Άσπρη σκόνη

          "Ο Γουίλι ο μαύρος θερμαστής

                                             [από το Τζιμπουτί,

          στην κάμαρά μου ερχότανε 

                                       [γελώντας να με βρει,

          και `λεγε πώς καπνίζουνε

                                        [στο Αλγέρι το χασίς,

          και στο Άντεν πώς χορεύοντας

                               [πίνουν την άσπρη σκόνη,

          κι έπειτα πώς φωνάζουνε

                                       [και πώς μονολογούν,

          όταν η ζάλη μ’ όνειρα

                                [περίεργα τους κυκλώνει."
_______________________________
                             Νίκος Καββαδίας από το Μαραμπού

(Ίσως το πλοίο του ποιητή της θάλασσας,
                                [του συνάδελφου Νίκου.... του μαρκόνη,
δεν έτυχε να πάει στη σκάλα* να φορτώσει
                    [εκεί που "ήπιαμε" 'μείς την άλλη άσπρη σκόνη,
γιατί 'ναι πιότερο από βέβαιο,
                                                  [πως κάτι θα έγραφε για δαύτη,
και για όσα άλλα φρικιαστικά κι απίστευτα
           [θάβλεπε στα ταξίδια του να σερβίρονται στο ναύτη)

                        __________

Ένα φορτίο άσπρης σκόνης*
                          [με το παναμέζικο καράβι

απ' το λιμάνι των πειρατών,
         [στη Καραιβική, είχαμε παραλάβει,

που κατάλευκη ήταν σαν το χιόνι...
και ίσως χαρμανιασμένο

                        [να μύτιαζε πρεζόνι,

αν θα την έβλεπε
                       [έτσι λευκή κι αφράτη,

που σίγουρα θα μπερδευόταν
               [και θα την έβαζε στο μάτι !

      

Διαδώσανε ότι είν' τριψίδια
               [από μαϊμού "φώ" πορσελάνη,

μα όλως τυχαίως κρυφάκουσε,
                   [ένα χιωτάκι τζόβενο αλάνι,

πως είν' από... κόκκαλα
                          [το φορτίο μας η σκόνη,

κι όλους εμάς φρικάρει
                                      [κι αναστατώνει...

Το έκρυψαν, από το φόβο μας
                [λέει, να μην.... "χεστ@@με"*,                   

και να δουλέψουμε
    [μέσα σε κοκκαλόσκονη, αρνηθούμε,

ή διόλου μέσα στο καράβι
                                      [εμείς να μπούμε,

με το μακάβριο, αν ήτανε αλήθεια 
                        [περίεργο λευκό φορτίο,

άσχετα αν στην αρχή 
                             [το ρίξαμε στ’ αστείο !

Έτσι σαλπάραμε μια μέρα

με ένα λυσσασμένο αέρα...
παρέα με την άσπρη σκόνη  
που στα ρουθούνια 
                    [αυτή τρυπώνει.

"Ρε, κάτι σαν ανθρωποφάγοι

γενίκαμε".....  είπα στον Άγη,

"αχ, παλιοτύχη μου πουτάνα,

κάλλιο η «σκόνη του Τιτάνα»,*                            *φόρτωση τσιμέντου στο πλοίο, 

τουλάχιστον αυτό ‘ταν χώμα

και όχι κάτι....  από πτώμα".

Αυτή η αλλόκοτη ιστορία,

που μου συνέβη μες τα πλοία,

και μάλλον, θα ταρακουνήσει,

κάποιον που πρόκειται,
            [ο αγαθός να ξεκινήσει

μ' όνειρο κόσμους να γυρίσει,

και τόπους νέους να γνωρίσει... 

Θάχουν κι αυτόν,
                [παραμυθάδες παρακινήσει,
κι όταν θα δει το "τι βερύκοκο εστί"
                       [τότε θα τους σιχτιρίσει

που τούταξαν δόξες,
                    [στολές και μεγαλεία,

καλοπέραση τουρίστα
      [μετά χλιδής μέσα στα πλοία",

κι ότι στις γκόμενες 
             [σε κάθε πόρτο θε να πήξει,

αυτό που λένε δεν θα ξέρει
         [ποιάνε για να πρωτοπηδήξει...

Όσο για χρήμα... τις τσέπες του
                                [κάργα θα τις γεμίσει,
ματσός θα γίνει εύκολα και γρήγορα,

           [πίσω μαχαραγιάς θε να γυρίσει!

Μα όταν πέσει..,.. στη παγίδα,

και πριν ακόμα δει
              [την πρώτη καταιγίδα,

έντρομος θα διαπιστώσει

                      [πως όλα ήταν πλάνη !

την φυλακή του συνειδητοποιεί 

  [κι τ' όλο πράμα τότε το "πιάνει" !                                *αργκό: αντιλαμβάνεται                           

Μα είναι αργά πια φιλαράκο !...

                [Εάν... και όποτε γυρίσεις,

τίποτα, μα τίποτα, δεν θάναι ίδιο,
                 [με δέος θα αναγνωρίσεις

ότι αποξενώθηκες... ίσως οριστικά,
             [από τον τόπο τον δικό σου,

θα ψάχνεις να βρεις πού είναι
                [ακόμη και ο εαυτός σου...

μα, το πιο απογοητευτικό,
                        [το χειρότερο απ’ όλα,

είναι.... πως ακόμη και
        [σ' ότι έσπασε αν βάλεις κόλλα,

μη περιμένεις τίποτα πια να κολλήσει,

γιατί στη καινούργια σελίδα 
                                     [που έχει γυρίσει,
μέσα εσύ δεν είσαι

                 [και το κενό που ‘χες αφήσει,

αλλοίμονο..... φίλε μου
                      [ποτέ αυτό δεν θα γεμίσει...

Γι αυτόν που δεν θα καταλάβει,

        [αυτά που γράφω και το συμπέρασμά του,

θάναι πως... έχω "βλάβη"...
                             [θα το ακούσει με τ’ αυτιά του,

όταν στην κόλαση θα πάει και θα ρωτάει,

                                    [τους ναυτικούς, που κολασμένοι
βράζανε μία ζωή σε καζάνι στο καράβι
  [πώς τα κατάφεραν και κει να βράζουν οι καημένοι.
_____________________________________
                

Σκάλα φόρτωσης

Από το βιβλίο "Σπασμένος κάβος". Βιωματικό έμμετρο έργο

του Οδυσσέα Ηβιλάγια Νο 61 / e-mail: pmataragas@yahoo.com

Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων Cathy Rapakoulia Mataraga

   σπασμένος κάβος