Η Γιαγιά στον Πειραιά

    Μιά μέρα τη Μαριάνθη
                                      [τη γιαγιά μου,
      με τα μπαρκαρούτσικα
                     [την έμπλεξα τα δικά μου.

      Κουβάλησα τη φουκαριάρα 
                       [με τον ηλεκτρικό παρέα
      Ακτή Μιαούλη, σιμά στη Τρούμπα,
           [μέσα στην πιάτσα στον Περαία,
      γιατί, δεν είχα πρόχειρο άλλο,
      να στείλω τότε στον "Μεγάλο",
      τον σωματέμπορα Μηνά,
                     [τον εκβιαστή μεσίτη,
      διότι κανείς τηλέφωνο
                  [δεν σήκωνε στο σπίτι,
      όταν αυτός να πάω στο μπάρκο
                                      [τηλεφωνούσε
      καθώς ο διπλοφαγάνας
                                       [αδημονούσε
      σαν με μπαρκάρει, 
                    [και για τ' αφέντη το ρεγάλο, 
      που θύμα ο κερατάς,
                   [κατάφερε "να εύρη" κι άλλο.


     Τον λόγο μου του είχα δώσει
     ότι θα πάω στο ντηζελάτο
                    [το "ΑΝΤΡΕΑ ΡΟΣΙ"...
     όμως, το είχα μετανιώσει,
     και η αιτία ήταν αυτός,
     όταν μου είπε γελαστός
     λίγο μετά την συμφωνία:

         Κίνδυνος σκέτος είν΄τέτοια πλοία
         που πήρανε απ' της Κορέας
                                      [τα ναυπηγεία
         με κυλιόμενα βαγόνια
         από τη μέση
                   [ως τα καπόνια,*                      *χειροκίνητοι γερανοί
        και πρόσεχε μη σε θερίσει
        σαν το βαγόνι θα γυρίσει,
        γιατί έχει φάει κα 'να δυό...
        .....δεν θέλω ενοχές εγώ !"

Με βόλευαν τα νοσοκομεία
νά'χω για δικαιολογία
όταν μετάνιωνα για κάποιο μπάρκο
κι απ' το κουμπάρο μας τον Μάρκο
γιατρό με δική του κλινική
είχα κατάλληλο χαρτί
μην παν΄δικαστικά αυτοί...              
και τώρα... το πήγαινε η γιαγιά.. 
που τα κατάφερνε καλά.         

     Ορμήνεψα όλους στο σπίτι:

      ''ακούστε'' είπα, ''άμα τύχει
       και πάρουνε απ' τον Πειραιά
       να πείτε ότι είμαι 'βαριά'
       και πως στου Μάρκου έχω μπει
       στα ξαφνικά την κλινική.''

Η συμβία μου η ντροπαλή
ψέματα δεν μπορεί να πει
κι είχε σε μένανε δηλώσει,
ακουστικό δεν θα σηκώσει.

Κι όταν τηλέφωνο κτυπάει
καθόλου αυτή δεν απαντάει
και από φίλη ''μιλημένη'',
να πει το ψέμα περιμένει.

Η Μάγδα η κωλοπετσωμένη,
με ηθοποιία για Όσκαρ,
                       [την θλιμμένη                               
προσποιήθηκε η ρουφιάνα                                                  
κι έτσι το σχέδιο...
                    [πέτυχε διάνα.                          
                                             
     ''Α, δυστυχώς... του είπε, 
        [μπήκε επειγόντως νοσοκομείο,
      και δεν μπορεί  νάναι στο πλοίο''
      εγώ η δύστυχη
                   [είμαι η σύζυγός του''...
      και μούσια... μούσια... 
                          [κι άντε δώστου !

Τόφαγε ή όχι...  έκλεισε
       [λέγοντας περαστικά,
λυπάμαι, αντίο και λοιπά...

           Έτσι... δεν πήγα
                           [εγώ στο πλοίο,
           απ' του μεσίτη το ''αστείο'',
           πως επικίνδυνη ειν’ η θέση.

           Τη πάτησε γιατί 'χε δέσει
           πως ήδη ήμουνα ψημένος
           και δεν εδίστασε
                        [να πει επομένως
           πως τη ζωή μου θα ρισκάρω
           στη καρμανιόλα δαύτη
                          [σαν θα μπαρκάρω.

           Τη πονηρόφατσα  θυμάμαι
           πού μούπε... 
               ''τελειώσαμε.. άντε πάμε
           να βάλουμε την υπογραφή.''
           και σίγουρα θάχε σκεφτεί...
           πάλι 'γω βρήκα
                          [χοντρομ@@@@α
           γιατί 'ναι δύσκολο στη πιάτσα
           να βρεις γραμματικούς*                *υποπλοιάρχους
           όταν τους θες
                     [κάπως κουτούς
                      __________
 

Μια μέρα στην τραπεζαρία,
σ' ένα καράβι στη Σκωτία,
έλεγα αυτήν την ιστορία,
μ' ανέκδοτα και άλλα αστεία.

         ''Με ποιόν αυτός 

                     [είχε να κάνει

         δεν ήξερε το χαϊβάνι..''
         γέλασε ο Μπάκας ο Βασίλης
         και είπε ''τον Σπέρδουλο,
                                     [αν στείλεις
         σε μπάρκο, θα το μετανιώσεις..
         μόνο αν θες να ξεσηκώσεις,
         ναύτες καταφοβισμένους... 
         διαχρονικά αδικημένους
         που τα βαστούν και δεν μιλάνε

         όταν τους κλέβουν...

                                    [τους πατάνε,

         .
 

ΥΓ.  Το "Σπέρδουλος" μου το κόλλησε
             [ο Γλάρος στο Β.Ν. για παρατσούκλι
        ο Κυβερνήτης του αρματαγωγού
            [που άλλοι το κάναν και "Σπερδούκλι"

___________________________________

Από το βιβλίο "Σπασμένος κάβος". βιωματικό έμμετρο έργο
του Οδυσσέα Ηβιλάγια No 14/ e-mail: pmataragas@yahoo.com /
Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων Cathy Rapakoulia Mataraga

  σπασμένος κάβος