Η Γιαγιά στον Πειραιά

ΤΟΤΕ, ΣΤΑ ΜΕΣΑ ΤΟΥ ΕΙΚΟΣΤΟΥ ΑΙΩΝΑ

Η Γιαγιά στον Πειραιά

Μιά μέρα τη Μαριάνθη τη γιαγιά μου

έμπλεξα με τα μπάρκα τα δικά μου,

στην Ακτή Μιαούλη, σιμά στη Τρούμπα,

την κέρασα στο μαγέρικο και γαρδούμπα...

Την κουβάλησα με τον ηλεκτρικό παρέα

μέσα στην πιάτσα στον Περαία,

γιατί, δεν είχα πρόχειρο άλλο,

να στείλω τότε στον "Μεγάλο"

τον σωματέμπορα Μηνά (μεσίτη).

Τηλέφωνο δεν σήκωνα στο σπίτι,

όταν αυτός να πάω τηλεφωνούσε

καθώς ο διπλοφαγάνας αδημονούσε

για τ' αφέντη το ρεγάλο να με μπαρκάρει,

όσο πιο γρήγορα αυτός να πάρει

που θύμα "ο έτσι" κατάφερε και άλλο.

Τον είχα βεβαιώσει πώς χωρίς άλλο

θα μπαρκάρω στο "ΑΝΤΡΕΑ ΡΟΣΙ"...

όμως, το είχα σκυλομετανιώσει,

και η αιτία ο ίδιος ήταν αυτός,

γιατί ο μαϊμούς μου είπε γελαστός

αμέσως μετά τη συμφωνία,

κίνδυνος σκέτος είν΄τέτοια πλοία

απ' της Κορέας τα ναυπηγεία

τα κάναν με κυλιόμενα βαγόνια

από τη μέση ως τα καπόνια,*                                *χειροκίνητοι γερανοί

και πρόσεχε μη σε θερίσει

σαν το βαγόνι θα γυρίσει

γιατί έχει φάει κα 'να δυό...

δεν θέλω ενοχές εγώ,

και φρόντισα να στο πω...

Με βόλευαν τα νοσοκομεία

νά'χω για δικαιολογία

όταν μετάνιωνα για κάποιο μπάρκο

κι απ' το κουμπάρο μας τον Μάρκο

γιατρό με δική του κλινική

είχα κατάλληλο χαρτί

μην πανε δικαστικά αυτοί,

και το χαρτί το πήγαινε η γιαγιά..

που τα κατάφερνε καλά.

Ορμήνεψα κι όλους στο σπίτι:

ακούστε είπα, άμα τύχει

και πάρουνε απ' τον Πειραιά

να πείτε ότι ‘μαι 'βαριά'

και πως στου Μάρκου έχω μπει

στα ξαφνικά την κλινική.''

Η συμβία μου η ντροπαλή

ψέματα δεν μπορεί να πει

κι είχε σε μένανε δηλώσει,

ακουστικό δεν θα σηκώσει.

κι όταν τηλέφωνο χτυπάει

καθόλου αυτή δεν απαντάει

και από φίλη ''μιλημένη'',

να πει το ψέμα περιμένει.

Η φίλη Μάγδα, κωλοπετσωμένη,

έκανε την πολύ θλιμμένη

κι όταν το σήκωσε η ρουφιάνα

το σχέδιο….. πέτυχε διάνα.

Α, δυστυχώς... του είπε,

μπήκε επειγόντως νοσοκομείο,

και δεν μπορεί νάρθει στο πλοίο''

εγώ η δύστυχη είμαι η σύζυγός του''...

και όλο μούσια... κι άντε δώστου !

Τόφαγε ή όχι... γρήγορα έκλεισε

λέγοντας περαστικά, σίγουρα έβρισε,

πάντως δεν πήγα εγώ στο πλοίο

απ' του μεσίτη το ''αστείο'',

πως επικίνδυνη ειν’ η θέση.

Τη πάτησε γιατί 'χε δέσει

πως ήδη ήμουνα ψημένος,

και βέβαιος είπε επομένως

πως τη ζωή μου θα ρισκάρω

στη καρμανιόλα σαν μπαρκάρω.

Τη πονηρόφατσα θυμάμαι

πού μούπε..... άντε πάμε

να βάλουμε την υπογραφή.''

και σίγουρα θάχε σκεφτεί...

πάλι 'γω βρήκα μ@@@@α

γιατί 'ναι δύσκολο στη πιάτσα

να βρεις γραμματικούς*                               *υποπλοιάρχους

όταν τους θες κάπως κουτούς

Μια μέρα στην τραπεζαρία,

σ' ένα καράβι στη Σκωτία,

έλεγα αυτήν την ιστορία,

μ' ανέκδοτα και άλλα αστεία.

Με ποιόν αυτός είχε να κάνει

δεν ήξερε το χαϊβάνι,

για μένα είπε ο Μπάκας ο Βασίλης

τον αντισπέρδουλο* αν στείλεις                        *όχι βιαστικός, όχι τσακ-μπαμ

σε μπάρκο, θα το μετανιώσεις..

Μόνο, αν θες να ξεσηκώσεις,

ναύτες καταφοβισμένους...

διαχρονικά αδικημένους

που τα βαστούν και δεν μιλάνε

όταν τους κλέβουν, τους πατάνε,

Υγ Το "Αντισπέρδουλος" μου κόλλησε

ο "Γλάρος" στο Β.Ν. για παρατσούκλι

ο Κυβερνήτης του αρματαγωγού “Αχελώος”

ο Παπαδάκης, που τόπαιζε "Σπερδούκλι"*             *τσακ μπαμ    

___________________________________

Από το βιβλίο "Σπασμένος κάβος". βιωματικό έμμετρο έργο
του Παναγιώτη Β. Ματαράγκα No 14/ e-mail: pmataragas@yahoo.com /
Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων Cathy Rapakoulia Mataraga

  σπασμένος κάβος