Χωρίς Λιμάνι

Απ' της Ύδρας, προσωρινά Καστέλλας, την Kατοχική σχολή*,
                                                         [ίσως ο τελευταίος καπετάνιος επιζών,
ο καπτα-Μήτσος, γνωστός και ως Σκαρμός*, έκανε
                                              [τον Μάρτη του 2006 κι αυτός, πανιά λοιπόν.

Στεργιανοί θάναι πολλοί εκείνοι που θα τον κλάψουν,
                                        [θα μοιραστούνε μνήμες και θα στενοχωρηθούν 

γιατί δεν ξέρουν πως για τους ναυτικούς είναι ανόητο,

                                         [όπως καλά γνωρίζετε συνάδελφοι, να θρηνούν,

καθώς Καπτάνιοι, ναύτες, μαστόροι και μαγαιροκαμαροταρία
                                                         ["πεθάνανε" στη ζωή τους χίλιες φορές
σε κάποιες της γης άγνωστες άκρες
                                                    [και σαν... φαντάσματα μετά ζήσαν ζωές ! ?

Έτσι εγώ... μα και όσοι γνωστοί του απ' το συνάφι μας,
                                                               [απείχαμε απαξάπαντες των λυγμών,
καθώς τη φράση "το τελευταίο μας είναι μπάρκο",
                         [συχνά την είπαμε μαζί με κάποιο ψιθυριστό "Πάτερ ημών".

Για 'κείνον, απρόσμενα ήρθε, αυτό το τελευταίο...
                           [το πιο μακρύ ταξίδι, για άγνωστους τόπους μέρη μακρινά,
κι αργά ή γρήγορα θα με καλέσει να πάω (χωρίς βαλίτσα) εκεί,
                                                                   [μέσω του ασυρματιστή, όπως παλιά,

στο σκοτεινό μουντό βαπόρι, με όλους τους ναυτικούς, που ήσυχο ύπνο,

                             [χωρίς πια μπότζι, κοιμούνται στης θάλασσας την αγκαλιά.
__________________________________________________________________


* Σχολή Καστέλλας : Με την είσοδο των δυνάμεων κατοχής στην Ύδρα, η Ναυτική της σχολή, η αρχαιότερη σχολή εμποροπλοιάρχων στον κόσμο, φιλοξενήθηκε στην Έπαυλη Μαυρομιχάλη, στη Καστέλλα.

Η λειτουργία της είχε ξεκινήσει από το 1749 και αποτέλεσε την πρώτη σχολή παγκοσμίως που δημιουργήθηκε με αποστολή την εκπαίδευση των Υδραίων στη ναυτική τέχνη.

Δάσκαλοι απ' τις πατρίδες των μεγάλων θαλασσοπόρων Χριστόφορου Κολόμβου, Μαγγελάνου και Βάσκο ντε Γκάμα, Ιταλοί και Πορτογάλοι ναυτικοί,  ήταν οι πρώτοι διδάσκοντες στη σχολή αυτή, η οποία βρισκόταν υπό την επίβλεψη της Δημογεροντίας του νησιού της Ύδρας. Το 1930 η σχολή έγινε δημόσια και έφερε την επωνυμία «Ναυτική της Ύδρας Σχολή». 

Όταν οι Ιταλοί κατέλαβαν το κτήριο που μέχρι τότε στέγαζε τη Σχολή Εμποροπλοιάρχων, προκειμένου να εγκαταστήσουν σε αυτό την διοίκησή τους. η Σχολή της Ύδρας αφού μεταφέρθηκε για μικρό χρονικό διάστημα στην Αθήνα, γρήγορα αναζήτησε κτήρια παραθαλάσσια που να μπορούν να εκπληρώνουν την αποστολή εκπαίδευσης ναυτικών σπουδαστών. Καθώς οι περισσότερες εγκαταστάσεις στο λιμάνι του Πειραιά είχαν αποτελέσει στόχο βομβαρδισμών αλλά και λεηλασίας, κατά την αποχώρηση των γερμανικών στρατευμάτων, δεν ήταν εύκολο να βρεθεί κατάλληλο κτήριο. Ύστερα από μια περίοδο αναζήτησης η Σχολή Εμποροπλοιάρχων Ύδρας εγκαταστάθηκε στην Έπαυλη Μαυρομιχάλη στην Καστέλλα.
____________________________________________________


Από το βιβλίο "Σπασμένος κάβος", Βιωματικό έμμετρο έργο
του Οδυσσέα Ηβιλάγια No 53 / e-mail: pmataragas@yahoo.com /
Επιμέλεια - προσαρμογή κειμένων Cathy Rapakoulia Mataraga

_________________________________________________

* Αφιερώνεται στους δασκάλους της Σχολής της Καστέλλας, Μηλιαρέση, Κορώνη, Ρήγα, Περογιαννάκη, Σακκαλή, Ρέντα και Δημόπουλο, όπως και στους καπετάνιους της Καστέλας, καπτα Σωτήρη Κατσαρό, καπτα Στράτο Μαμαλέτο, καπτά Δημήτρη Ματαράγκα και βέβαια στους Υδραίους καπτα Στέφανο Λούλο, καπτα Λεωνίδα Γαβαλά και τον λογοτέχνη καπετάνιο  Φρίξο Δήμου.
________________________________________________________

* Ευχαριστώ ιδιαίτερα για τις πληροφορίες τους Υδραίους συναδέλφους,
καπταν Αντώνη Τζίρμπη και τον μαρκόνη μας Δαμιανό Κώστα.

   σπασμένος κάβος