Γιοκοχάμα - Κρήτη

Εννιά Φέτες ψωμί

       Φεύγοντας 
                     [απ' τη Γιοκοχάμα
         μιά εντολή πήρανε θάμα,
         για να ποδίσει* το καράβι                                       *να πάει
         στη Κρήτη, 
                 [και να παραλάβει 
         μπόνγκερ* και να....
                       [τροφοδοτηθεί,                        
         να πάει μετά Αμερική.                                                                                   

         Να δούνε τον κουβαλητή
         τραβάν στη Κρήτη, 
             [οι συγγενείς όλοι μαζί
         συγκινημένοι που θαρθεί,
         αν και θα ήταν για μια ώρα,
         μα ήτανε σημαντικό,
                  [έγραψε και για δώρα.. 

         Είχε δυό χρόνια να φανεί....

Μια κάμαρα.... 
                 [που ούτε στροφή
δεν έπαιρνε κανείς αν μπει, 
κασόνες, χαρτόκουτες,
      [και μπόγοι στη γραμμή. 

"Πάρτε ότι θέτε λέει παιδιά..."

Φορτώθηκαν για τα καλά !

Στο τελωνείο του Πειραιά
πήγαμε όλοι, κι η γιαγιά.

Σερβίτσια "μέιντ ιν Τζαπάν",
μαζεύτηκαν πολλοί,  κοιτάν, 
παιχνίδια, δώρα, μηχανές,
ότι τραβάει η ψυχή... που λες.

Σκέφτηκα, δίκιο ήταν λοιπόν
που το επάγγελμα αυτών, 
των προνομιούχων ναυτικών,

ήτανε τότε ο πόθος 

              [μεγάλων και μικρών !

Έφερε δώρα ένα σωρό.

Όλοι χαρούμενοι εδώ,
οι μοιρασιές...?  Ένας χαμός.

Όμως, πού νάν’ ο Ναυτικός ? 

Το πλοίο λύνει βιαστικά
εκείνα τα χοντρά σκοινιά.

Την προκυμαία αυτός κοιτά,
και ένα δάκρυ του κυλά
που το σκουπίζει στα κρυφά,
να πάει στη βάρδια βιαστικά...

Δεν πολυνοιάζεται κανείς.

Είπαν γι αυτόν:  Τί ευτυχής !

Δεν υποψιάστηκε ουδείς,
πως δυστυχώς,
                   [είν’ δυστυχής.


        Ήτανε 
            απ’ τον πόλεμο μετά,                        
       ακόμη εμφύλιος κρατά,
       φτώχεια....
              [μα και κακομοιριά.

       Η πείνα είναι γενική,
       κι η "οικογένεια" δυστυχεί.

       Δεν μένει τίποτ' άλλο πιά...

       Διέξοδος...;  Η ξενιτειά !

       Κατουρημένες, και πολλές,
       που θα φιλήσει αυτός, ποδιές, 
       για να μπαρκάρει.  Επειδή...

        ....λέει,  "Καλύτερα θα βρει 
       απ’ τις εννιά* φέτες ψωμί..."                                *είχε εννεαμελή οικογένεια
       πούτρωγε μία ο καθένας
       με το δελτίο στη Κατοχή.
       και πέρασαν... χρόνια πολλά
       μέχρι να έρθουν μέρες
          [να τρώνε οι Έλληνες καλά. 

       Φεύγει λοιπόν καμιά φορά
       και όπως διηγιότανε μετά, 
       όλη τη νύχτα μασουλά
       σαν βρήκε άφθονα,    
           [μες το καράβι φαγητά.

       Απ’ τις πατάτες με τ' αυγά...
       μέχρι ζαμπόν, θαλασσινά...
       κι ότι  στερούνταν γενικώς
       η οικογένεια και αυτός.

       Με λαμαρίνες θα  "ενωθεί" !
       Νέα οικογένεια θάν' αυτή !

       Χρόνια αγωνίζεται σκληρά,
       στέλνει συνέχεια αυτός λεφτά. 
       Ξέρει, η οικογένεια δυστυχεί
       και πάντα η σκέψη του είναι εκεί. 

       Στο παιδικό μου το μυαλό,
       τόνε ζωγράφισα εγώ 
       σαν άγγελο προστάτη,
       σ' ανάγκη μου υστάτη...

Μεγάλωσα...   Θαλασσινός
θα γίνω,  όπως κι  αυτός !
Θα μου πληρώσει τις σπουδές,
κι  άλλες ανάγκες  μου... πολλές.

Θα με μπαρκάρει... συνεχώς 
γιατί εγώ αγαπητός,

ΣΤΟΝ ΚΑΠΕΤΑΝ ΔΗΜΗΤΡΗ

ΜΕ....... ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ

δεν ήμουνα στ’ αφεντικά... 

ποτέ δεν μούδιναν δουλειά.

Θα γίνουμε σαν αδελφοί, 
δεκαετίες πια μαζί,
και στον Περαία όποιος ρωτάει, 
.."ντουέτο, λέγαν, που δεν σπάει" !  
_________________________                                            
  


 
Από το βιβλίο "Σπασμένος κάβος", Βιωματικό έμμετρο έργο
του Οδυσσέα Ηβιλάγια No 47 / e-mail: pmataragas@yahoo.com /
Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων Cathy Rapakoulia Mataraga

______________________________________________________ 

* Σημείωση: Στη Κατοχή ο πληθυσμός ετρέφετο με "δελτίο τροφίμων". 

   Κάθε μέλος της οικογένειας εδικαιούτο μία φέτα ψωμί την ημέρα.... 

   σπασμένος κάβος