τον καπετάνιο,
                            που να πάρει !!
        που 'ξερε τους ενόχους όλους,
        μα και του παιγνιδιού τους όρους.

        Χρόνια το μυστικό κρατάω
        και θα στο πω πια γιατί  σκάω                                     


       Τα τάνκερ για νάναι ασφαλή
       στη σειρά πολλά  μαζί,
       ντεπόζιτα έχουν κολληθεί, 
       ώστε αν το ένα τσακιστεί
       να μην μπορεί νερό να μπει
       στα άλλα τα κομμάτια.
      Έτσι είναι αβύθιστα όλα δαύτα.

      Εδώ στη Θούλη, εδώ στα κρύα
      κάνανε μια λαθροθηρία*.                  *κομπίνα
      Τον Αρχιμήδη θ' αγνοήσουν
      και την αρχή του θα αψηφήσουν...



        Λίγοι πήραν χαμπάρι.
        πως τρύπησαν το κάθε αμπάρι,
        με τα σφυριά και τ' οξυγόνα,
        κόντρα στο ναυπηγικό κανόνα
        και του απολεσθέντος ο γκαζάς*           *πετρελαιοφόρο
        έγινε σαν ένας κουβάς...

        Συγκοινωνούντα, λες, δοχεία
        τα τάνκια γίνονται στα πλοία,
        κι όλα τα στεγανά του.

        Του ναυπηγού του ''γάτου''*,                     *λαμόγιο
        πες τε, αν γίνει κάποιο ρήγμα
        από το μανιασμένο κύμα
        στο πάτο πάνε παραχρήμα.

Γιατί το κάνουνε αυτό,
μικρή μου Σούλη είν' μυστικό, 
όμως εγώ θε να στο πω....

Όταν το τάνκερ ξεφορτώνει
σερί μονέδα εξαργυρώνει...
Όσο πιο σβέλτα αυτό αντλήσει
πιότερο χρήμα θα κερδίσει,
γρήγορα που θ' αναχωρήσει
να πάει για να παραλάβει
νέο φορτίο το καράβι...

Αν τυχόν καθυστερήσεις
χάνεται χρήμα κι αν τ' αθροίσεις,
αιτία είν' που συνειδήσεις,
φορές, θα δεις να χαλαρώνουν
και στόματα να τα φιμώνουν.
Είναι μεγάλη η χασούρα
και ατελείωτη η μουρμούρα.


Αφού η εκφόρτωση είναι αργή,
η ασφάλεια... 
                    ας παρακαμφθεί,
κάποιοι ίσως είχανε σκεφθεί
και αναμφίβολα μεγάλη
χρόνου και χρήματος είν' σπατάλη
για κάθε αμπάρι χωριστά
κάθε αντλία να τραβά 
μ' απίστευτο πλέγμα σωλήνων
λόγω των στεγανών εκείνων,
ανεξαρτήτων αμπαριών
και τα μυαλά κάποιων τρελών
σκέφτηκαν να κάνουν τρύπα
μες το καθένα, όπως είπα,
ώστε να συγκοινωνήσουν
και το πετρέλαιο ν' αντλήσουν
φουλ...
         το κέρδος να αυξήσουν !


                         ΕΠΙΛΟΓΟΣ

        Μα πούγιναν παππού αυτά ?
        ξάγρυπνη η Σούλη τ' απαντά...

        Ο θερμαστής χαμογελά
        και ψιθυρίζει μια βρισιά,
        ενώ της λέει φωναχτά:

        ''ου γκα γκα μπουμ... 
                            ντιρλί γκαγκά'',
        θυμάσαι Σούλη... τα ''τρελλά'' 
        του Κλυν, που έλεγε ''πολλά''
        χωρίς καθόλου να μιλά ??                

______________________________________________ 
                
Από το βιβλίο "Σπασμένος κάβος", βιωματικό έμμετρο έργο
του Οδυσσέα Ηβιλάγια No 128/ e-mail: pmataragas@yahoo.com /
Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων Cathy Rapakoulia Mataraga

___________________________________________________


* Η αρχαία Θούλη είναι ένα νησί που αναφέρει ο αρχαίος Έλληνας ερευνητής Πυθέας τον 4ο αιώνα π.Χ. Το 325 π.Χ. περίπου ταξίδεψε από τη νότια Ισπανία στη Μεγάλη Βρετανία. Σύμφωνα με τα γραπτά του, η Θούλη βρίσκεται στον ακραίο βορρά, έξι μέρες βόρεια της Βρετανίας. Για τον λόγο αυτό, το όνομα της Θούλης συμβολίζει από την εποχή της αρχαιότητας την πιο βόρεια άκρη του κόσμου (λατ. ultima thule).

Δυστυχώς από τα βιβλία του Πυθέα περί Ωκεανού και Γης σώζονται μόνο αποσπάσματα. Συνεπώς υπάρχουν διάφορες υποθέσεις σχετικά με το ποια ήταν η Θούλη. Μάλλον πρόκειται για την Ισλανδία, τη Νορβηγία, τις Νήσους Φερόες ή τις Νήσους Σέτλαντ.  Ο Πυθέας αναφέρει ότι ήταν μία γεωργική χώρα, όπου η μεγαλύτερη ημέρα διαρκεί 20 (ισημερινές) ώρες. Οι εκεί κάτοικοι τρέφονταν με φρούτα και παρασκεύαζαν ένα ποτό από σιτάρι και μέλι.

Γλωσσικά κατά πάσα πιθανότητα αναφέρεται στην χώρα των Ιουερνών PiHwerjoHn, "η εύφορη γη".
Ο Προκόπιος (500-565) αναφέρει τη Θούλη στην Ιστορία των Πολέμων.

Το όνομα της Θούλης έγινε επίσης γνωστό με τον Φάουστ του Γκαίτε. Η Γκρέτχεν τραγουδάει εκεί το τραγούδι Βασιλιάς της Θούλης.  Η εθνικοσοσιαλιστική Εταιρεία της Θούλης πήρε το όνομα της από τον τόπο αυτό. Τα μέλη της θεωρούσαν την Θούλη ως τόπο προέλευσης της άριας φυλής. 





  σπασμένος κάβος