Μια Ίνκας

 
Με φορτίο μινεράλι* "άϊρον 0ρ"                                       *χωματομετάλλευμα  "iron ore" 
                                   [πιάσαμε με το καράβι Φιλαδέλφεια,
με τη διάθεση ένα χάλι...
          [της άγνοιας του πρωτόμπαρκου πούναι συνέπεια.

Γυρίσαμε απ' το πρώτο μου ταξίδι καταθαλασσοδαρμένοι
                                               [από το Πόρτο Xέρο, Βενεζουέλα,
κι "εκτίω ήδη την ποινή" μου,
                                         [μία ζωή κλεισούρας και πήγαιν’ έλα".

Έφηβος μπάρκαρα ο μαύρος, 
                      [και οι "μπασμένοι" με τράβηξαν στις "κορίτσες",
έτσι τις λέγανε οι ναύτες τις που@@ες,
     [άσχετα αν ως επί το πλείστον δαύτες δηλώνανε αρτίστες.

Με χώσανε τον φοβισμένο σε μιά παράγκα,
              [σε κάποιο πόρτο στη Χιλή ή στο Περού ή κάπου κει,
και μούσκαγε χαμόγελα μία αγριομούτσουνη,
                            [πιο αντισέξυ γκόμενα ρε φίλε δεν θάχεις δει..
      
Το Σινε-Ροζικλαίρ μου θύμισε σε μια διπλή του προβολή
                                [και ένα έργο που είχα πριν φύγω δει με ’Ινκας,
αυτή μου είπε ήταν Χιλιάνα, από το πόρτο Σαντιάγκο,
     [η φάτσα της μούκανε όμως σαν τού Μεξικό τους Ζαπατίστας...

Της 'μολόγησα ότι με βάλαν μές τη παράγκα να σπάσουν πλάκα,
                                             [ότι ήμουν άμισθος κι ότι δεν είχα φράγκο, 
γιατί καταντρεπόμουν και δεν γουστάριζα
                         [να με περάσει μήτε για τρακαδόρο, μήτε για σπάγκο. 

"Νο με ιμπόρτα" (No me importa), δεν με νοιάζει μ' απαντά,
                                                    [όπως και νάχει μαζί σου θάμαι καλή !".
Μέσα μου είπα θα είν' τρελή, αλλά η πεπειραμένη τόπιασε 
                     [πως είχε να κάνει μ' αγαθομ@ύ@η.....,   μ' ένα "παιδί"
που υποκρινότανε τάχα μου τον περπατημένο......
                                                                                  [κι έκανε τον σκληρό.

Τότε κατάλαβα καθυστερημένα, πως η καημένη,
                                                  [ από το βλέμμα της κυρίως το τρυφερό,
όσο κι αν ήτανε στη δουλειά μπασμένη και παρά τη φτώχεια της,
                            [το χρήμα παραμέρισε, βγάζοντας  ένα "άλλο εαυτό".

Κάπως έτσι άρχισε το ταξίδι μου....   κάπως έτσι αρχίζουν
                           [τα περίεργα ταξίδια των ναυτικών.... που δεν τελειώνουνε ποτέ,
τί συνταξιούχοι, τί απόμαχοι... τον ύπνο τους κύματα τον ταράζουν,
               [καταγχωμένοι πετάγονται και... σε "σταμπάγια" τρέχουνε χωρίς καφέ.

"Ήταν αυτός που "έφερνε από τα ξένα 

                                                          [για όλους μας δώρα και ψώνια",

  θ' ακούν συχνά για κάποιον "γνωστό τους άγνωστο"
                                                                   [παιδιά ανίψια και εγγόνια !


* Από το βιβλίο "Σπασμένος κάβος". Βιωματικό έμμετρο έργο 
του Οδυσσέα Ηβιλάγια Νο 54 // e-mail: pmataragas@yahoo.com / 
Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων Cathy Rapakoulia Mataraga


   σπασμένος κάβος