Κάποτε στην Αμερική

Από εκείνη την ονειρεμένη,

                                 [τρόπος του λέγειν, πόλη,

την Νέα Υόρκη, που έτσι την νομίζουν
                    [όσοι δεν δούλεψαν κει πέρα όλοι, 

με διώξανε, και σταΠατήσια

                    [βρίσκεται έκτοτε η αφεντιά μου, 

και κείνα της ξενιτειάς τα βάσανα, 
                                              [τα παράπονα μου,

μισό αιώνα μετά, 
             [βγάζω απ' τα μπαγκάζια τα δικά μου,
"τι έπαιζε" να δείτε τότε, 
                   [στο ξένο μέρος μωρές παιδιά μου.
         

Σ΄ένα υπόγειο έμενα, στα μέσα του εικοστού αιώνα,

                                 [στο Μεγάλο Μήλο, παράνομος μετανάστης,
[διάφορες έκανα δουλειές στη ζούλα, λάντζα κυρίως,
                          [μα της αντεργκράουντ ζωής μου ήταν δυνάστης
η "νέα" κοινωνία, μια απίστευτη σνομπαρία, που το φτύσιμο
                 [κι η απαξία τους σε πάγωνε πιότερο κι απ' τα χιόνια. 

Μ' έπιασαν σαν αλλοδαπό παρανομαμπουκαρισμένο
                          [λαθραίο... ενώ κάμποσα είχαν περάσει χρόνια, 
με συνοπτικές μ' απελάσαν διαδικασίες.... κι όταν γύρισα
                                [στη πατρίδα, τους φίλους βρήκα με εγγόνια,
μα παραξενεύτηκα πούχανε ύφος και τουπέ, εξοχικά
                              [πισίνες, σαλόνια, χρήμα... αλλά κι η διχόνοια, 
παρέμενε συνεχής, αυτή, που τελικά, να δεις,
                        [θα μας αφανίσει, γιατί κατάρα μας είναι αιώνια.

Αλλά επανέρχομαι στα θάμματα που είδα, όταν στα πάτρια
     [γύρισα... που να παρκάρουν τα τρία αυτοκίνητα δεν είχαν,
τα "γυρισμένα" μονοφόρια κοστούμια, 
                      [και τα σολιάσματα παπουτσιών πια δεν υπήρχαν, 
τα ραφτάδικα και οι μοδίστρες, από χρυσά ψαλίδια
                      [και μόδιστρους τηλεπερσόνες αντικατασταθήκαν
κι όταν τους θύμισα, ο παλαιομοδίτης με τη τζογαδούρα,
                                     [το πώς παλιά, οι υπερόπτες δαύτοι, ήταν,
"θα ξεκούτιανες ρε ραμολιάρη χρόνια στα πιάτα, 
                                          [με απαξία και περιφρόνηση μου είπαν".

Κρύφτηκα στο φτωχό βασιλειοκαβούκι μου, 
                      [στο γκαρσονιεράκι που νοίκιασα στη Κολιάτσου,
και είμαι γείτονας  με πλήθος παράνομα εισελθόντες
   [στη χώρα μετανάστες, όπως τότε και γώ...ρε για φαντάσου,
και καθημερινά σαν βλέπω να τους κοιτούν αφ' υψηλού,
          [να τους γυρνούν τις πλάτες, όπως ακριβώς τότε σε μένα,
χώμα γίνομαι....  γιατί πίσω με πάει ο χρόνος,
   [στο φτωχόπαιδο απ' τα Σεπόλια, το φτυσμένο εκεί στα ξένα.

 *Αντεργκράουντ προέρχεται από την αγγλική λέξη underground 

  και σημαίνει το υπό το έδαφος, το υπόγειο.                               

_________________________________________

Από το βιβλίο "Σπασμένος κάβος". Βιωματικό έμμετρο έργο
του Οδυσσέα Ηβιλάγια No 29 / e-mail: pmataragas@yahoo.com /
Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων Cathy Rapakoulia Mataraga

_____________________________________________________________

spasmenos kavos