Παρασκευή 10 Απριλίου 2015

Με θαλασσοστερητικό σύνδρομο


Από τον λόφο του Σκουζέ
                       [που παίζαμε με το γειτονάκι τον Μικέ,
ογδονταχρονοπαλιόγερος μωρέ,
                               [εξόριστος στο νοικιασμένο ρετιρέ,
δηλαδή τρόπος του λέγειν ρετιρέ, 
                                           [αυθαίρετο είναι πλυσταριό,
που ένα λαμόγιο μηχανικός
                      [σε γκαρσονιέρα μετέτρεψε χωρίς αιδώ.

Εξ ανάγκης συγκατοικήσαμε
                            [Κρητικό κοκόνι*, εγώ και παρελθόν, 
ναι.... το παρελθόν, το μόνο πια που ζεί, 
                 [έτσι μαζί νοικιάσαμε το πλυσταριό λοιπόν.

Λένε πως έχω ο ξεμωραμένος μεγάλο χούι
                 [αν και ουδείς αυτές ακούει, να λέω ιστορίες,
από ταξίδια σε Αφρικές κι Ασίες,
                   [σ' Αμερικές, Ιαπωνο-Κίνες και Αυστραλίες.



"Ας μην ακούει είπα, κανείς"... θα τα πω σε μένα
                             [και στο παρελθόν που είναι φίλος μου,   
όλα τα πούζησα.... χαρτοκαλάμαρο θα τα διηγηθώ...
                [δείχνει ν' ακούει και η Λουλού, ο σκύλος μου !



Διάλεξα πρώτη να πω στους τρεις μας, μία μικρή ιστορία   
                   [π' άρχισε μ' ύπουλη μπουνάτσα, με ψόφου κρύο,
και με μεταφορά δυό ειδών πετρελαιοπαράγωγα, 
  [για το Μανάος στον Αμαζόνιο, ένα εύφλεκτο κωλοφορτίο    
και μ' όλο το πλήρωμα κρυφοτσιγαροφορτωμένους
                                    [να κοντραμπαντάρουμε στη Βραζιλία.


Του Αη Νικόλα (για μας αργία), ήταν η μέρα....
                      [που μες της αρπαχτής τα πειρατικά τα πλοία,
τα πολυεθνικά τα ξένα.... όσο γινότανε απέφευγα 
                  [να δουλέψω υπερωρία γιατί κάποτε είχα σωθεί
από τον Άγιο και βγήκα σώος στην ακτή,
                           [απ' το μινεραλοπετρελαιοφόρο "Σάουθ Ση"
όταν το μπόμπρουμ* του φλεγόταν          
                                [γιατί 'χε η "νάφθα" μας υπερθερμανθεί, 
κι εγκαταλείψαμε το πλοίο, οι χέστ@δες, 
                     [όπως μας είπαν, αυτοί που μείναν οι τολμηροί
όμως εμείς τους είπαμε μαλ@κες, 
                                    [που κινδυνέψαν την ίδια τους τη ζωή,
ενώ 'χε διατάξει ο Αμερικανός καπτάνιος 
               ["αμπάντον σίπ", ο σώζων εαυτόν σωθήτω δηλαδή.

Καραβοτζόνκης και με θαλασσοστερητικό σύνδρομο συνέχισα
       [να τα λέω στον εαυτό μου, στο σκύλο μου, στο παρελθόν μου,
καμιά εκατοστή, ίσως διακοσαριά, ίσως ακόμη και τρακοσαριά,
                             [οι ιστορίες που ανέσυρα στίβοντας το μυαλό μου.

   

*Κρητικό Kοκόνι : Ράτσα σκυλιού (το οποίο υιοθέτησα 
                                 από το κυνοκομείο Ηρακλείου Κρήτης)

*Abandon ship :     Εγκατάλειψη πλοίου
_______________________________________________

Από το βιβλίο "Σπασμένος κάβος". Βιωματικό έμμετρο έργο
του Οδυσσέα Ηβιλάγια No 143 / e-mail: pmataragas@yahoo.com /
Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων Cathy Rapakoulia Mataraga

____________________________________________________




 

   σπασμένος κάβος 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.