Σίγησαν τα ματσακόνια

Ο Σταυρός του Νότου, ορατός μόνο στο Νότιο ημισφαίριο.

       Στου ρετιρέ τη ζεστασιά
                     [τα βράδια σαν κοιτώ τ’ αστέρια
        όπως στη γέφυρα, παλιά,
                            ['μεις ξαναδίνουμε τα χέρια.

         Στο τάνκερ είμαστε ξανά
                                   [με ξεχασμένη τη μιζέρια,
         και δες... είναι μαζί και τα παιδιά,
                           [oι καμαρώτοι και οι λαδάδες...

                    «Εμπρός ανοίξτε τα πανιά
                                        [ναύτες παλληκαράδες,
                    κι αμέτε βάλτε τη φωτιά
                                   [παλιοί μου θερμαστάδες !
                     Λιμάνια περιμένουν, ράδες,
                                          [αδέλφια φουκαράδες....

                   Αμέτε τον Σταυρό του Νότου*                               *Αστερισμός (Acrux)
                   στο κοιμητήριο... και του πρώτου
                   καπετάνιου, γράφτε με μπογιά, 

                   «Καπτα-Δημήτρη γεια χαρά !» 

Του δασκάλου μου στα ναυτικά,

όταν πηγαίνοντας προς Παρανά,*                                      *ποταμός στην Ουρουγουάη

μου έμαθε να διαβάζω τον «ουρανό»

των καπετάνιων "το Αναγνωστικό".

Γέφυρα, πρύμη, πλώρη.... μία ζωή,   
     [λες και ποτέ του δεν αγάπησε στεριά,

λες και παντρεύτηκε τη λαμαρίνα

 [κι ορκίστηκε πιστός της για παντοτεινά. 

         Το «μάθημα» άρχισε το πρώτο

          μόλις αφήσαμε πιλότο*,                                           *πλοηγός λιμένος
          φεύγοντας απ' την Αμβέρσα,  

          'κεί που πρωτομπήκα μέσα,

          στο σουπερτάνκερ το «Hλία»

          του εφοπλιστή Ιακώβου Ησαΐα.                                               

         
         Τα μονοπάτια του ουρανού,
          από τη γέφυρα μου δείχνει,
          τον Αλτάϊρ απ' τ' αστέρια τ’ Αετού*                  *Altair, το Άλφα του αετού
          και του Σείριου τα ίχνη.

        Τους Διόσκουρους,* Κάστωρα
                     [και Πολυδεύκη,  ευθύς μετά...               *μυθ.δίδ. γιοί Δία και Λήδας
        πόσο ωραία τα εξηγεί 
             [πόσο απλά και πόσο κατανοητά...!

        Στον αστερισμό του Κύκνου
              [ο "Ντενέπ"*, μου λέει, δεσπόζει,                  *το λαμπερό αστέρι του Κύκνου
        και ας ήταν ώρα ύπνου,
                      [κι ας μας τσάκιζε το μπότζι.*                 *κλυδωνισμός

        Πάντα πάνω στα καράβια 
                         [σύμβουλο είχα και πιλότο
        τα φουρτουνιασμένα βράδια,
                   ['κείνο, το «μάθημα το πρώτο».

        Χρόνια, που αφήσαμε 'κει δά
                                        [τον πολικό αστέρα…

         χάσαμε και τη η φιλία μας τη παλιά,

                               [μαζί με τον αλμυρό αέρα !

           

             Σίγησαν τα ματσακόνια,*                                   *σφυριά αποσκωρίασης 
                  [στα καφάσια* τους οι κάβοι,                       *ξύλινες βάσεις κάβων
            έφυγε μα θάν' αιώνια
                      [στης φαντασίας το καράβι.
            Αν βρεθείς Μοντεβιδέο,
                                [στη Βομβάη ή στο Ρίο,
             για ταξίδι τελευταίο,
                          [πες πως έφυγε... κι Αντίο !»
_______________________________________________________________________

*Αφιερώνεται στον καπτα-Δημήτρη... παιδί της κατοχής
και της Εθνικής Αντίστασης, καπετάνιο των εταιρειών
Νομικού, Κουλουκουντή, Πιλάλα, Ωνάση, Λεμού, 

Νιάρχου, Μαμιδάκη και αρχικαπετάνιο των Bakare.
"ένας" από το τσούρμο του

Από το βιβλίο "Σπασμένος κάβος", Βιωματικό έμμετρο έργο
του Παναγιώτη Ματαράγκα No 46 / e-mail: pmataragas@yahoo.com /
Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων Cathy Rapakoulia Mataraga
 

   σπασμένος κάβος