Ποιός π.... έφαγε το φαΐ της βάρδιας ;

 Στο μικρόκοσμο του καραβιού

Τον Στούαρ* Πλακορμάτη                                             *υπεύθυνος τροφοδοσίας
που από καιρό τον είχα άχτι
μια μέρα....
        τον άρπαξα απ' το πέτο,
και τούπα πως....''μπουκέτο*                                                  *μπουνιά
θα φας καθίκι πάνω στη μούρη,
εάν εσύ γλυφτο-παλιολυγούρη,
θα ξαναφήσεις νηστικές
                              [τις βάρδιες,
 με τα ψυγεία
        [και τις ψωμιέρες άδειες...

Τη νύχτα αλήτη τί θα φάνε ?

Θέλεις για εσένα να μιλάνε,
ρε παλιολούστρο
                        [στα γραφεία
πως έκανες....... οικονομία......

               ________

         Το πλοίο δεμένο,

                         [πα' στις μπίντες (δέστρες)

                  και πέφτουνε βροχή οι πέτρες

                  από το κυλιόμενο

                                         [συνέχεια λάστιχο.

                  Ο Φόρμαν* κρατάει κατάστιχο                               *επιστάτης

                  πώς το φορτίο

                         [χαπιάρεται όταν μπαίνει,

                  λοξοκοιτάει δε.....

                      [και όποιον μπαινο-βγαίνει...

                  Κόκκινο-ινδιανο-Αμερικάνος,

                  πούκανε μπαμ...

                                      [ότι είν'ρουφιάνος.

                                                                                   

Πήγα μια βόλτα

                        [μέχρι τη πύλη

κι έπαθα ταράκουλο,

           [σα νάφαγα σκαμπίλι,

που είδα κάτι πλάσματα,                               

που μόνο σαν οράματα

ερχόνταν στο μυαλό μου,

στον διαρκή

              [αποκλεισμό μου,

κάπου στην Άπω Ανατολη,

πούχε το πλοίο εγκλωβιστεί,

γιατί 'χε χρονοναυλωθεί

να κάνει

      [ένα πήγαιν' έλα χάλι

από μια ζούγκλα σ' άλλη,

κι άνθρωπο

            [έβλεπες με κυάλι.

Γιαυτό 'πα ότι ήταν,

                       [σαν σκαμπίλι

το θέαμα έξω απ' την πύλη...

Περνούσαν γκόμενες και είδα,

για πρώτη φορά γυναίκα

               [μετά την Φρεαττύδα,

που πριν ένα χρόνο,

                         [είχαμ' αράξει,

σε μπαρ με τον μαρκόνη,

                           [τον Θανάση,

και τις μπαργούμεν

                            [δυό κουκλίτσες

χαζεύαμε πίνοντας,

          [έχοντας πλάι τις βαλίτσες.

__________________________________

Αμερικάνες με παντελόνια,                                   

και κορδωμένες,

                      σαν τα παγώνια,

εκεί μπροστά μου,

                   [σουλατσάριζαν,

και βίαια στραπατσάριζαν,

τα ναρκωμένα μου ένστικτα

και τα σημεία τα ευαίσθητα.

Σαν οι γυναίκες

                    [παντελονοθήκαν
κι απόκρυφα
                    [αποκαλυφθήκαν,
οι νομοθέτες
         [ευτυχώς την επατήσαν,
(οι αρσενικοί
                     που κυβερνήσαν),
και γλύτωσε η κοινωνία
                           [από την υστερία,
γλυτώσαν και τα ''ένστικτα
                        [απ' τη παρανομία''.

Χαμπάρι δεν πήραμε τη νέα μόδα

κλεισμένοι μεις...

                            [ένα κοπαδι βόδια,

πάντα καθυστερημένα,

                                [κατόπιν εορτής

γινόμαστε γνώστες,

                           [της κάθε αλλαγής,

κι έτσι και τώρα

                [κοιτάζαμε σα χαζεμένοι

από τις εξελίξεις αποχαυνωμένοι, 

που πρωτοείδαμε γυναίκες έτσι !!

             Πάμε να γίνουμε έξω φέσι,

             ποιός ξέρει αν ξαναμπορέσει

             να βγει "ο ναύτης στη στεριά"

             γιατί πολύ πέφτει  δουλειά

             με τα φορτοεκφορτωτικά 

             και σπάνια στα πόρτα,

                                     [είν' τα ρεπά...

         

             Μετά....  στα μπουρδ@λα

                                          [με τη μούρη

             μπήκα μ' όλους και μαστούρι,

             ξαναγύρισα σουρνάμενος,

                                             [πρωί πρωί...

Όπως και κάθε αυγή,

στη βάρδια τέσσερις οκτώ,

σκεπτόμουν πάλι το Τολό,

που μούχε κάνει μάγια

μία γριά σαν κουκουβάγια,

που τότε μου την είχε φέρει,

όταν μου κοίταξε το χέρι,

και μου 'φαγε είκοσι φράγκα,

για να μου πει πως...

                            ''η μαρμάγκα*                                            *"θα πάθεις κακό"

θε να σε φάει μες στα πλοία.

Με άγχος και με αγωνία,

θα τρέχεις από πρύμα πλώρα*''.

            Ετσι και τρέχω εγώ τώρα

            απ' το πρωί, που λέν' Αρόρα*                                             *Aurora

            Εγγλέζοι και Αμερικάνοι*,

            κι ακούω... 

                             ''ξεκίνα.. καραμάνι*,                                             *ναυτ. σκλάβε

            οχτώ πήγε η ώρα...
            άργησες, άντε με φόρα
            για να μινιάρεις αφού ξύσεις
            μουράδα και να καθαρίσεις
            μετά τις τουαλέτες''.

Με τη μπουκιά απ' τις ομελέτες

βγαίνουνε μπρος στον καθρέφτη                                         *Η πρόσοψη της καμπινο-κατασκευής

κι άλλοι... 

               κι όλους μας ''βλέπει''

ο γραμματικός* από ψηλά                                                               *Υποπλοίαρχος

στη γέφυρα που χασκογελά

γλύφοντας και τον καπτα Ντίνο.                                                    *Κολακεύει τον πλοίαρχο

            ...μα τώρα σας αφήνω,

            τη διήγηση θα τη φρενάρω

            γιατί θα πάω να μινιάρω*                                                    *Να βάψω με μίνιο

            μουράδα* για να βάψουν,                                                    *Την άκρη

            καθώς κοιτάν και δεν θα πάψουν

            τα συνεχή.... "εδώ 'σαι ακόμα?”

           Βάζω και....

                      [στον καφέ μου πώμα,

           το βράδυ θάμαι πάλι πτώμα...

________________________________

 Από το βιβλίο "Σπασμένος κάβος". βιωματικό έμμετρο έργο

 του Οδυσσέα Ηβιλάγια No 17/ e-mail: pmataragas@yahoo.com /

 Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων Cathy Rapakoulia Mataraga

  σπασμένος κάβος