Όταν δεν είχαμε να φάμε...!

                                                        Ο Αμοργιανός του Αχελώου 

Aφού κατεβάσαμε τον ήλιο* και "κάναμε" υπολογισμό του στίγματος
                                                               [με τον Καπτάνιο στη γέφυρα το μεσημέρι.*
έκατσα να γράψω και τρισίλιο με τ' άλλα στόρια
                                                           [ο σιψάντης (προμηθευτής) για να μας φέρει,
καθώς για μέρες ξελιγωμένοι από την πείνα
                                                 [με κούτρουλο τις αποθήκες φτάναμε μεις στο πόρτο.

Πριν μιά βδομάδα είχαμε στείλει αίτημα να εφοδιαστούμε κάπου εκτάκτως
                                                                   [στέλνοντας επείγον στα γραφεία ρεπόρτο
πως ο μα@@κας ο Στούαρ δεν είχε ίχνος προμήθειες
                                                          [λόγω βλακείας, κι από φαγώσιμα είχαμε μείνει.

Άσχετος βραδύνους και ψιλικατζής, ηλιθιο-υπολόγισε για 40ήμερο ταξίδι
                                           [τα τρόφιμα που θα χρειαζόμασταν έχοντας την ευθύνη,
κι αφού τον κατάχ@σε ο καπετάνιος... και χόρτασε τα μπινελίκια

                              [όλου του κόσμου..... μπαγκάζια μάζεψε στο πόρτο να του δίνει.

Μα καλά, του λέγανε ρε πού@@η, δεν ξανάγινε να φάμε, τις γαλέτες διάσωσης

                                     [απ' τις σωσίβιες βάρκες, κι όπως κινδυνεύαμε από κατάσχεση,

δεν γινόταν να πιάσουμε πόρτο ενδιάμεσα για φαγώσιμα,
                                    [και τράβαγαν τα μαλλιά τους στα γραφεία για την κατάσταση,

Μας παρακάλεσαν, όλο το πλήρωμα, ν' αντέξουμε όπως-όπως,
                [μέχρι να φτάσουμε τάζοντας μπόνους και στέλνοντας κρέατα και όσπρια.

Φτάσαμε καμιά φορά..... μα γκαντεμιά.... μ' όλο Ντεντ-σλόου

                                       [μποτζιβολτάραμε απ' όξω, καθώς απ' την αγριεμένη Όστρια,

πλεούμενο.... δεν μπόραε να πλησιάσει κι όλο το πλήρωμα εκόνταε να σκάσει,

         ["δώθε ρε σείς θ' αφήσουμε τα κοκκαλά μας" λέγανε κάποιοι... όταν στο πλάι,

δαιμονισμένα, σταλμένο απ' τα γραφεία της εταιρείας

                                                            [της ανοικτής θαλάσσης ρυμουλκό, άρχισε να σφυράει

και σαν τα κοτόπουλα ζαλισμένοι, εξαντλημένοι, κατακουνημένοι, πεινασμένοι,
     [δέκα φορές πετάξαμε, και ξανά και πάλι μα πούουου.. να πιάσουν μες το χαμό βιλάι.

Με τα πολλά ο Αμοργιανός όπως και τότε στη θητεία στ' αρματαγωγό, με κυβερνήτη
              [τον Παπαδάκη, δένει στη μέση του μια μπαρούμα και μες τη θάλασσα βουτάει !!

Λαλήσανε και μείνανε με στόματα να χάσκουν οι ρυμουλκαδόροι,
        [μα τα κατάφερε ο Κυκλαδίτης ναυτικαράς, τους γάτζωσαν κι αυτόν και το σκοινί.

Τώρα όλων τα μάτια είναι στραμμένα στου ρυμουλκού τον καπετάνιο,
     [που όντως με τα κύματα ένα αγώνα δίνει τιτάνιο, καθώς τον πάει μία εδώ μία εκεί
και πολεμάει να μας πλευρίσει, με κίνδυνο το σκάφος του να τσακίσει,
                                                                             [κι όπως κάποια στιγμή τα ψιλοκαταφέρνει,
δυό σάκκους πετάει ψωμάκια στη πλημμυρισμένη από τα κύματα κουβέρτα
     [παίρνει η θάλασσα τον ένα, μα με κίνδυνο ο μπόσης αρπά τον άλλο και τον φέρνει.

Την επομένη κομμάτι έπεσε ο καιρός και τέσσερα ρυμουλκά μ' ένα μεθοδικό πιλότο,
   [θάλεγα σαν τον δικό μας καπταν Αντώνη Τζίρμπη στο Περαία, μας βάλανε στο λιμάνι
και επιτέλους φάγαμε ένα ζεστό σιχτήρ-πιλάφ αφιερωμένο στο σιχαμένο Στούαρ
 [που τελικά δεν ήταν ηλίθιος μα πήγε να κάνει οικονομία στον πλοιοκτήτη το καραμάνι. 


* Αφιερώνεται στο σημαιοφόρο Νίκο Βασιλόπουλο... φιλαράκι μου στα αρματαγωγά παλιά και μπαρκαρισμένο πια για πάντα στους ουρανούς. 
______________________________________________________________________________

Από το βιβλίο "Σπασμένος κάβος". Βιωματικό έμμετρο έργο
του Οδυσσέα Ηβιλάγια Νο 62 / e-mail: pmataragas@yahoo.com
Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων Cathy Rapakoulia Mataraga
_______________________________________________________

   σπασμένος κάβος