Όσα δεν έμαθα για την Ύδρα τότε που σπούδαζα στο νησί,
[στην παλαιότερη μες τη Μεσόγειο, των καπετάνιων τη σχολή,
τάμαθα μέσα σ' ένα βράδυ απ' τον πιλότο* μας, τον Υδραίο Αντώνη Τζίρμπη,
[που διανυκτέρευσε στο καράβι, αφού η πιλοτίνα* λόγω καιρού παρέμενε στην ακτή.
Και τι δεν μούπε !! τί για τις στέρνες που γέμιζαν οι καπετάνιοι της με λίρες χρυσές!
[τί για τις παρεμβάσεις των καραβιών της να εφοδιάζουν τον Ναπολέοντα!
Τον πρόγονό του θα αναφέρω μόνο, Αντώνης Τζίρμπης κι αυτός,
[που τον κρεμάσανε στ' άλμπουρα οι Τούρκοι, τον θαλασσινό εκείνο λέοντα,
μαζί με 66 άλλους Υδραίους ναυτικούς, γι' αντίποινα οι Οθωμανοί,
[κι ήταν από τα πρώτα θύματα του απελευθερωτικού αγώνα...
Με τον καπτα Αντώνη είμασταν συμμαθητές και σκέφτηκα να πω δυό λόγια
[για ότι ζήσαμε και ζούμε οι δυό μας τον εικοστό και εικοστό πρώτο αιώνα.
Διδαχθήκαμε 4 χρόνια κηδεμόνευση και μανιπουλαρυπόταξη* "νεώς στρογγύλης"*
[στης Ύδρας που ήδη σου μίλησα τη σχολή, όπως και για το νησί.
Πάν' τρία τέταρτα αιώνα από τότε κι όμως θυμάμαι ακόμα την πρώτη οπτική επαφή, [πλησιάζοντας στον κάβο το καράβι, την άκρως εντυπωσιακή,
που με δέος έβλεπα τα απειλητικά της Ύδρας τα κανόνια, το φόβητρο των Τούρκων,
[καθώς απ' τις 27 Μαρτίου 1821*, δεν τόλμησαν πια να πάνε κατά κει.
Η δικαιολογημένη των Υδραίων περηφάνεια, λόγω της ιστορίας τους,
[απ' όλους μας αντιμετωπίζεται με δέοντα σεβασμό,
και γίναμε έξαλλοι, εμείς οι επήλυδες* του νησιού,
[από αυτά που έγραψε προ καιρού, έτερο υβρίζον ημάς Γερμανικό περιοδικό,
το Σπίγκελ, που συναγωνιζόμενο το Φόκους σε προπαγάνδα, φούσκωσε και παραποίησε
[ένα φορολογικού ελέγχου επεισόδιο κατηγορώντας μας για κολοσσιαία φοροδιαφυγή.
Βέβαια τον έφορο οι Υδραίοι, για να πούμε και του στραβού το δίκιο,
[τον διώξανε κακήν κακώς και καροτσάκι απ' το νησί...
μιά συμπεριφορά περίεργη κι ακατανόητη, για όσους το ντι εν έι των Υδραίων,
[δεν έχουν μελετήσει και βαθιά μέσα στην ιστορία τους δεν έχουν μπει.
Κάπως σαν "Οι Γερμανοί Ξανάρχονται" νομίζω τόδαν οι κάτοικοι του ηρωικού νησιού,
[που δεν ξεχνούν το όσα κάνανε σε δαύτους του Όθωνα οι Βαυαρογερμανοί,
σαν πάλι είδαν γερμανοτρόικες, λιτότητα, μνημόνια, αυτοκτονίες, συσίτια,
[κι οι φόροι νάναι γερμανοκατευθυνόμενοι απάνθρωποι κι εξουθενωτικοί.
Και τότε, το 1838 τους πήραν οι Υδραίοι με τις πέτρες όταν ο Βαυαρός Διοικητής,
[ονόματι Πάκμορ, διέταξε 17 Υδραίους να καταταγούνε στο στρατό...
- "Δεν πάει κανένας τ' απαντήσανε, 'μείς είμαστε θαλασσινοί
[και 800 'πηρετάνε τώρα την πατρίδα στα καράβια, δεν πάμε με τίποτα στο τακτικό"*.
- "Μωρέ θα πάτε και θα πείτε κι ένα τραγούδι.... θα πάτε θέτε δε θέτε..."
[τους αποκρίνεται απειλητικά με απολυταρχικό μένος ο Βαυαρός....
Τότε περήφανα σιμώνει μία ψυχωμένη Υδραία, η Σκουμπάφαινα,
[του αστράφτει δυό χαστούκια και....... επακολουθεί χαμός,
καθώς πέφτουνε όλοι πάνω του, τον κάνουνε τουλούμι... και δεν θα γλύτωνε
[αν δεν τον άρπαγαν οι ψυχραιμότεροι να τον μπαρκάρουν απ' το Μαντράκι..
Πάλι πήραν τα όπλα οι Υδραίοι, λάβαρα σήκωσαν, σημαίες,
[ξεμύτισαν από τις πολεμίστρες τα κανόνια, για όποιον τολμήσει λέγαν νάρθει...
Ζώστηκε από κυβερνητικά καράβια το νησί, μα ποιός να πλησιάσει στα πυροβόλα,
[κι αρκέστηκαν οι Βαυαροί σε μιά ατέλειωτη εξαντλητική πολιορκία...
Ε, πόσο ν' αντέξουν οι επαναστατημένοι..... τα πέταλα τίναξαν από την πείνα,
[μιλάμε για πείνα και των γονέων όχι αστεία...
Συνθηκολόγησαν σαν φτάσανε στο απροχώρητο... για να επιζήσουν τα παιδιά τους,
[κι οι βασιλιάδες για να τους καλοπιάσουν δώσαν σε όλους αμνηστία...
εκτός απ' την πρωταγωνίστρια όμως, τη Σκουμπάφαινα κι άλλους 40,
[μα πουθενά δεν αναφέρεται ποία υπέστησαν τιμωρία.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Στις μέρες μας και στους κυβερνοχωροκαιρούς μας..... παν' οι Σκουμπάφαινες
[και κάτω οι σημαίες (Μικρούτσικος) που παρελάσαμε,
μπορεί να μας χλεύασαν, να μας λοιδόρησαν και να μας πρόσβαλαν οι "φοκουςσπήγκελ"
[κι άλλοι καμπόσοι...... μα 'μεις επιμονή στον "Νες", τη ζαχαρένια μας δεν τη χαλάσαμε!
________________________________________________________________________________
συνεχίζεται
Από το βιβλίο "Σπασμένος κάβος", Βιωματικό έμμετρο έργο
του Οδυσσέα Ηβιλάγια No 139 / e-mail: pmataragas@yahoo.com /
Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων Cathy Rapakoulia Mataraga
______________________________________________________
* Πιλότος: Πλοηγός δηλαδή ένας καπετάνιος που βοηθάει να εισέλθει και να εξέλθει
το καράβι απ' το λιμάνι.
* Πιλοτίνα: μικρό σκάφος που μεταφέρει το πλοηγό απ' τον πλοηγικό σταθμό του λιμανιού στο καράβι.
* Μανιπουλάρω: Ξενόφερτο ρήμα που αντικαθιστά συχνά στον προφορικό λόγο το χειραγωγώ.
* Ναῦς στρογγύλη: το εμπορικό πλοίο....Ονομαστική ναῦς νῆες Γενική νεώς νεῶν.
* Έπηλυς: αλλοδαπός, ξένος, ξενοφερμένος, ξενόφερτος, έποικος, ετερόχθων, πρόσφυγας, μετανάστης, αλλοχωριανός. Σύνθετη λέξη με την πρόθεση ἐπί και το θέμα ἦλθον του αορίστου, αλλά και του παρακειμένου ἐλήλυθα και του μέλλοντα ἐλεύσομαι του ρήματος ἔρχομαι. Ο ἔπηλυς συνεπώς ήλθε, έχει έλθει ή θα έλθει από κάπου, είναι σε κίνηση με άλλα λόγια.
Το Ιστορικό της Εξέργερσης
* Απριλίου 7 1838: Διοικητής της Ύδρας ήτανε ο Βαυαρός Πάκμορ που με διαταγή της κυβέρνησης, έβγαλε ντελάλη και προσκάλεσε, κι ας ήταν η Τετάρτη του Πάσχα, να συναχτούν οι άντρες στο Μοναστήρι ν’ απογραφούν και ν’ ακολουθήσει η κλήρωση για δεκαεφτά να πάνε στρατιώτες.
Φρύαξαν σαν τ’ άκουσαν οι Υδραίοι και τρέξανε στο Μοναστήρι συμπούρμπουλοι, άντρες και γυναίκες. Ο Λάζαρος Κουντουριώτης, βλέποντας τον αναβρασμό, σύστησε στον Πάκμορ να μην κάνει την απογραφή πριν συνεννοηθεί με την κυβέρνηση. Αυτός όμως, ξεροκέφαλος γερμαναράς, περιφρόνησε τη συμβουλή του.
Νάτην λοιπόν... ολόσωμη η Ύδρα μπροστά στο Μοναστήρι... Νάτος κι ο Πάκμορ που κορδωμένος φορώντας τη χρυσή στολή του, βγαίνει και προστάζει να μπούνε στη σειρά οι άντρες να καταγραφούν.
"Δε γραφόμαστε!" αποκρίνονται όλοι με μία φωνή. Απόρησε ο Γερμανός με τούτη την αναρχία και το θράσος και για να τους πάρει τον αέρα, άρχισε τις φοβέρες.
"Δεν αρνιόμαστε, του αποκρίθηκαν, να υπηρετήσουμε την πατρίδα. Οχτακόσιοι δικοί μας δουλεύουν πάνω στα πολεμικά καράβια. Πάρετε κι όσους άλλους θέλετε. Είμαστε θαλασσινοί και στρατιώτες στο στρατό της ξηράς δεν πάμε".
Ο Πάκμορ όμως όλο κι αγρίευε. Τότε άρχισαν ακόμα πιο οργισμένες οι διαμαρτυρίες. Γυναίκες κι άντρες να φωνάζουν:
"Εμείς δώσαμε ό,τι κι αν είχαμε στον αγώνα. Κοίταξε πόσα ορφανά και πόσες χήρες είναι ανάμεσά μας. Κοίταξε τη δυστυχία που μας δέρνει. Πεινάμε. Δεν έχουμε μήτε ψωμί να φάμε κι εσύ μας φοβερίζεις!"
"Σας δίνω, ούρλιαξε ο Πάκμορ, δυο ώρες προθεσμία να γίνουν οι κατάλογοι, διαφορετικά θα σας μάθω εγώ να υπακούτε άλλη φορά αμέσως στην εξουσία".
Η αγανάχτηση κι η βουή φούντωσαν. Και μια γυναίκα, η Σκουμπάφαινα, πετιέται μπρος, αρπάζει τον Βαυαρό διοικητή από το σβέρκο και δίνοντάς του καμπόσες φωνάζει:
"Να βρε, που θα μας μάθεις!"
Ρίχνονται τότε κι άλλοι πάνω του κι αρχίζουν να δέρνουν με την ψυχή τους τον Γερμανό. Δε θα τόνε γλίτωνε μήτε η χρυσή του στολή μήτε τίποτις «άν δέν έμεσολαβοΰσαν τινές φρόνιμοι οίτινες τόν άπέσπασαν άπό τάς χείρας του πλήθους»'. Τον πήγαν σ’ ένα μικρό λιμανάκι, στο Μανδράκι,
και τον μπάρκαραν σε καΐκι. Βγήκε στον Πόρο κι αφού συνέφερε λιγάκι τράβηξε για την Αθήνα.
ΠΡΙΝ 17 ΧΡΟΝΙΑ, ΟΤΑΝ Η ΥΔΡΑ ΚΗΡΥΞΕ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ
(16 Απριλίου 1821)
"ΕΝ ΟΝΟΜΑΤΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΟΡΟΣ. Το Ελληνικόν Έθνος βεβαρυμένον πλέον να στενάζη υπό τον σκληρόν ζυγόν υπό τον οποίον τέσσαρας περίπου αιώνας καταθλίβεται επονειδίστως, τρέχει με γενικήν και ομόφωνον ορμήν εις τα όπλα δια να κατασυντρίψη τας βαρείας αλύσσους τας υπό των βαρβάρων Μωαμεθανών περιτεθίσας εις αυτό. ... Ημείς οι προύχοντες, οι συγκροτούντες την διοίκησιν της Νήσου ταύτης επιτρέπομεν εις τον Καπετάνιον Γιακουμάκην Τουμπάζην του πλοίου Θεμιστοκλής, το οποίον έχει κανόνια δεκαέξ και άλλα πολεμικά όπλα υπό την Ελληνικήν σημαίαν να υπάγη μετά του πλοίου τούτου, όπου ήθελε κρίνει ωφέλιμον και αναγκαίον εις τον κοινόν αγώνα, και να ενεργή κατά των Οθωμανικών δυνάμεων δια ξηράς τε και θαλάσσης πάν ό,τι συγχωρείται εις νόμιμον πόλεμον, έως ού η ελευθερία και ανεξαρτησία του Ελληνικού Γένους να αποκατασταθή με στερέωσιν ...
σπασμένος κάβος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.