Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου 2021

Το Παραμύθι



      Θα σου πω ένα παραμύθι,
            το κουκί και το ρεβίθι,
            παραμύθι απ’ τα ξένα
            που ‘μουν, πριν γνωρίσω εσένα,
            με νεράιδες και με δράκους,
            με πεινασμένους και χορτάτους.

Δούλεψα ναύτης, γύρισα τόπους...


Που είν' το δίκαιο? ρωτούσα ανθρώπους,
σ΄Αμερικές, σε Μέση και Άπω Ανατολή...

...όμως κανένας φίλε δεν ήξερε να μου πει !


Κάποτε, σε μιαν εύφορη αποικία
ένας γέρο
ζητιάνος μου είπε με "σοφία" : 


     "Το άδικο ξέρω μόνο που είν' γραμμένο
     πάνω στο σώμα μας, βίαια χαραγμένο
     και στις ψυχές μας μέσα βαλμένο,
     το δίκαιο δε, από εμάς είν' ξεγραμμένο
     ούτε το γνώρισα.... ούτε το περιμένω !"

___________________________________________________________

Από το βιβλίο "Σπασμένος κάβος". Βιωματικό έμμετρο έργο
του Παναγιώτη Ματαράγκα No 143 / e-mail: pmataragas@yahoo.com /
Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων Cathy Rapakoulia Mataraga

_____________________________________________________________

    σπασμένος κάβος  

Σάββατο 11 Ιανουαρίου 2020

Μέχρι κι ο άλτης έκλαψε κειδά στη κοντραγέφυρα





Ξημέρωνε η πρωτοχρονιά δύο χιλιάδες είκοσι, πούφυγε για το δίχως επιστροφή
                                                    [τελευταίο μπάρκο του, ο καπετάν Παναγιώτης Λάμπος,
με άγνωστη σ' όλους πορεία και προορισμό.... μα όσοι τον ξέραν
                           [θα λέγαν πως τράβηξε για το νησί των Γιουρούμπα* το πόρτο Λάγος,
όντας όμως απρόβλεπτος ίσως νάβαλε πλώρη για Σαγκάη, ή Σιάτλ, ή Περθ,
                         [ίσως και για τα νησιά του Εκουαδόρ, του Δαρβίνου* τα Γκαλαπάγκος*.

Εγώ 'μως που τον έζησα θάλεγα σίγουρα πως πήγε Ρότερνταμ,
               [κοντά ν' αράξει στα 'λληνικά σκυλάδικα ή στων Ολλανδών την Αμπανέρα*
καθώς όλοι το ξέραμε ό,τι ο καπτα Παναγιώτης ήτανε μεν σκυλί της θάλασσας,
                                           [μα κι έξω καρδιά, καλοσυνάτος και γλετζές πέρα για πέρα.

Ίσως να ήταν κι ο μοναδικός καπτάνιος του καιρού μας,
                                                      [με τόσες στο ίδιο καράβι συνεχόμενες τετραετίες,
όμως τον σημαδέψαν, τον εξαντλήσαν και τον τραυματίσαν
          [τα άγχη του κυβερνήτη, οι τροπικές οι θέρμες, πούσια, πάγοι και αβαρίες.

Ίδια εποχή φτωχόπαιδα* κινήσαμε, ίδια εποχή τον κόσμο γυροβολιά γυρίσαμε,
                                                                   [ίδια και συνταξιοδοτηθήκαμε σαν γεράσαμε.

Τα ποντίκια του ψηφιοπαραμυθοχώρου ίδια εποχή μαζί τα πιάσαμε,
      [και συμφωνήσαμε με φεϊσμπουκμυνήματα ότι τη βάρκα όλοι μαζί τη κάτσαμε.

Μα ήρθε ο καιρός που απ' τις κοντραγέφυρες, λόγω ανωτέρας βίας,
                                                      [με τους φανταστικούς μας άλτες* πλέον δε θα μιλάμε.

Με Βήτα-Ταυ* ΚΑΠΤΕΝ ΑΝΤΙΟ  και με τραγούδι που σ' άρεσε τότε στην Οδησσό,
                          "για αλλού εμείς κινήσαμε........  κι αγγέλοι γι αλλού μας πάνε.      


_____________________________


*Άλτης :
               Προβολέας αναλαμπών για σήματα μορς.


*Βήτα Ταυ (BT) : Σινιάλο ότι περατώθηκε η συνομιλία με
                              μορς διά αναλαμπών μεταξύ δύο πλοίων.



*Φτωχόπαιδα : Απόσπασμα από γράμμα του καπετάν Παναγιώτη .......Γεννήθηκα κάπου εκεί στη φτωχογειτονιά σε μια κάμαρα..... καθόμασταν απέναντι, πιτσιρικάδες και βλέπαμε τις φλόγες αλλά τι να καταλάβουμε....Ήμουν 4 ετών το 1948 στον εμφύλιο όταν έκαψαν για δεύτερη φορά το σπίτι μου, είχε ξανακαεί από τους Γερμανούς το 1944...


                                                   ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΚΑΠΕΤΑΝ ΠΑΝΑΗ ΜΑΣ


___________________________________________________________

Από το βιβλίο "Σπασμένος κάβος". Βιωματικό έμμετρο έργο
του Οδυσσέα Ηβιλάγια No 142 / e-mail: pmataragas@yahoo.com /
Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων Cathy Rapakoulia Mataraga

_____________________________________________________________

*Λάγος : Αποτελεί κέντρο της οικονομικής ζωής της Νιγηρίας. Το λιμάνι του είναι το τρίτο μεγαλύτερο της Αφρικής, και αποτελεί μεταξύ άλλων σημαντικό διαμετακομιστικό κέντρο του πετρελαίου που παράγεται στη χώρα.

*Αμπανέρα : Νυχτερινό κέντρο στο Ρόττερνταμ που συχνάζουν........  και άλλα.....    ..............

* Γιορούμπα :
Το Λάγος ιδρύθηκε ως οικισμός των Γιορούμπα σε άγνωστη ημερομηνία.

Το όνομα με το οποίο είναι γνωστό στους δυτικούς το πήρε από τους Πορτογάλους αποικιοκράτες.
Για περισσότερα από τετρακόσια χρόνια αποτέλεσε σημαντικό κέντρο δουλεμπορίου, έως τα τέλη του 19ου αιώνα που προσαρτήθηκε ως αποικία από τους Βρετανούς. Όταν ανακηρύχτηκε επίσημα η Αποικία της Νιγηρίας το 1914, το Λάγος έγινε πρωτεύουσα.

* Γκαλαπάγκος (ισπανικό όνομα: Galápagos, 13 κύρια ηφαιστειακής προέλευσης νησιά, 6 μικρότερα νησιά, και 107 βράχοι και νησάκια. Το αρχιπέλαγος ανήκει πολιτικά στην Δημοκρατία του Ισημερινού, χώρα στη βορειοδυτική Νότια Αμερική. Το πρώτο νησί θεωρείται πως σχηματίστηκε 5 έως 10 εκατομμύρια έτη πριν, ως αποτέλεσμα της τεκτονικής δραστηριότητας. Τα νεότερα νησιά, Isabela (Ισαβέλα) και Fernandina (Φερναντίνα), διαμορφώνονται ακόμα, μέσω της πιο πρόσφατης ηφαιστειακής έκρηξης του 1998. Τα νησιά κατανέμονται γύρω από τον ισημερινό, 965 χιλιόμετρα (περίπου 600 μίλια) δυτικά του Ισημερινού (0°Ν 91°Δ). Είναι φημισμένα για τον απέραντο αριθμό ενδημικών ειδών τους και τις μελέτες που πραγματοποίησε εκεί το 1835 ο Κάρολος Δαρβίνος, οι οποίες οδήγησαν στη θεωρία της φυσικής επιλογής. 

*Δαρβίνος Κάρολος Ροβέρτος
Charles Robert Darwin : Άγγλος φυσιοδίφης και γεωλόγος, ο οποίος έμεινε στην ιστορία ως ο θεμελιωτής της Θεωρίας της Εξέλιξης, μια σύλληψη που -σύμφωνα με τα λόγια του Τζούλιαν Χάξλεϋ- υπήρξε «αδιαμφισβήτητα η πιο σημαντική ανακάλυψη στον τομέα της βιολογίας». Έχει χαρακτηριστεί ως μία από τις σπουδαιότερες μορφές της ανθρώπινης ιστορίας. Υπήρξε ο εισηγητής του μηχανισμού της φυσικής επιλογής, και υποστηρικτής της Κοινή Καταγωγής των Ειδών, σύμφωνα με την οποία όλα τα είδη μοιράζονται εξελικτικά έναν κοινό πρόγονο. Σε κοινή δημοσίευση με τον Άλφρεντ Ράσελ Γουάλας εισήγαγε τη θεωρία της φυσικής επιλογής, στην οποία η πάλη για επιβίωση δημιουργεί τη διακλάδωση των ειδών και έχει παρόμοια αποτελέσματα με την πρακτική της τεχνητής επιλογής.



 



   σπασμένος κάβος 

Παρασκευή 13 Σεπτεμβρίου 2019

Όταν του Κρητικού "τη δίνει"... κι η όμορφη ιστορία που φθίνει



Συνάδελφοι ναυτεργάτες στα μέσα του προηγούμενου αιώνα

Ρετάλια απ' τη δουλειά ολονυχτίς ως τα χαράματα,
      [άυπνοι και τ
ην προ-προηγούμενη την νύχτα, απο σκαμπανεβάσματα* και μπότζια*.

Πρωί πρωί ο Μπόσης* έσπαε τσιμέντα*, και στέλνει εμάς, δυό τρεις νομάτους
                               [να αρματώσουμε την μπίγα* καθώς πλησιάζαμε τη Σαβάνα Τζόρτζια

κι ενώ η πιλοτίνα εσφύραε κιόλας να μαϊνάρουμε την ανεμόσκαλα...
             [όλα δε τούτα περνώντας τη*σημαδούρα άφιξης που οι καπετάνιοι λενε "σι-μπόι*".

Τότε... κει δα έγινε και η συμπλοκή στο πάνω ντεκ*,
                       [κι ακούσαμε εκφράσεις όπως γαμ@@σαι.. πούσ@@...και σου γαμώ το σόι..


Τρέξαμε όπως όπως πάνω ακούγοντας του παραμάγερα την κραυγή "θα σκοτωθούνεεεε",
                  [και βλέπουμε το μπόση νάχει αρχίσει σε μπουνίδι και κλωτσίδι τον ναύτη Φίλια,
που
από Θεσσαλονίκη τσαμπούκαλος  και δαύτος πρώτης,
                          [να του ορμάει οργίλος κραδαίνοντας μία αφημένη που βρήκε εκεί γκαβίλια*.

Τον Μανωλιό λόγω του ότι ήταν δουλευτεράς και ματσακόναε* για τρεις,
                    [τον έκανε ο πατριώτης του Κρητικός καπτάνιος στο πιτσιφύτιλο λοστρόμο.
Έκτοτε τα μένεα έπνεαν εναντίον του οι αναμένοντες από καιρό παλιοί, προαγωγή,
   [και τσόγλανο τον ανεβοκατέβαζαν που έφτυσε των καραβιών τον άγραφο τον νόμο.


Ποτέ δεν τόχανε δεχτεί... ποτέ..... αυτοί οι βετεράνοι του ναυτεργατικού κινήματος,
            [αυτά τα παιδιά της πλώρης.....της ΟΕΝό.....των Λίμπερτυ* οι θαλασσοδαρμένοι,
πως ένας νεαρός με δύο χρόνια υπηρεσία όλα κι όλα...... αυτούς....... ναι αυτούς.....
   [που φάγανε όλο τον πόλεμο και τις τορπίλες, να τους διατάζει και να τους τη βγαίνει.

Έτσι συνέχεια εμείς αντάρα, βρισιές, κάθε λογής τα μπινελίκια,
                                                              [καυγάδες και φαγωμάρα είχαμε πάνω στο καράβι.
 


Φύγαμε απ' τη Σαβάνα κι αφού πηδήξαμε παλούκια σ' Ατλαντικό και Ινδικό
   [πιάσαμε πόρτο στην Αφρική, στην επικίνδυνη Μομπάσα και μ' όλο πούταν' βράδυ,
άλλοι, στις Τρούμπες του εξωτερικού, γραμμή, άλλοι κωλάδικα, άλλοι χαμαιτυπεία,
  [κι αφού μισομεθυσμένοι εβγάλαμε τα μάτια μας σ' ένα τεράστιο μπουρδέλο θλιβερό,

ξάφνου βλέπουμε έναν δικό μας, το Φίλια πάλι, πέντε να τον κρατάνε,
     [και τρείς προαγωγοί να τον βαράνε.. δηλαδή "γιουνάιτεντ* νταβάδες" σύνολο οκτώ,

Απ' ότι συνενοηθήκαμε με τα κορακιστικοαγγλικά μας,
   [και βέβαια με τα κορακιστκοαγγλικά τους, έβρισε κι έδειρε ο δικός μας μία πουτάνα,
γιατί η βιζιτού με τα σπασμένα Ελληνικά της όπως εφώναζε ο Φίλιας,
                                                 [του έβρισε και του βλαστήμησε την οικογένεια και τη μάνα..

 Σαν αστραπή πετάγεται ο Μανωλιός που μοναχός τα έπινε πιο κει
                               [όταν ακούγοντας τα "ιντερνάσιοναλ*" μπινελίκια  πήρε αυτός χαμπάρι.


Οκτώ σε ένα ορύεται ρε άνανδροι, ρε καθίκια?  

και πιάνοντας το απ' τη μανίκα* τραβάει όξω απ' το φουκάρι* το μαχαίρι 
                              [ορμόντας πάνω στο σωρό....της Κρήτης το ατρόμητο εκείνο παλληκάρι,
παρόλο πούχανε με το Φίλια τις προάλλες στο ξύλο πλακωθεί,
                   [τώρα δερνόταν ένας Έλληνας, κι ο Κρητικός πατριώτης ανάποδες είχε πάρει.


Περνάει δεν περνάει μισό λεπτό και... μέσα σ' ένα πανικό 

                                      [καταχεσμένοι βλέποντας τη λάμα οι νταβατζήδες γίνανε σκόνη....
Τον Φίλια, που στα μάτια του δεν πιστεύει ποιος τον γλύτωσε,
                   [και που τόπι τον είχαν στο ξύλο κάνει... ο Μανωλιός πάει και τον σηκώνει. 


Αυτό που έγινε είναι απίστευτο κατόπι σαν επιστρέψαμε στο καράβι
                                                       [και τα καθέκαστα μάθανε όλοι απ' το πλήρωμα οι άλλοι.


Δεν ξανακούστηκαν ποτέ τα "τσόγλανος, μπάσταρδος και μικρός",
               [κανείς δεν την ξανάπεσε στον Κρητικό, και η εκτίμηση γι αυτόν ήταν μεγάλη,
καθώς άπαντες την απαράμιλλη παλληκαριά του εθυμόνταν
             [κι όποτε στο ντεκ απάνω συναντιόνταν.... σου 'μοιαζε σαν όλοι να υποκλινόνταν

Ναι υποκλίνονται μούπε με τη σοφία του ένας της μηχανής γερολαδάς, είναι ο νόμος...

         [του ισχυρότερου, που στα βιβλία του Δικαίου δεν φαίνεται κι ουδέποτε φαινόνταν

και από αιώνες κρατάει όλους μας υποταγμένους όλους μας μαζεμένους,
      [κι αν δεις πως κάποιος τσαμπουκά πουλάει.... σίγουρα ο "άλλος" είν' ο πιο αδύνατος
που θα ακούει τα σχολιανά του γιατί αλί η καρδιά του δεν το βαστάει να μετρηθεί,
                        [με κάποιον που θεωρεί πιο δυνατό κι ακτύπητο….. έτσι στέκεται αμίλητος
όταν... ανάλογα τη περίπτωση, ο καταπιεστής του... ο τύρανός του... ή αν θες
                           [ο βασανιστής του... ο εξουσιαστής του, υπερτερεί σε ρώμη και δυνάμεις,
κάτι που κι εγώ αλλά και 'συ, αν το σκεφτείς (ποτέ μην πεις),
           [συχνά ή σπάνια, σίγουρα πάντως κάποιες φορές και συ το κάνεις, ή θα το κάνεις.

___________________________________________________________


Από το βιβλίο "Σπασμένος κάβος". βιωματικό έμμετρο έργο
του Οδυσσέα Ηβιλάγια Νο 138 / e-mail: pmataragas@yahoo.com

Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων Cathy Rapakoulia Mataraga
____________________________________________________


*ΟΕΝΟ  (Ομοσπονδία Ελληνικών Ναυτεργατικών Οργανώσεων) : Ιδρύθηκε το 1943, και μεις οι νεώτεροι ακούσαμε τους παλιούς συνάδελφους να λένε μεσ' τα καράβια ότι χάρις σε αυτούς τους ναυτεργάτες, κοιμόμαστε σε σεντόνια, τρώμε μεσημέρι βράδυ κρέας (ν' αντέχουμε στη σκληρή δουλειά) και δεν κουβαλάμε όταν μπαρκάρουμε ακόμη και την κουβέρτα μας, ακόμη και το πιάτο μας από το σπίτι.
Ο ναυτεργάτης, γεν. γραμματέας της ΟΕΝΟ, Αντώνης Αμπατιέλος, στο βιβλίο του γράφει ...........Το μετερίζι ήταν το ελληνικό καράβι, αυτοί οι φοβεροί σκυλοπνίχτες, με τις πιο άθλιες συνθήκες. Ηταν πραγματικός ηρωισμός τότε ν' αποδιώχνεις μια δουλειά έξω στη στεριά, ασφαλή από κάθε άποψη: Το βράδυ να κοιμάσαι ήσυχος κάτω από στέγη, να μη θαλασσοπνίγεσαι και πάνω από όλα να μην έχεις το άγχος από ένα πιθανό τορπιλισμό. Παρ' όλα αυτά, το κάλεσμά μας βρήκε απήχηση. "... Ετσι, πολλοί ναυτεργάτες μπαρκάρισαν, και έβαλαν τα θεμέλια του ναυτεργατικού κινήματος". 



       ΓΛΩΣΣΑΡΙ 

* Σκαμπανέβασμα, η ταλάντευση πλεούμενου πάνω στα κύματα, κατά τη διάρκεια θαλασσοταραχής* * Μπότζι, Κλυδωνισμός 
* Μπόσης, Λστρόμος
* Σπάσιμο τσιμέντων, Η οπή στην κορυφή του χώρου που αποθηκεύεται η καδένα της άγκυρας 
                                      καλύπτεται πρόχειρα με τσιμέντο μην μπούνε νερά στο ταξίδι και φτάνοντας
                                      στο λιμάνι πάει ο λοστρόμος και τα σπάει να είναι έτοιμη η άγκυρα. 
* Αρματώνουμε την μπίγα, προετοιμάζουμε τον γερανό 
* Πιλοτίνα, Πλεούμενο που μεταφέρει τον πλοηγό
* Μαϊνάρω, Κατεβάζω
* Σι-μπόι, Σημαδούρα προ του λιμένος
* Ντεκ, Κατάστρωμα
* Γκαβίλια, Αιχμηρό μέταλο για επανασυγκόλληση σχοινιών
* Ματσακόνι, Σφυρί αποσκωρίασης
* Λίμπερτυ, Τύπος πλοίου
* Γιουνάιτεντ, Ενωμένοι
* Ιντερνάσιοναλ, Διεθνής -ές
* Μανίκα, Η λαβή του Κρητικού μαχαιριού 
* Φουκάρια, Οι θήκες των "ασημωτών" μαχαιριών της Κρήτης

                                Αφιερώνεται στους συνάδελφους ναυτεργάτες εκείνου                                    
του καιρού που ονειρεύτηκαν την Ανατολή τού δεύτερου 
φεγγαριού, αγνοώντας όμως, αυτοί οι αγνοί ιδεολόγοι     
πως επτά χιλιάδες χρόνια πριν ο Δίας εκσφενδόνισε        
      την Εσπερία (έτσι ονομαζόταν τότε κατά την μυθολογία        
μας η δεύτερη σελήνη) και βούλιαξε την Ατλαντίδα.        
                                                                             (Ελληνική Μυθολογία)    


   σπασμένος κάβος  



Παρασκευή 6 Σεπτεμβρίου 2019

Δεκαοκτάωρες βάρδιες και Δεκαοκτάποντες γόβες



Το πολυδιαφημισμένο βιβλίο "Καλημέρα Θλίψη",  της Φρανσουά Σαγκάν*,
               [διάβαζε στο τράνζιτο του αεροδρόμιου η υπεργκόμενα πριν να αναχωρήσει,
(το "μπεστσέλερ Μπονζούρ Τριστές (Bonjour Tristesse) που σε Παρίσι και Ρώμη
                                                    [έκανε πάταγο και λέγανε ότι κι εδώ εκδοτικά θα σκίσει)....

Πάγαινα για μπάρκο, για μεροκάματο θαλασσινό του τρόμου,
                               [άφραγκος ως συνήθως, τον ίδιο καταραμένο δρόμο έπαιρνα πάλι,
με πόδια κομμένα από το άγχος για το που πάω, τι θα βρώ ?
                    [θα επιστρέψω ζωντανός ? ένα κοκτέιλ σκοτούρας-φόβου μες το κεφάλι,
άραγες θα με μαχαιρώσουν στα πορνοκαλτερίμια όπου μοιραία θα βρεθώ ?
                       [θα ναυαγήσω ? από πετρέλαιο θα καώ ? θα πάω τζάμπα και θα πνιγώ ?

                     κι αν αρρωστήσω... που τα καράβια μας δεν έχουνε γιατρό ?
               [και χίλια άλλα, όπως επίσης ποιο "εργατομάχο" προϊστάμενο εκεί θα βρω,
γιατί 'ναι γνωστό, πως αν δεν "πατάει" το πλήρωμα, ο επικεφαλής τους,
                                                    [άνεργος θα μείνει και.... για επίδομα κι αυτός θα πάει,
προκειμένου λοιπόν να τη βγάλει καθαρή και το κεφάλι του μη φάει...
                                          [ότι κι αυτόν είχανε κάποτε "πατήσει", κάνει πως το ξεχνάει...

Μα η ανέχεια σε σπρώχνει σ' άβυσσους..... είν' η αλήθεια,
                                                                      [και όπως τρέχανε έξοδα, τρέχανε νοίκια,
φαμίλια πάμπτωχη, χαροκαμένη, ορφανεμένη και πεινασμένη
                                       [όλοι από μένα περίμεναν... για επιβίωση κάποια βοήθεια.

Παρόλο όμως που ψυχολογικά σερνόμουν τα ξέχασα όλα κοιτάζοντάς την
                              [κι αναρωτιόμουν, αν ήτανε ξένη τουρίστρια, ή κούκλα από εδώ εγχώρια.

Σαν ένιωσα το βλέμμα της να μ' ερευνά απ' το κεφάλι ως πόδια,νόμισα πως της άρεσα,
                                [και αν και κομμάτι κακοφτιαγμένος, τόπαιξα γόης και πέρασα τα όρια.

Την επλησίασα με κοπλιμέντα και παρλαπίπες ......... εκείνη τάχασε....
                                                         ["...τρελάθηκες μου λέει ρε καραβοχαμένε.... θείε Παναή ?
η ανιψιά σου είμαι η καμπαρετζού, η τσούλa όπως θα άκουσες να με λένε οι συγγενείς,
                                                                [και για δουλειά πηγαίνω στο εξωτερικό όπως και σύ...
...ξέρεις συνέχισε, οι συγγενείς, οι τάχα τίμιοι κι αμόλυντοι, άντε μη χέσω,
                                                                          [που από την οικογένεια μ' έχουν αποκληρώσει.

Μα πώς να με γνωρίσεις τόσα χρόνια που έχεις να με δεις...?
                                                                                 [αυτοί οι μπάσταρδοι μ' έχουν απομονώσει,
και... και να παρακαλάνε να μην τα πάρω καμιά μέρα στο κρανίο, στο τσάκα είμαι,
                                    [και τα κερατά τους στη γειτονιά κάποιος ανώνυμος τ' ανακοινώσει.


Σχεδόν μωρό με άφησες.... όταν μικρό παιδί και συ έφυγες από το χωριό μας,
           [έλειπες χρόνια, εγώ μεγάλωσα.... και στο κλαρί βγήκα νωρίς, για μια δεκαετία.

Κάποτε νταραβέρι έκανα με ένα Γάλλο νταβατζή
                                  [και έκτοτε καμπαρετζού δουλεύω στη Λυών, στη κεντρική Γαλλία..."
    Της λέω σε παρόμοιο καζάνι, από τότε βράζω κι εγώ, αφού για φράγκα
                               [το σώμα μου πουλάω στην ουσία... και βλέπεις τώρα ένα καμπούρη
από την πολύωρη ορθοστασία, έναν αρρωστιάρη από τις θέρμες των τροπικών,

                      [που τον φωνάζουν απ' τα τριανταπέντε "ο γέρος με τη χαραγμένη μούρη,
γιατί δεκαεξάωρα ματσακονίζοντας, ξάγρυπνος τις νύχτες τραβώντας κάβους,
                              [και σε ένα συνεχή αγώνα επιβίωσης, γέρασα πριν της ώρας μου εγώ,
μπορείς δε να προσθέσεις και τις ακροβασίες με καντιλίτσες σ' άλμπουρα,
           [σε σκαλωσιές, τα εξαντλητικά σταμπάγια* και τον ύπνο με το ένα μάτι ανοικτό..."



"Ορθοστασία μου λέει τραβάω κι εγώ σαν ο νταβάς με βγάζει και στη πιάτσα...
                                        [και με τίς σέξυ δεκαοκτάποντες γόβες, αναθεμάτες. δεινοπαθώ".

"Αχου, κοπελιά μου της απαντάω, σαν στεργιανή, δεν ξέρεις για τί ορθοστασία λέω,
                                                         [και θα σου πω μία περίπτωση να καταλάβεις τι εννοώ:

Μπαίνουμε απ'  τον Ατλαντικό με το Γερμανικό καράβι St.Patrick μες το ποτάμι του Άγιου Λαυρέντιου,
                                                            [στα σύνορα ΗΠΑ-Καναδά,
με προορισμό το Ντιτρόιτ, και όλο το πλήρωμα σε σταμπάι*           [διαρκείας, στη τσίτα δηλαδή κάπου 18 ώρες του κερατά.
καθώς το καράβι ανεβοκατέβαινε λόκια* στις Μεγάλες λίμνες
στο κάθε τόσο με λύσε δέσε, από τη μία λίμνη στην άλλη,
                                  [και κάπως καθόντουσαν όλοι λίγο κλεφτά,
μα έλα στη γέφυρα που απαγορευότανε τότε, με απόλυση,
ο αξιωματικός για να καθίσει, τσάκισα έτσι ανεπανόρθωτα,
    [μέσες και γόνατα και πλάτες και έως σήμερα πονάνε αυτά.

"...Κατάλαβες τώρα ? Τέλος πάντων όπως και νάχει παρεμφερείς κάνουμε εργασίες,
                                             [με μόνη διαφορά ότι εσύ τα παίρνεις χοντρά απ' τους ματσούς,
και συγκριτικά με σένα, με ζόρι και με τρεμάμενο χέρι μου τα δίνουν... 
              [ενίοτε δε βάζουν και φέσι κάποιοι, τάχα με πτώχευση, και κλαίς μηνών μισθούς.

Παρεμφερείς μου λέει δεν είναι οι δουλειές μας, γιατί σε μας φέσι δεν μπαίνει,
   [φροντίζει τούτο η  λάμα του νταβά..... κι έτσι αν το γουστάρει κάποιος να με γλεντήσει
στο κομοδίνο χοντρό το μάτσο θα πρέπει από βραδύς να ακουμπήσει,
                                                                       [και τα μπαγκάζια της άρπαξε για να αναχωρήσει.



___________________________________________________________


Από το βιβλίο "Σπασμένος κάβος". βιωματικό έμμετρο έργο
του Οδυσσέα Ηβιλάγια Νο 137 e-mail: pmataragas@yahoo.com
Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων Cathy Rapakoulia Mataraga

___________________________________________________



*Λόκια Locks, Μια σκάλα νερού, μία δεξαμενή κλειστή σε κάθε άκρο. Αφού ένα πλοίο εισέλθει το νερό αντλείται μέσα ή έξω από αυτή, κάνοντας το σκάφος να σηκωθεί ή να κατεβεί. Μόλις επιτευχθεί η σωστή ανύψωση, ανοίγει η αντίθετη πύλη της εισόδου και το πλοίο εξέρχεται από τη δεξαμενή.. Χρησιμοποιώντας την υποδομή αυτή, τα σκάφη είναι σε θέση να ξεπεράσουν τις αλλαγές στην υψομετρική διαδρομή γιατί η στάθμη του (γλυκού) νερού στις Μεγάλες Λίμνες της Αμερικής είναι πιο ψηλά από τη στάθμη της θάλασσας έως και διακόσια μέτρα...
Στο σύστημα Great Sea Lakes Seaway, 16 τέτοια συστήματα ανυψώνουν ή χαμηλώνουν τα πλοία συνολικά 600 πόδια από το Μόντρεαλ στη λίμνη Superior. Οι πέντε Μεγάλες Λίμνες, τα κανάλια σύνδεσης τους και ο ποταμός St. Lawrence αποτελούν ένα από τα μακρύτερα βαθιά συστήματα πλοήγησης στον κόσμο.
Αυτή η δι-εθνική πλωτή οδός υπήρξε το θεμέλιο της οικονομίας της περιοχής για περισσότερα από 200 χρόνια. Σε μια εποχή πριν από τους σιδηροδρόμους και τους αυτοκινητόδρομους, οι Μεγάλες Λίμνες και ο ποταμός St. Lawrence λειτουργούσαν ως το κύριο σύστημα μεταφοράς. Πολλές από τις μεγαλύτερες πόλεις της Βόρειας Αμερικής εγκαταστάθηκαν κατά μήκος της πλωτής οδού καθώς το εμπόριο άνθισε μεταξύ των λιμανιών τους. Σήμερα, η ναυτιλία Great Lakes-Seaway είναι εξίσου σημαντική. Κάθε χρόνο μεταφέρονται περισσότεροι από 160 εκατομμύρια τόνοι θαλάσσιου φορτίου στην περιοχή ή σε προορισμούς στο εξωτερικό. 

 * Σταμπάι πληθ. σταμπάγια,  Stand by, σε ετοιμότητα, ξύπνιος και στη τσίτα δηλαδή. 

* Kαντιλίτσα,  Ναυτικό δέσιμο μην πέσεις και σκοτωθείς σαν βάφεις ψηλά στα άλμπουρα

* Χοτ-παντς,  Πολύ κοντά σορτς

* Περιγράφοντας τις μνήμες μου από την αγωνία του ναυτικού για το άγνωστο, με άγγιξε ένα τρυφερό γραπτό από το blog "Επτάνησος Πολιτεία" και να το μοιραστώ σκέφτηκα:

Το Φυλαχτό

Το μεγάλο δράμα ήταν το μπαρκάρισμα, ο αποχαιρετισμός πότε στο λιμάνι και πότε στο Αεροδρόμιο. Μόλις κατέβαινε η βαλίτσα της Σιγκαπούρης από το πατάρι άρχιζαν τα δάκρυα πότε κρυφά και πότε φανερά. Μάνα -πατέρας-Γυναίκα-παιδιά και η Νόνα, όλοι κρεμόντουσαν στο λαιμό σου με μάτια βουρκωμένα, λες και θα έφευγες για πάντα, δεν θα σε ξαναβλέπανε, τα παιδιά μικρά έως μωρά, ίσως να μην καταλάβαιναν μα έβλεπαν τους άλλους και έκλεγαν και αυτά μαζί.
Η Μάνα με επιμέλεια είχε φτιάξει το χειροποίητο Φυλαχτό με χώμα που είχε πάρει από την κρύπτη του Αγίου Γερασίμου και ήτο χρυσοκεντημένο με έναν κόκκινο σταυρό σε κάθε όψη.
-Να πάρτο παιδί μου να σε φυλάει και με μια παραμάνα το κρέμασε στην μέσα τσέπη του σακακιού μου! Από την ώρα εκείνη μου φαινότανε πως γινόμουνα άλλος άνθρωπος, σαν να κρατούσα πιστόλι-όπλο ήμουν δυνατός και το έσφιγγα με το μπράτσο μου, χτυπούσε η καρδιά μου, την άκουγα... ήταν η δύναμή του ;;;           ΄Έφυγα !!!          Μέρα νύχτα το φορούσα στην δουλειά στην βάρδια, στο ματσακόνι, στην κουβέρτα, στην σκαλωσιά στην Μάσκα, στην Καντιλίτσα στο άλμπουρο στα μπάρ με τα κορίτσια, ποτέ δεν το έβγαζα. Μαζί του πέρασα Αγέρηδες-Φουρτούνες και μπουνάτσες.!
Μα ήρθε η κακιά ώρα που ο Καπετάνιος στις 01,30 φώναξε από τα μεγάφωνα:
"...όλοι στις βάρκες με τα σωσίβια !!!" Συγχρόνως χτύπησε συναγερμός με τα κουδούνια, ανατριχίλα και σπουδή, κλάματα-μοιρολόγια. Βρέθηκα με τον Καμαρότο στο Deck της Τσιμινιέρας, εκεί ο μπάρμπας Μηνάς ένας Θερμαστής από του Παξούς είχε αγκαλιάσει έναν ανεμοδόχο και έκλαιγε !
- "έλα μπάρμπα του λέει ο Καμαρότος πάμε στην βάρκα" - "σύρετε, παιδιά μου εγώ δεν ξέρω μπάνιο, θα πάω μαζί με δαύτο και φώναζε, Χρυσή μου δεν θα σε ξαναδώ"           Ένας κρότος βαρύς ακούστηκε ! το πλοίο κόπηκε, μπατάρισε από το μινεράλι όταν δόθηκε το σύνθημα να πέσουμε στην θάλασσα, είπα - "Βόχτα Μάνα μου...", έσφιξα το φυλαχτό και φουντάρισα !!!         Φοβερές στιγμές ,ανατριχίλας. Κρύα τα νερά!!!          Σαν χάραξε ψαχνόμαστε, μια βάρκα αναποδογυρισμένη το πλωριό κομμάτι είχε σχεδόν βυθιστεί ίσα -ίσα φαινότανε, ενώ το πρυμιό εξηφανίσθη. Πριν την δύση του ηλίου μας μάζεψε το Ρώσικο ψαράδικο ανοικτής θαλάσσης "Καπεταν Γκαντεμιρ" έλειπαν όμως οκτώ αυτοί δεν ήλθαν ποτέ μαζί μας.
(Ειρηνικός-Ανοικτά της Χιλής-!1968 M/V PERLA >M> !!)
__________________________________________________________________________
του Μάκη Τζουγανάτου             Posted by gregorio_marcheto




   σπασμένος κάβος  

Παρασκευή 7 Ιουνίου 2019

Και τα μυαλά στις... βάρκες


Και τα μυαλά στις... σωσίβιες βάρκες
                                               [κι όχι στα κάγκελα... όπως το λένε οι στεργιανοί
έχουνε μες τα βαπόρια, μέρα-νύχτα,
                                           [ξύπνιοι ή κοιμισμένοι, για να σωθούνε οι ναυτικοί,
μπας και ο Χάροντας καβάλα σ' άγρια κύματα,
                                                        [το ξαναδοκιμάσει για να τους πάρει τη ζωή.

                                     

Μπορεί να τάχεις ξανακούσει, ίσως μου πεις,
             [αλλά ποτέ δεν σούπανε για κείνα τα καλοτυλιγμένα
μέσα στη τσέπη του ναυτικού "τα πράσινα σωσίβια",
         [τα κατοστοδόλαρα δηλαδή, στα δύο πουν' τσακισμένα
και σε νάιλον σακουλάκια μέσα, τρίδιπλα μη βραχούν,
    [αφού με τόσο κίνδυνο κόπο και αίμα τα έχουνε βγαλμένα.

Και αν τους "στεγνούς" τρομάζει
                  [των εργατών της θάλασσας το σκεπτικό,
για κείνους "επιβίωσης είναι θέμα... 
                                      [αν επιβιώσουν", πρακτικό.

Στην επάνω φωτογραφία, στην αριστερή τσέπη του ναυτικού,
                                                        [που κατόπιν αδείας του στην ιστορία μας αναρτώ,
έντονα διαγράφεται το "χρηματοκιβώτιο της φτωχολογιάς",
             [μπας και το στριφτό "κορώνα-γράμματα της ζωής"..... τους κάτσει θετικό.

Ξέρω.... πως το υπόγραψα, στον Περαία, όταν μπαρκάρισα...
                                                       [ότι μαζί με άλλα, "παίζει και η περίπτωση να πνιγώ",
όμως ποτέ δεν ξέρεις, ίσως τον ξεγελάσω 'γώ το χάρο,
                                                           [νάμαι αυτό που λεν "κωλόφαρδος" και να σωθώ,
έεε.... να μην έχω και κάνα φράγκο να περάσω μέχρι νέο μπάρκο να βρεθεί ! ?
                                                    [και αν μου λάχει να πέσω πάλι ο γκαντέμης σε ναυάγιο,
ελπίζω και τούτη τη φορά τη Παναγία τη Γρηγορούσα προστάτη νάχω...
                       [ή τον Αη Νικόλα... ή τον Άγιο Στυλιανό... ή τέλος πάντων κάποιον Άγιο.  
____________________________________________________________________________


Από το βιβλίο "Σπασμένος κάβος". βιωματικό έμμετρο έργο 

του Οδυσσέα Ηβιλάγια Νο 140 e-mail: pmataragas@yahoo.com
Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων Cathy Rapakoulia Mataraga

______________________________________________________________________________


   σπασμένος κάβος 

Τετάρτη 3 Απριλίου 2019

Ο Πιλότος, τα Κανόνια κι η Σκουμπάφαινα



Όσα δεν έμαθα για την Ύδρα τότε που σπούδαζα στο νησί,
                                              [στην παλαιότερη μες τη Μεσόγειο, των καπετάνιων τη σχολή,
τάμαθα μέσα σ' ένα βράδυ απ' τον πιλότο* μας, τον Υδραίο Αντώνη Τζίρμπη,
     [που διανυκτέρευσε στο καράβι, αφού η πιλοτίνα* λόγω καιρού παρέμενε στην ακτή.

Και τι δεν μούπε !!  τί για τις στέρνες που γέμιζαν οι καπετάνιοι της με λίρες χρυσές!
                     [τί για τις παρεμβάσεις των καραβιών της να εφοδιάζουν τον Ναπολέοντα!

Τον πρόγονό του θα αναφέρω μόνο, Αντώνης Τζίρμπης κι αυτός,
                   [που τον κρεμάσανε στ' άλμπουρα οι Τούρκοι, τον θαλασσινό εκείνο λέοντα,
μαζί με 66 άλλους Υδραίους ναυτικούς, γι' αντίποινα οι Οθωμανοί,
                                             [κι ήταν από τα πρώτα θύματα του απελευθερωτικού αγώνα...

Με τον καπτα Αντώνη είμασταν συμμαθητές και σκέφτηκα να πω δυό λόγια
                   [για ότι ζήσαμε και ζούμε οι δυό μας τον εικοστό και εικοστό πρώτο αιώνα.

Διδαχθήκαμε 4 χρόνια κηδεμόνευση και μανιπουλαρυπόταξη* "νεώς στρογγύλης"*
                                        [στης Ύδρας που ήδη σου μίλησα τη σχολή, όπως και για το νησί.

Πάν' τρία τέταρτα αιώνα από τότε κι όμως θυμάμαι ακόμα την πρώτη οπτική επαφή,                                                             [πλησιάζοντας στον κάβο το καράβι, την άκρως εντυπωσιακή,
που  με δέος έβλεπα τα απειλητικά της Ύδρας τα κανόνια, το φόβητρο των Τούρκων,
                               [καθώς απ' τις 27 Μαρτίου 1821*, δεν τόλμησαν πια να πάνε κατά κει.

Η δικαιολογημένη των Υδραίων περηφάνεια, λόγω της ιστορίας τους,
                                                                      [απ' όλους μας αντιμετωπίζεται με δέοντα σεβασμό,
και γίναμε έξαλλοι, εμείς οι επήλυδες* του νησιού,
                       [από αυτά που έγραψε προ καιρού, έτερο υβρίζον ημάς Γερμανικό περιοδικό,
το Σπίγκελ, που συναγωνιζόμενο το Φόκους σε προπαγάνδα, φούσκωσε και παραποίησε
     [ένα φορολογικού ελέγχου επεισόδιο κατηγορώντας μας για κολοσσιαία φοροδιαφυγή.
Βέβαια τον έφορο οι Υδραίοι, για να πούμε και του στραβού το δίκιο,
                                                                 [τον διώξανε κακήν κακώς και καροτσάκι απ' το νησί...
μιά συμπεριφορά περίεργη κι ακατανόητη, για όσους το ντι εν έι των Υδραίων,
                                 [δεν έχουν μελετήσει και βαθιά μέσα στην ιστορία τους δεν έχουν μπει.  

Κάπως σαν "Οι Γερμανοί Ξανάρχονται" νομίζω τόδαν οι κάτοικοι του ηρωικού νησιού,
                            [που δεν ξεχνούν το όσα κάνανε σε δαύτους του Όθωνα οι Βαυαρογερμανοί,
σαν πάλι είδαν γερμανοτρόικες, λιτότητα, μνημόνια, αυτοκτονίες, συσίτια,
                                 [κι οι φόροι νάναι γερμανοκατευθυνόμενοι απάνθρωποι κι εξουθενωτικοί.

Και τότε, το 1838 τους πήραν οι Υδραίοι με τις πέτρες όταν ο Βαυαρός Διοικητής,
                                        [ονόματι  Πάκμορ, διέταξε 17 Υδραίους να καταταγούνε στο στρατό...

- "Δεν πάει κανένας τ' απαντήσανε, 'μείς είμαστε θαλασσινοί
       [και 800 'πηρετάνε τώρα την πατρίδα στα καράβια, δεν πάμε με τίποτα  στο τακτικό"*.

- "Μωρέ θα πάτε και θα πείτε κι ένα τραγούδι.... θα πάτε θέτε δε θέτε..."
                                       [τους αποκρίνεται απειλητικά με απολυταρχικό μένος ο Βαυαρός....

Τότε περήφανα σιμώνει μία ψυχωμένη Υδραία, η Σκουμπάφαινα,
                                                   [του αστράφτει δυό χαστούκια και....... επακολουθεί χαμός,
καθώς πέφτουνε όλοι πάνω του, τον κάνουνε τουλούμι... και δεν θα γλύτωνε
                  [αν δεν τον άρπαγαν οι ψυχραιμότεροι να τον μπαρκάρουν απ' το Μαντράκι..

Πάλι πήραν τα όπλα οι Υδραίοι, λάβαρα σήκωσαν, σημαίες,
               [ξεμύτισαν από τις πολεμίστρες τα κανόνια, για όποιον τολμήσει λέγαν νάρθει...

Ζώστηκε από κυβερνητικά καράβια το νησί, μα ποιός να πλησιάσει στα πυροβόλα,
                                 [κι αρκέστηκαν οι Βαυαροί σε μιά ατέλειωτη εξαντλητική πολιορκία...

Ε, πόσο ν' αντέξουν οι επαναστατημένοι..... τα πέταλα τίναξαν από την πείνα,
                                                                            [μιλάμε για πείνα και των γονέων όχι αστεία...

Συνθηκολόγησαν σαν φτάσανε στο απροχώρητο... για να επιζήσουν τα παιδιά τους,
                               [κι οι βασιλιάδες για να τους καλοπιάσουν  δώσαν σε όλους αμνηστία...
εκτός απ' την πρωταγωνίστρια όμως, τη Σκουμπάφαινα κι άλλους 40,
                                                          [μα πουθενά δεν αναφέρεται ποία υπέστησαν τιμωρία.

                                                                  ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Στις μέρες μας και στους κυβερνοχωροκαιρούς μας.....  παν' οι Σκουμπάφαινες
                                                               [και κάτω οι σημαίες (Μικρούτσικος) που παρελάσαμε,
μπορεί να μας χλεύασαν, να μας λοιδόρησαν και να μας πρόσβαλαν οι "φοκουςσπήγκελ"
    [κι άλλοι καμπόσοι...... μα 'μεις επιμονή στον "Νες", τη ζαχαρένια μας δεν τη χαλάσαμε!
________________________________________________________________________________  

                                                                         συνεχίζεται

 
Από το βιβλίο "Σπασμένος κάβος", Βιωματικό έμμετρο έργο
του Οδυσσέα Ηβιλάγια No 139 / e-mail: pmataragas@yahoo.com /
Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων Cathy Rapakoulia Mataraga

______________________________________________________

* Πιλότος: Πλοηγός δηλαδή ένας καπετάνιος που βοηθάει να εισέλθει και να εξέλθει 
το καράβι απ' το λιμάνι.

* Πιλοτίνα: μικρό σκάφος που μεταφέρει το πλοηγό απ' τον πλοηγικό σταθμό του λιμανιού στο καράβι.

* Μανιπουλάρω: Ξενόφερτο ρήμα που αντικαθιστά συχνά στον προφορικό λόγο το χειραγωγώ.


* Ναῦς στρογγύλη: το εμπορικό πλοίο....Ονομαστική ναῦς νῆες Γενική νεώς νεῶν.
 
* Έπηλυς: αλλοδαπός, ξένος, ξενοφερμένος, ξενόφερτος, έποικος, ετερόχθων, πρόσφυγας, μετανάστης, αλλοχωριανός. Σύνθετη λέξη με την πρόθεση ἐπί και το θέμα ἦλθον του αορίστου, αλλά και του παρακειμένου ἐλήλυθα και του μέλλοντα ἐλεύσομαι του ρήματος ἔρχομαι. Ο ἔπηλυς συνεπώς ήλθε, έχει έλθει ή θα έλθει από κάπου, είναι σε κίνηση με άλλα λόγια.
 

      Το Ιστορικό της Εξέργερσης


* Απριλίου 7 1838:  Διοικητής της Ύδρας ήτανε ο Βαυαρός Πάκμορ που με διαταγή της κυβέρνησης, έβγαλε ντελάλη και προσκάλεσε, κι ας ήταν η Τετάρτη του Πάσχα, να συναχτούν οι άντρες στο Μοναστήρι ν’ απογραφούν και ν’ ακολουθήσει η κλήρωση για δεκαεφτά να πάνε στρατιώτες. 
Φρύαξαν σαν τ’ άκουσαν οι Υδραίοι και τρέξανε στο Μοναστήρι συμπούρμπουλοι, άντρες και γυναίκες. Ο Λάζαρος Κουντουριώτης, βλέποντας τον αναβρασμό, σύστησε στον Πάκμορ να μην κάνει την απογραφή πριν συνεννοηθεί με την κυβέρνηση. Αυτός όμως, ξεροκέφαλος γερμαναράς, περιφρόνησε τη συμβουλή του.
Νάτην λοιπόν... ολόσωμη η Ύδρα μπροστά στο Μοναστήρι... Νάτος κι ο Πάκμορ που κορδωμένος φορώντας τη χρυσή στολή του, βγαίνει και προστάζει να μπούνε στη σειρά οι άντρες να καταγραφούν.

"Δε γραφόμαστε!" αποκρίνονται όλοι με μία φωνή. Απόρησε ο Γερμανός με τούτη την αναρχία και το θράσος και για να τους πάρει τον αέρα, άρχισε τις φοβέρες.

"Δεν αρνιόμαστε, του αποκρίθηκαν, να υπηρετήσουμε την πατρίδα. Οχτακόσιοι δικοί μας δουλεύουν πάνω στα πολεμικά καράβια. Πάρετε κι όσους άλλους θέλετε. Είμαστε θαλασσινοί και στρατιώτες στο στρατό της ξηράς δεν πάμε".

Ο Πάκμορ όμως όλο κι αγρίευε. Τότε άρχισαν ακόμα πιο οργισμένες οι διαμαρτυρίες. Γυναίκες κι άντρες να φωνάζουν:

"Εμείς δώσαμε ό,τι κι αν είχαμε στον αγώνα. Κοίταξε πόσα ορφανά και πόσες χήρες είναι ανάμεσά μας. Κοίταξε τη δυστυχία που μας δέρνει. Πεινάμε. Δεν έχουμε μήτε ψωμί να φάμε κι εσύ μας φοβερίζεις!"

"Σας δίνω, ούρλιαξε ο Πάκμορ, δυο ώρες προθεσμία να γίνουν οι κατάλογοι, διαφορετικά θα σας μάθω εγώ να υπακούτε άλλη φορά αμέσως στην εξουσία".

Η αγανάχτηση κι η βουή φούντωσαν. Και μια γυναίκα, η Σκουμπάφαινα, πετιέται μπρος, αρπάζει τον Βαυαρό διοικητή από το σβέρκο και δίνοντάς του καμπόσες φωνάζει: 

"Να βρε, που θα μας μάθεις!"

Ρίχνονται τότε κι άλλοι πάνω του κι αρχίζουν να δέρνουν με την ψυχή τους τον Γερμανό. Δε θα τόνε γλίτωνε μήτε η χρυσή του στολή μήτε τίποτις «άν δέν έμεσολαβοΰσαν τινές φρόνιμοι οίτινες τόν άπέσπασαν άπό τάς χείρας του πλήθους»'. Τον πήγαν σ’ ένα μικρό λιμανάκι, στο Μανδράκι,
και τον μπάρκαραν σε καΐκι. Βγήκε στον Πόρο κι αφού συνέφερε λιγάκι τράβηξε για την Αθήνα. 



ΠΡΙΝ 17 ΧΡΟΝΙΑ, ΟΤΑΝ Η ΥΔΡΑ ΚΗΡΥΞΕ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ
(16 Απριλίου 1821)


"ΕΝ ΟΝΟΜΑΤΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΟΡΟΣ. Το Ελληνικόν Έθνος βεβαρυμένον πλέον να στενάζη υπό τον σκληρόν ζυγόν υπό τον οποίον τέσσαρας περίπου αιώνας καταθλίβεται επονειδίστως, τρέχει με γενικήν και ομόφωνον ορμήν εις τα όπλα δια να κατασυντρίψη τας βαρείας αλύσσους τας υπό των βαρβάρων Μωαμεθανών περιτεθίσας εις αυτό. ... Ημείς οι προύχοντες, οι συγκροτούντες την διοίκησιν της Νήσου ταύτης επιτρέπομεν εις τον Καπετάνιον Γιακουμάκην Τουμπάζην του πλοίου Θεμιστοκλής, το οποίον έχει κανόνια δεκαέξ και άλλα πολεμικά όπλα υπό την Ελληνικήν σημαίαν να υπάγη μετά του πλοίου τούτου, όπου ήθελε κρίνει ωφέλιμον και αναγκαίον εις τον κοινόν αγώνα, και να ενεργή κατά των Οθωμανικών δυνάμεων δια ξηράς τε και θαλάσσης πάν ό,τι συγχωρείται εις νόμιμον πόλεμον, έως ού η ελευθερία και ανεξαρτησία του Ελληνικού Γένους να αποκατασταθή με στερέωσιν ...




   σπασμένος κάβος