Δεκαοκτάωρες βάρδιες και Δεκαοκτάποντες γόβες

Το πολυδιαφημισμένο βιβλίο "Καλημέρα Θλίψη",  της Φρανσουά Σαγκάν*,
               [διάβαζε στο τράνζιτο του αεροδρόμιου η υπεργκόμενα πριν να αναχωρήσει,
(το "μπεστσέλερ Μπονζούρ Τριστές (Bonjour Tristesse) που σε Παρίσι και Ρώμη
                                                    [έκανε πάταγο και λέγανε ότι κι εδώ εκδοτικά θα σκίσει)....

Πάγαινα για μπάρκο, για μεροκάματο θαλασσινό του τρόμου,
                               [άφραγκος ως συνήθως, τον ίδιο καταραμένο δρόμο έπαιρνα πάλι,
με πόδια κομμένα από το άγχος για το που πάω, τι θα βρώ ?
                    [θα επιστρέψω ζωντανός ? ένα κοκτέιλ σκοτούρας-φόβου μες το κεφάλι,
άραγες θα με μαχαιρώσουν στα πορνοκαλτερίμια όπου μοιραία θα βρεθώ ?
                       [θα ναυαγήσω ? από πετρέλαιο θα καώ ? θα πάω τζάμπα και θα πνιγώ ?
                     κι αν αρρωστήσω... που τα καράβια μας δεν έχουνε γιατρό ?
               [και χίλια άλλα, όπως επίσης ποιο "εργατομάχο" προϊστάμενο εκεί θα βρω,
γιατί 'ναι γνωστό, πως αν δεν "πατάει" το πλήρωμα, ο επικεφαλής τους,
                                                    [άνεργος θα μείνει και.... για επίδομα κι αυτός θα πάει,
προκειμένου λοιπόν να τη βγάλει καθαρή και το κεφάλι του μη φάει...
                                          [ότι κι αυτόν είχανε κάποτε "πατήσει", κάνει πως το ξεχνάει...

Μα η ανέχεια σε σπρώχνει σ' άβυσσους..... είν' η αλήθεια,
                                                                      [και όπως τρέχανε έξοδα, τρέχανε νοίκια,
φαμίλια πάμπτωχη, χαροκαμένη, ορφανεμένη και πεινασμένη
                                       [όλοι από μένα περίμεναν... για επιβίωση κάποια βοήθεια.

Παρόλο όμως που ψυχολογικά σερνόμουν τα ξέχασα όλα κοιτάζοντάς την
                              [κι αναρωτιόμουν, αν ήτανε ξένη τουρίστρια, ή κούκλα από εδώ εγχώρια.

Σαν ένιωσα το βλέμμα της να μ' ερευνά απ' το κεφάλι ως πόδια,νόμισα πως της άρεσα,
                                [και αν και κομμάτι κακοφτιαγμένος, τόπαιξα γόης και πέρασα τα όρια.

Την επλησίασα με κοπλιμέντα και παρλαπίπες ......... εκείνη τάχασε....
                                                         ["...τρελάθηκες μου λέει ρε καραβοχαμένε.... θείε Παναή ?
η ανιψιά σου είμαι η καμπαρετζού, η τσούλa όπως θα άκουσες να με λένε οι συγγενείς,
                                                                [και για δουλειά πηγαίνω στο εξωτερικό όπως και σύ...
...ξέρεις συνέχισε, οι συγγενείς, οι τάχα τίμιοι κι αμόλυντοι, άντε μη χέσω,
                                                                          [που από την οικογένεια μ' έχουν αποκληρώσει.

Μα πώς να με γνωρίσεις τόσα χρόνια που έχεις να με δεις...?
                                                                                 [αυτοί οι μπάσταρδοι μ' έχουν απομονώσει,
και... και να παρακαλάνε να μην τα πάρω καμιά μέρα στο κρανίο, στο τσάκα είμαι,
                                    [και τα κερατά τους στη γειτονιά κάποιος ανώνυμος τ' ανακοινώσει.

Σχεδόν μωρό με άφησες.... όταν μικρό παιδί και συ έφυγες από το χωριό μας,
           [έλειπες χρόνια, εγώ μεγάλωσα.... και στο κλαρί βγήκα νωρίς, για μια δεκαετία.

Κάποτε νταραβέρι έκανα με ένα Γάλλο νταβατζή
                                  [και έκτοτε καμπαρετζού δουλεύω στη Λυών, στη κεντρική Γαλλία..."
    Της λέω σε παρόμοιο καζάνι, από τότε βράζω κι εγώ, αφού για φράγκα
                               [το σώμα μου πουλάω στην ουσία... και βλέπεις τώρα ένα καμπούρη
από την πολύωρη ορθοστασία, έναν αρρωστιάρη από τις θέρμες των τροπικών,

                      [που τον φωνάζουν απ' τα τριανταπέντε "ο γέρος με τη χαραγμένη μούρη,
γιατί δεκαεξάωρα ματσακονίζοντας, ξάγρυπνος τις νύχτες τραβώντας κάβους,
                              [και σε ένα συνεχή αγώνα επιβίωσης, γέρασα πριν της ώρας μου εγώ,
μπορείς δε να προσθέσεις και τις ακροβασίες με καντιλίτσες σ' άλμπουρα,
           [σε σκαλωσιές, τα εξαντλητικά σταμπάγια* και τον ύπνο με το ένα μάτι ανοικτό..."


"Ορθοστασία μου λέει τραβάω κι εγώ σαν ο νταβάς με βγάζει και στη πιάτσα...
                                        [και με τίς σέξυ δεκαοκτάποντες γόβες, αναθεμάτες. δεινοπαθώ".

"Αχου, κοπελιά μου της απαντάω, σαν στεργιανή, δεν ξέρεις για τί ορθοστασία λέω,
                                                         [και θα σου πω μία περίπτωση να καταλάβεις τι εννοώ:

Μπαίνουμε απ'  τον Ατλαντικό με το Γερμανικό καράβι St.Patrick μες το ποτάμι του Άγιου Λαυρέντιου,
                                                            [στα σύνορα ΗΠΑ-Καναδά,
με προορισμό το Ντιτρόιτ, και όλο το πλήρωμα σε σταμπάι*           [διαρκείας, στη τσίτα δηλαδή κάπου 18 ώρες του κερατά.
καθώς το καράβι ανεβοκατέβαινε λόκια* στις Μεγάλες λίμνες
στο κάθε τόσο με λύσε δέσε, από τη μία λίμνη στην άλλη,
                                  [και κάπως καθόντουσαν όλοι λίγο κλεφτά,
μα έλα στη γέφυρα που απαγορευότανε τότε, με απόλυση,
ο αξιωματικός για να καθίσει, τσάκισα έτσι ανεπανόρθωτα,
    [μέσες και γόνατα και πλάτες και έως σήμερα πονάνε αυτά.

"...Κατάλαβες τώρα ? Τέλος πάντων όπως και νάχει παρεμφερείς κάνουμε εργασίες,
                                             [με μόνη διαφορά ότι εσύ τα παίρνεις χοντρά απ' τους ματσούς,
και συγκριτικά με σένα, με ζόρι και με τρεμάμενο χέρι μου τα δίνουν... 
              [ενίοτε δε βάζουν και φέσι κάποιοι, τάχα με πτώχευση, και κλαίς μηνών μισθούς.

Παρεμφερείς μου λέει δεν είναι οι δουλειές μας, γιατί σε μας φέσι δεν μπαίνει,
   [φροντίζει τούτο η  λάμα του νταβά..... κι έτσι αν το γουστάρει κάποιος να με γλεντήσει
στο κομοδίνο χοντρό το μάτσο θα πρέπει από βραδύς να ακουμπήσει,
                                                                       [και τα μπαγκάζια της άρπαξε για να αναχωρήσει.

___________________________________________________________

Από το βιβλίο "Σπασμένος κάβος". βιωματικό έμμετρο έργο
του Οδυσσέα Ηβιλάγια Νο 137 e-mail: pmataragas@yahoo.com
Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων Cathy Rapakoulia Mataraga

___________________________________________________

*Λόκια Locks, Μια σκάλα νερού, μία δεξαμενή κλειστή σε κάθε άκρο. Αφού ένα πλοίο εισέλθει το νερό αντλείται μέσα ή έξω από αυτή, κάνοντας το σκάφος να σηκωθεί ή να κατεβεί. Μόλις επιτευχθεί η σωστή ανύψωση, ανοίγει η αντίθετη πύλη της εισόδου και το πλοίο εξέρχεται από τη δεξαμενή.. Χρησιμοποιώντας την υποδομή αυτή, τα σκάφη είναι σε θέση να ξεπεράσουν τις αλλαγές στην υψομετρική διαδρομή γιατί η στάθμη του (γλυκού) νερού στις Μεγάλες Λίμνες της Αμερικής είναι πιο ψηλά από τη στάθμη της θάλασσας έως και διακόσια μέτρα...
Στο σύστημα Great Sea Lakes Seaway, 16 τέτοια συστήματα ανυψώνουν ή χαμηλώνουν τα πλοία συνολικά 600 πόδια από το Μόντρεαλ στη λίμνη Superior. Οι πέντε Μεγάλες Λίμνες, τα κανάλια σύνδεσης τους και ο ποταμός St. Lawrence αποτελούν ένα από τα μακρύτερα βαθιά συστήματα πλοήγησης στον κόσμο.

Αυτή η δι-εθνική πλωτή οδός υπήρξε το θεμέλιο της οικονομίας της περιοχής για περισσότερα από 200 χρόνια. Σε μια εποχή πριν από τους σιδηροδρόμους και τους αυτοκινητόδρομους, οι Μεγάλες Λίμνες και ο ποταμός St. Lawrence λειτουργούσαν ως το κύριο σύστημα μεταφοράς. Πολλές από τις μεγαλύτερες πόλεις της Βόρειας Αμερικής εγκαταστάθηκαν κατά μήκος της πλωτής οδού καθώς το εμπόριο άνθισε μεταξύ των λιμανιών τους. Σήμερα, η ναυτιλία Great Lakes-Seaway είναι εξίσου σημαντική. Κάθε χρόνο μεταφέρονται περισσότεροι από 160 εκατομμύρια τόνοι θαλάσσιου φορτίου στην περιοχή ή σε προορισμούς στο εξωτερικό. 

 * Σταμπάι πληθ. σταμπάγια,  Stand by, σε ετοιμότητα, ξύπνιος και στη τσίτα δηλαδή. 

* Kαντιλίτσα,  Ναυτικό δέσιμο μην πέσεις και σκοτωθείς σαν βάφεις ψηλά στα άλμπουρα

* Χοτ-παντς,  Πολύ κοντά σορτς

* Περιγράφοντας τις μνήμες μου από την αγωνία του ναυτικού για το άγνωστο, με άγγιξε ένα τρυφερό γραπτό από το blog "Επτάνησος Πολιτεία" και να το μοιραστώ σκέφτηκα:

Το Φυλαχτό

Το μεγάλο δράμα ήταν το μπαρκάρισμα, ο αποχαιρετισμός πότε στο λιμάνι και πότε στο Αεροδρόμιο. Μόλις κατέβαινε η βαλίτσα της Σιγκαπούρης από το πατάρι άρχιζαν τα δάκρυα πότε κρυφά και πότε φανερά. Μάνα -πατέρας-Γυναίκα-παιδιά και η Νόνα, όλοι κρεμόντουσαν στο λαιμό σου με μάτια βουρκωμένα, λες και θα έφευγες για πάντα, δεν θα σε ξαναβλέπανε, τα παιδιά μικρά έως μωρά, ίσως να μην καταλάβαιναν μα έβλεπαν τους άλλους και έκλεγαν και αυτά μαζί.
Η Μάνα με επιμέλεια είχε φτιάξει το χειροποίητο Φυλαχτό με χώμα που είχε πάρει από την κρύπτη του Αγίου Γερασίμου και ήτο χρυσοκεντημένο με έναν κόκκινο σταυρό σε κάθε όψη.
-Να πάρτο παιδί μου να σε φυλάει και με μια παραμάνα το κρέμασε στην μέσα τσέπη του σακακιού μου! Από την ώρα εκείνη μου φαινότανε πως γινόμουνα άλλος άνθρωπος, σαν να κρατούσα πιστόλι-όπλο ήμουν δυνατός και το έσφιγγα με το μπράτσο μου, χτυπούσε η καρδιά μου, την άκουγα... ήταν η δύναμή του ;;;           ΄Έφυγα !!!          Μέρα νύχτα το φορούσα στην δουλειά στην βάρδια, στο ματσακόνι, στην κουβέρτα, στην σκαλωσιά στην Μάσκα, στην Καντιλίτσα στο άλμπουρο στα μπάρ με τα κορίτσια, ποτέ δεν το έβγαζα. Μαζί του πέρασα Αγέρηδες-Φουρτούνες και μπουνάτσες.!
Μα ήρθε η κακιά ώρα που ο Καπετάνιος στις 01,30 φώναξε από τα μεγάφωνα:
"...όλοι στις βάρκες με τα σωσίβια !!!" Συγχρόνως χτύπησε συναγερμός με τα κουδούνια, ανατριχίλα και σπουδή, κλάματα-μοιρολόγια. Βρέθηκα με τον Καμαρότο στο Deck της Τσιμινιέρας, εκεί ο μπάρμπας Μηνάς ένας Θερμαστής από του Παξούς είχε αγκαλιάσει έναν ανεμοδόχο και έκλαιγε !
- "έλα μπάρμπα του λέει ο Καμαρότος πάμε στην βάρκα" - "σύρετε, παιδιά μου εγώ δεν ξέρω μπάνιο, θα πάω μαζί με δαύτο και φώναζε, Χρυσή μου δεν θα σε ξαναδώ"           Ένας κρότος βαρύς ακούστηκε ! το πλοίο κόπηκε, μπατάρισε από το μινεράλι όταν δόθηκε το σύνθημα να πέσουμε στην θάλασσα, είπα - "Βόχτα Μάνα μου...", έσφιξα το φυλαχτό και φουντάρισα !!!         Φοβερές στιγμές ,ανατριχίλας. Κρύα τα νερά!!!          Σαν χάραξε ψαχνόμαστε, μια βάρκα αναποδογυρισμένη το πλωριό κομμάτι είχε σχεδόν βυθιστεί ίσα -ίσα φαινότανε, ενώ το πρυμιό εξηφανίσθη. Πριν την δύση του ηλίου μας μάζεψε το Ρώσικο ψαράδικο ανοικτής θαλάσσης "Καπεταν Γκαντεμιρ" έλειπαν όμως οκτώ αυτοί δεν ήλθαν ποτέ μαζί μας.
(Ειρηνικός-Ανοικτά της Χιλής-!1968 M/V PERLA >M> !!)
__________________________________________________________________________
του Μάκη Τζουγανάτου             Posted by gregorio_marcheto

   σπασμένος κάβος