Το τελευταίο μπάρκο
Τι ευτυχία !! πέρασα δύο ακόμη τρομοσκότεινα
[και στριμόκωλα φουρτουνιασμένα βράδια
και γλύτωσα τελειωτικά απ' τα γαλεροβάπορα,
[παράτησα μπότζια, παλιοματσάκονα και καράβια,
ότι πιότερο μίσησα, που όμως μαζί συζήσαμε,
[σαν έρωτα νάχαμε μεγάλο με δαύτα τα ρημάδια.
Τον "άρτικλα"* στου καπετάνιου τη καμπίνα,
[ξάλαφρος ο επιζών, πρωί-πρωί υπόγραψα,
το "πέϊ-όφ* ήταν μόνο 5 κατοστοδόλαρα για τη δούλεψή μου,
[σαν έρωτα νάχαμε μεγάλο με δαύτα τα ρημάδια.
Τον "άρτικλα"* στου καπετάνιου τη καμπίνα,
[ξάλαφρος ο επιζών, πρωί-πρωί υπόγραψα,
το "πέϊ-όφ* ήταν μόνο 5 κατοστοδόλαρα για τη δούλεψή μου,
[αφού τα υπόλοιπα σε πόρνες και σ' αμαρτίες άλλες ξόδεψα,
τριάντα χρόνια, κοντραμπαντίζοντας και παζαρεύοντας
[τα νιάτα μου και την ψυχή μου,
ενώ μονάζοντας πουλούσα σε φέτες στη λιανική,
[την ίδια τη καταβασανισμένη τη ζωή μου.
Ο καπτα Ζώης, ή καπτασχημάντρας, κρυφοσιχτηρίζοντας
[μέσα του, "Καλή Πατρίδα μου ευχήθηκε παιδί μου".
Όπως απομακρύνονταν η πιλοτίνα σκαμπανεβάζοντας,
[με τον πιλότο και χατιρικώς εμένα επιβάτη από το πλοίο,
τριάντα χρόνια, κοντραμπαντίζοντας και παζαρεύοντας
[τα νιάτα μου και την ψυχή μου,
ενώ μονάζοντας πουλούσα σε φέτες στη λιανική,
[την ίδια τη καταβασανισμένη τη ζωή μου.
Ο καπτα Ζώης, ή καπτασχημάντρας, κρυφοσιχτηρίζοντας
[μέσα του, "Καλή Πατρίδα μου ευχήθηκε παιδί μου".
Όπως απομακρύνονταν η πιλοτίνα σκαμπανεβάζοντας,
[με τον πιλότο και χατιρικώς εμένα επιβάτη από το πλοίο,
και τόβλεπα να ξεθωριάζει και να μικραίνει στον ορίζοντα,
[ήτανε σα να μούγνεφε αντίο !
ενώ μέσα στον Γραίγο ακούγονταν τα παρακαλετά του
[«μη μ' αφήνεις ρε Δυσσέα !» να μου λέει,
[ήτανε σα να μούγνεφε αντίο !
ενώ μέσα στον Γραίγο ακούγονταν τα παρακαλετά του
[«μη μ' αφήνεις ρε Δυσσέα !» να μου λέει,
και όρκο θάπαιρνα πώς γοερά φίλε μου έμοιαζε
[σαν νάταν άνθρωπος αυτός που κλαίει !
[σαν νάταν άνθρωπος αυτός που κλαίει !
Άβυσσος κατά πως λένε και ανεξερεύνητη,
[ της καθεμιάς και καθενός μας η ψυχή…
γιατί ενώ 'φευγα και πίσω μου άφηνα ότι μισούσα... βγήκα
[απ' τη καμπίνα μην ακουστούνε και οι δικοί μου οι λυγμοί.
________________________________________________
Από το βιβλίο "Σπασμένος κάβος". βιωματικό έμμετρο έργο
του Οδυσσέα Ηβιλάγια Νο 79 / e-mail: pmataragas@yahoo.com /
Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων Cathy Rapakoulia Mataraga
ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ ...ΣΤΗΝ ΑΠΟΥΣΊΑ ΦΑΊΝΕΤΑΙ Η ΑΞΙΑ ....
ΑπάντησηΔιαγραφή